4026 resultaten.
Eénarmige bandiet ( tanka )
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 564 Hij was verslaafd aan
een éénarmige bandiet
die zijn geld verslond
Nu is hij dak en thuisloos
door iedereen verlaten.…
Zinloos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 827 De dagen klinken hol zonder jouw stem
en doelloos dwaal ik door de klanken
die jij achterliet
een zucht, een lach, jouw adem
levenskracht voor haar
bij wie jij stilstond
lief hebt
had
de ‘ik’ in mij
het was alsof ik eindelijk
de reden van het leven wist
zoals ook jij vervulling vond
voor even
daar de zin van mijn bestaan
jou…
oversteek
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 357 nog net geen avond, zwerf ik
over het golfgewassen strand
als vuurtorenlichten
bestrijken mijn ogen
het grijsgroen golfgeruis
zuigend danst zeewier
tussen waterlijn en branding
zilveren zeevogels krijsen
een slaande regen los
de zee uit mijn gezicht
maar wat nog zou ik turen
naar haar, die vanochtend
de vrijheid verkoos
over zingende…
Eenzame Kerk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 362 Het schip zucht op haar bogen
Een laatste gelovige legt zich biddend neer
Het binnenste niet langer opgetogen
Want God is dood en herrijst niet meer
Een laatste kiek wordt nog genomen
Door een toerist die het heilige niet raakt
Geen pelgrimstochten zijn er langsgekomen
De kerk is oud en zwartgeblaakt
En de dominee schuifelt voorzichtig…
`Blijven'
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 405 Pas door zelf ook woordeloos te zijn
lokte ik je uit je tent.
Met jezelf in die kwetsbaarheid herkend
mocht het licht over je dagen
en legde daar een zachtheid bloot
die tot dan verborgen was.
Je kussen gingen uitgebreid over mijn ribbenkast
en van mijn hart telde je de slagen.
Met het `blijven` dat je op fluistertoon gebood
na het van…
Laten gaan
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 2.331 Met al je deuren op slot
Hij geen recht heeft van bestaan
Gebogen buig ik voor het oog
Kritische veroordelende blikken
Duale beoordelende dialoog
Verandert in een paar snikken
In ‘n manisch monotone monoloog
Als een droge keel
Die slikte zijn lot
Weg inderdaad
Die ene zin kwam wel in woord
Maar niet in daad aan bod:
“Ik kom eraan”
Verlatend…
voor één nacht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 911 terwijl zij slaapt
ligt hij nog wakker
bang dat zij hem verlaat
als zij ontwaakt
slaapt hij toch, de stakker
en ziet niet dat zij gaat…
de Nacht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 430 De nacht zij kan zo wreed en kil zijn,
zo eenzaam en verlaten.
De nacht zij kan zo mooi en stil zijn,
zo fijn om wat te praten.
De nacht zij kan zo koud en lang zijn
als mensen moeten lijden.
De nacht zij kan vol melodie en zang zijn,
als men elkander kan verblijden.…
mijn hart kan buigen, zal niet gauw breken
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.011 jij hebt mij verlaten
verdriet prikt in mijn ogen
die alleen nog maar zwart zien
ik stort in de afgrond
van het randje van jouw hart
een eindeloze diepte in
met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam
ik val uit jouw verlangens
om plaats te maken voor een ander
maar jij verlaat mijn lichaam niet
ik houd jou gevangen
voor onbepaalde…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 18 stemmen 13.786 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt,
Dan…
de dag verlaten
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 839 je zal het met zijn woorden moeten doen
met de beelden door hem
achtergelaten
en ergens op een stille stek
waar leven begint
misschien nog in zichzelf gekeerd
waar de dingen van de dag
je naar de toekomst
zullen wijzen
daar zal hij zijn
en steeds zal hij wederkeren
blijven
wie hij was
in jou zelf, in de sporen van de aardse
dagen…
Lijn 3
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 434 Het raam met de zon erop.
Ons luie waken.
Lijn 3 ergens in de verte.
Je naam.
Het rommelig zoeken
naar je onderbroek.
Het missen dat met
je weggaan komt.…
Mysterie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 230 Nog vraag ik je waarom
je lacht en je keert je natuurlijk om.…
Jij schuilt bij me
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 220 Toen het die dag regende
heb je je verscholen
in de mouw van mijn regenjas
en toen je ging
ben je eigenlijk nooit gegaan
je bleef haken met je altijd
"ik heb het zo koud vest"
aan mijn hart.…
ik ga maar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 394 ik ga maar
moet jij gedacht hebben
en jij vond achter iedere kraam
ogen die zochten naar jou
de regen huilde met je mee
en de stille dood verliep in kou
verdwaald
vocht je jouw weg naar buiten
maar telkens die dove roep
terwijl de diepte verdween
en de aarde enkel
afmeren kende
het bracht je verder heen…
Leemte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 479 ik wil je geest verleiden
uit mijn hart te verdwijnen
je stem dwingt mijn oren
om te blijven luisteren
mijn mond proeft de leegte
als verzengende droogte
na een warme wervelwind
ik struikel telkens over je naam
in een vervagende herinnering
minne strelingen plagen
mijn rubberen lichaam
mijn lach is verloren
in onbegrepen verdriet…
Post Brel
gedicht
3.0 met 6 stemmen 18.233 Als er iemand ons
verlaten heeft
dan ben jij dat wel!…
Schokdempers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Rondom wilde manen pruiken tuilen
perken te laat de verlaten velden
de rijpe lusten stalen de last.
De verveling wil maar niet komen
mokkend rood de zonneschijn
de snode nozem spuit vuur.
De wolken rollen en wielen
knalpotten en langharig tuig
met dolle meiden op de Puch.…
De lange stad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 153 Ze is zo lang, deze stad
dat in de laaghangende mist
het lijkt alsof de huizen verdwijnen
en alleen ik hier blijf wachten
Zo lang is ze, deze stad
dat ik mij in de druilende regen
verlaten voel, en vertrokken ben
maar bij mijn terugkeer
nog steeds aan de bar zit
en weet hoe mooi de stad was
Maar nu is ze een lange stad
met neergelaten…
Uitreis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 207 het vlakke water van de vaart
lonkt naar de weidse overzijde
alsof het zeggen wil, tussenbeide,
dit is afscheid dat hier rondwaart
deze angst gebiedt de binding
elke omarming weer te verlaten
te wijken naar verre weiden,
langs onbekende ogen en straten
zodat niets in afsluiting verstikt,
zich nachtenlang doorwaakt
of genegenheid…
Pijlen van stro
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 99 Ik ben bang dat ik gelukkig zal zijn
Dus zal ik gelukkig zijn
Dit is mijn mening
Dus ik zal je een plek geven om naartoe te gaan
Vliegend door de lucht
Zoekend naar hun doel
Pijlen van stro gaan om ons heen
De één is geraakt, de ander is verdwenen…
Onzekere toekomst
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 84 Het is het tijdperk van de spuiten
de GGD en huisartsen
ze prikken er op los
vijftien minuten wachten
en dan weer naar buiten
ze kwamen op de dag met hoop
bejubelde het verlaten van de angst
die in een onzekere toekomst lag…
Verkwikken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 60 de dag
zwelt open
in licht
de oerbron
van het
leven
hier en
daarginds
naar
de verlaten rivieren…
de monotone galm van vergeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 toen het licht veranderde en tijd
bijna onzichtbaar
schreeuwde het verweesde dier
zijn weeklacht naar het onbekende
golven omarmden hoopvol nog zichzelf
ebden weg en verdwenen
in een zee van verlatenheid
waar de angst stierf
en vanuit een onmeetbare leegte
naderde de monotone galm
van vergeten…
Dagboek van een soldaat - Chaudardes 1940
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Zie je het? Een bom viel op het huis,
Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren.
De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden.
De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand.
Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam?
Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen?
Onder het stof het portret van de gesneuvelde…
De kou
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14 De kou ligt dik
over de wereld als stof
alsof er al heel lang
niemand meer is
en ik ben vergeten
of over het hoofd gezien
achtergelaten alsof ik niet
meegenomen kon worden
Niemand met wie ik kan
delen wat ik voel, de kou
sinds jij weg bent, de kou
sinds ik alleen thuis ben
Niemand
om aan te vertellen
dat ik jou, mijn liefste
liefste…
Een avond stiller nog dan Jespers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 680 verlaat me niet, verlaat me wel,
verlaat de wereld en bedwing de hel,
in de straten waar het tramspoor glimt,
de regen zwakzinnig tussen de huizen trimt,
en jij meestal tevreden bent,
en de verlatenheid bij 't luiden van het angelus
geen akkerbouwer, geen markies meer kent,
en ik ontspoor gelijk geen tram ooit doet.…
Het intens verlatene
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 137 ik schreef
kleuren op
je huid
trapsgewijs
van licht
naar donker
je onderging
de steek
van het
puntig pluis
gelaten gaf
jij niet thuis
in emoties
die de kop
opstaken
voeren wij
op onbekende
wateren
gingen nergens
heen in het intens
verlatene waar
aantrekkingskracht
geen baas over
de polen was…
Verlaten stad
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 613 Zo dicht was de mist
je kon het snijden
met een slagersmes
door de wonden
ontglipte de stilte
liet geritsel na
gekras
gesmiespel
gegrom van turbines…
Verlaten terrein
gedicht
3.0 met 106 stemmen 25.766 Het mooitste van de kermis was niet
het schelle geluid van botsende auto's
het lonkende licht, de grijparm
die het horloge miste of de zoete geur
van de suikerspinwagen, maar
de bleke vierkanten in het gras,
de afdruk die de kermis op de grasmat
van het park achterliet.
En dat ik dan met mijn zusje aan de hand
naar die plek terugkeerde…