Alle inzendingen over vergeet

zij wikt en weegt de pro, het contra alles in haar hand wijst recht vooruit door alle bochten heen uit het kluwen van het leven spint zij onvoorwaardelijkheid een bezigheid sinds heugenis die haar nog nooit heeft vermoeid of even moedeloos deed versagen blind als een bovengrondse mol ziet zij alles slechts in klaarte woorden en daden…

realistisch Je brak op de bittere waarheid Je zang niet langer optimistisch In gedachte hoor ik je nog In mijn richting zingen Nu veroorzaakt het tranen Die in koelen bloede Het hart doordringen Maar het lied dat ik door jou ken Het liet me vol liefde zien Wie ik in jouw ogen ben In gedachten hoor ik je nog zingen Omdat je me nooit zult vergeten…

Weet dan, dat ik je nog héél lang zal liefhebben, nog láng, nadat je me zult zijn vergeten....…

De gaten waarin je ogen en de muren van stof opgetrokken door dat ene woord. Een oude traan, erosie van gedachten, de stem die door duizend gangen galmde om te verstommen in leegte.…

Je foto, geprint in mijn hoofd, Zie ik steeds als ik mijn ogen sluit Alleen aan jou denken geeft me moed om verder te leven Die steek in mijn hart van toen we afscheid namen kan ik alleen genezen door weer bij jou te zijn Door liefde omgeven wil ik zweven naar een plek waar ik alleen met jou kan zijn Waar ik mijn gevoelens met…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis.…

Ach, kon ik maar vergeten, dat is wat ik zou willen... alsmaar van jou bezeten, is steeds mijn hart verspillen... Ik kan geen dromen kiezen, maar steeds zit jij erin... en telkens ga ik verliezen, degeen die ik bemin... Ja, kon ik maar vergeten, 'deleten' uit mijn brein...…

Ik wil je graag vergeten mijn hart dat doet zó zeer Ik blijf maar aan je denken en slapen gaat niet meer Jouw leven gaat gewoon verder het mijne staat op stop Ik moet steeds aan je denken je spookt maar door mijn kop Ik wil je nooit meer spreken je liefst ook nooit meer zien Dan kan ik eindelijk verder met leven, heel misschien....…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…

, vergeten wij alle angstdromen.…

ik ben niet vergeten te weten van jou het verlaten om niets dompelde mij in rouw je foto werd bleker mijn herinnering onzeker mijn liefde voelde weker gevangen in trouw alleen in onze brieven wreed van tederheid kwam ik je tegen als oprechte vrouw 1969.…

En mij laat wachten met verlaten ogen en versteende dromen die ik steeds verzamel en weer vergeet omdat ze niets beloven.…

Mijn handen uitgestrekt Gevuld met onomkeerbare leegte Reikend naar het bedwingbare Ik wil vergeten. Wetend hoe het was, Geen leegte te voelen.…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

Jij fluit wat Op mijn sleutels En sabbelt Aan mijn creditkaart Waar zijn Jouw gedachten Zou ik zo gaarne weten - Maar ach… Je doet En je beweegt Terwijl Jij toch het nut der dingen Al jaren Bent vergeten…

het was veteranendag om ze niet te vergeten het geronk van oude vliegtuigen in de lucht ontroerend he ik wil jullie dit even laten weten lieve soldaten ik wens jullie zegen van Jezus heb diep respekt voor jullie en naar de wolken een warme handkus dank jullie allen het ga je goed met vredevorst Jezus die geweldige…

Wat vindt u dan prettig, meneer, als ik u vragen mag het gevoel dat ik u overdraag of de vergeten stappen die ik met u heb gezet?…

En waar het beekje door de weiden Bij els en wilgen henenvliet, Omhelsden wij elkaar en schreiden Vergeet mij niet! Vergeet mij niet!…

Ach mijn lieve lief als je soms iets vergeet dan is dat nog zo erg niet zolang je mijn naam nog weet Als je iets kwijt bent help ik het je vinden want de liefde zal blijven en ons eeuwig verbinden Vergeten verloren of kwijt we zijn nog altijd samen anderen merken het nog niet vergeten,maar nooit onze namen.…

In de grote wereld ben je klein nog kleiner dan de woorden die je kwetsen, kleiner dan de handen die je raken, de smaak van bloed op je lippen Elke nacht speur je de hemel af op zoek naar dat ene, dat ene die je kan bevrijden uit de handen van de grote mensenwereld Maar ook jij mijn kind zal alle pijn vergeten wanneer jij als grote mens…

Mijn naam ben ik vergeten. God weet wie je bent zei ik tegen haar. Echt waar zei ze Echt waar zei ik, echt waar…

Vergeten zijn. Het is als weten dat je niet meer weet of als voelen dat er iets ontbreekt. De wind die langs de ramen blaast heeft de herinneringen meegetrokken. Je bent op sterven na dood. Niet eens terminaal maar wel het leven verloren. De oorzaak niet meer in je hoofd; Verweest, ver weg, verlaten... Vergeten.…

wanneer is het gebeurd je haren grijs gekleurd je ogen dof je wangen bleek je kleren besmeurd wanneer is het gebeurd geen gevoel als ik je kus geen aai over mijn rug geen traan als je moet gaan wanneer is het gebeurd dat ik niet meer voel als je me ziet als ik jou zie wanneer vertel me dan nog een keer hoe het was voor je…

gevangen in vergetelheid de drank die je daartoe dronk vervaagde de herinnering en toch weet je, elke weer, wie ik ben en waarom je bent jarig, is je verteld de blijdschap is groot bij binnenkomst, bloemen en cadeaus kussen en knuffelen, een breekbare vrouw maar bij de lift, op de weg terug zie ik verdriet, brekelijk gezicht korsakov…

weet jij wie ik was toen je mijn gedachten las mijn woorden richting gaf was jij het die voorspelde wat zou gebeuren dat rozen zouden verkleuren naar donkerblauw als mijn gevoel was als ik was jij mij en ik jou lief alleen jij jij en ik weten vergeten nooit luister maar een ster lacht zweeft voorbij in het donkerblauw van…

stil zo erg stil niemand waagt zich naar buiten geen vogel hoor je meer fluiten En als de dag geen dag meer wordt en planten uit zullen sterven de kinderen van morgen dit erven Dan kruipen ze als ratten zoekend naar warmte en wat licht opgepropt in een gesticht Zo vechten ze het leven door en stelen voor hun eten als wij allang zijn vergeten…

Wanneer namen begrippen worden tast de wijsheid in het donker verslagen door een stille kracht verlangend naar het wonder maar ooit komt er een moment waarop wij zullen weten wanneer dat moment ben ik nu alweer (vergeten)…

Bloemen sieren nu jouw zijn wat jij anders zelf wel deed ik ben er om je te 'zien' want denk maar niet... ... dat ik je ooit vergeet.…

onze harttoon een vergeten harmonie…

Vergeet dan toch de pijn, deze bakoven, van die man met de hamer aan het einde van het latijn Vergeet dat dit lichaam huilt het is maar een lijf dat zijn plek heeft verruild. het zuur zal bedaren. Vergeet het, denk aan de zon, De maan, de aarde.…