Alle inzendingen over verdriet OR hunker OR afstand

Droom je dromen weef je fantasieën, verlang, hunker en beleef. Vertel mij dan later jouw verhalen, de teleurstellingen, vertel over de ontgoocheling. Praat over de pijn, het stille verdriet. Ja, mijn lief, droom je dromen maar word wakker, leef en beleef, leef het leven ben jezelf, besta voor mij.…

Afstand neem je stilte om je heen ik weet dat dit niet goed is je laat mij straks alleen. Dit was de laatste keer ik ben alleen met mijn verdriet ik voel de pijn en huil alleen jij ziet het niet.…

Afstand neem je stilte om je heen ik weet dat dit niet goed is je laat mij straks alleen. Dit was de laatste keer ik ben alleen met mijn verdriet ik voel de pijn en huil alleen jij ziet het niet.…

Afstand zonder belang Dichtbij is eindeloos Vrede wordt geweerd Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

Afstand zonder belang. Dichtbij is eindeloos. Vrede wordt geweerd. Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen, gelaten ontvangen. Het afscheid van toen is de aanvaarding van nu.…

Niet een omhelzing geen kus, geen hand zelfs geen anderhalve meter afstand maar jij achter gesloten ramen en binnen de betonnen muren dondert het tikken van de uren voelt alleen zijn meer dan verlaten is er dat murmelen in het niets zoveel voelbaarder dan gisteren koud, kouder jouw huid te lang al onaangeraakt hunkerend naar al was het…

Raak me niet aan raak me niet aan ik heb verdriet ik heb groot verdriet ik huil, ik jammer ik krijs, ik schreeuw verstoor dat niet verstoor dat niet met een woord of een gebaar geen arm om me heen geen knuffel en zeker geen tranen van jou blijf ver van me vandaan hou afstand, grote afstand want ik heb verdriet ik heb groot verdriet…

De zoete smaak van verzoenen proeven we pas dan, als we na afstand, weer naar elkaar toe moeten we naar elkaar gaan om na uiterste best in elkaars vreugde en diep verdriet te kunnen bestaan.…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

stormen golven zeeën tranenvol zoet en zoute vrolijke en stoute lustig gaan en komen uitgediepte dromen knipogende maan schijnt telkens ouwe koek op hunkerende liefdeslanen die verlangend naar iets anders slurpen even niet verdriet genoeg de kroeg wenkt lachend hij leest vandaag maar eens een humoristisch boek…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

Mijn handen zijn leeg Durven niet te strelen Durven niet te kijken Maar zien zoveel verdriet Op jouw wangen rollen tranen Mijn handen doen maar wat Ze zoeken naar bereikbaarheid En gebaren Nabijheid op een horizon Zo is het wat ik voel Jij in bed en ik naast je in de verte op een stoel Zeggen kan niet Wat niet te zeggen is in jouw taal…

Mijn hart verzinkt in tranen en ik huiver. Mijn lichaam trilt als tenger vijverriet. Ik mijmer en ik denk aan de tijd die niet Omkijkt, aan de liefde die zo zuiver Is dat ik alleen nog leef om met jou te leven. Ik leef alleen om mij geheel aan jou te geven. Wij zijn een symfonie van schitterende scherven. Kon ik de sleutel van je toegangsdeur…

Sta niet middenin Loop er een beetje omheen Bekijk wat jij doet En hoe jij je gedraagt Dans niet mee Wanneer de muziek begint Luister naar de gesprekken Zonder in te vallen Leef het leven Van een afstand Droom over wat ik wil Zonder te slapen Kijk van een afstandje Hoe jullie lachen Dein een beetje mee Op de woorden van…

Er kwam afstand tussen vrienden en ik was nog meer alleen. Overal verboden toegang, zelfs de rechters werken mee. Durven niet meer recht te spreken, zijn ook niet meer recht door zee. Uitgestoten en verbannen, grondrechten die tellen niet. Geef mij Zweden, Denemarken, want Nederland doet mij verdriet.…

Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt. En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen en andere leegte gevulde gedachten, maar nimmer dat ik het leven weer verlang.…

jij daar ik hier en altijd kiert de wereld we gooien deuren los maar wandelen in bos en heide is er voor geen van beide een eigen stek een plek om te verblijven elkaar wat liefde aan te reiken is er niet dan kiert de wereld in venijn verlaten doet van binnen zo vreselijk veel pijn…

Ik hunker naar die kleine hint die ergens stil ligt verborgen die mij de moeite waard vindt en wil vechten voor een morgen Ik zal niet barsten of buigen voor angst, verdriet of pijn al valt alles helemaal in duigen het zal de moeite waard zijn Ik wil mijn leven weer oppakken sinds het ooit is weg gegleden maar ik voel dat het blijft…

Lichtstralen dalen neder zoals het fladderen van een veer Op de bladeren zacht en teder langverwacht en hunkerend naar meer Door de glinstering bewogen deinen bomen door de wind Verdwijnen druppels die bladeren drogen als de tranen van een verdrietig kind Lichtstralen o, zo zacht zijn als het beste medicijn Zo fijn en toch onverwacht…

Hoor je de stilte van een hart wat niet meer leeft bereken jij de afstand van jou naar mij naar de dood leg mijn verdriet maar naast jouw adem ik ga wel met de wind verdwijn zo in het niets hoor jouw stem uit diepe ziel geboren.…

Ik voel het door de afstand heen.…

gevoel dat jij in mij losmaakt ik streel, liefkoos en koester deze prille liefde onbeantwoord, maar zelfs op afstand zo puur dat woorden nooit zullen kunnen beschrijven geen lied zal kunnen bezingen, hoe stilte leeft…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Als de afstand groter lijkt wordt de liefde dieper in het onaantastbare vangende met je blik weet je weer wat pure verliefdheid is Het cement tussen de stenen van liefde die een huis bouwen van uiteindelijk geluk maar het onvermijdelijke verdriet ook een kamer gunnen een zijkamertje!!…