Alle inzendingen over vertrek OR herinneringen

Borsten, tieten en memmen als symbool voor de gedode vrouwen tijdens een wreed regime, met bloed aan muur; haat ontstaan door domheid Roemenië als geheel is groot(s) met Boekarest als hoofdstad Na de Vrede van Trianon was Transsylvanië voorgoed Roemeens Los-vast van Europa, geen Euro maar Lei; betaalt zé- ker zo goed in tijden van crises…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

Vaak verschijn je in mijn dromen, we varen dan op zee. Jij bent dan de kapitein en ik vaar met je mee. Ons bootje is maar klein, de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind. Maar jij staat aan het stuur, en houdt hem op de wind. Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee…

In mijn laatje vol met geuren, ruikt het naar lavendel. Als ik het laatje opentrek zie ik in gedachten, prachtig paarse velden. Heerlijk geurend in de zomerzon. Iedere morgen maak ik die reis. ’t Is toch bijzonder, die gedachten. Geen auto nodig of een trein. Een paar seconden en ik kan daar zijn. Daar is ook mijn geliefde. Samen lopen…

mijn lievelingstint van kijken geweest is mijn handen strengelde ik in elkaar om toch het weerzien van weerzin te onthouden ja, leegtes vullen gaat mij altijd wel goed af duw ze vol met gedachten van stroop en herinnering op het station aangekomen zie ik nog net mijn trein van perron negen vertrekken met zwaaiende achterblijvers u moet…

Ik schrijf je deze woorden kort voor je vertrek omdat ik stille hoop heb dat je ze nog horen zal het is tegen beter weten in, maar je leeft toch voort? Ik voel je tegenstribbelen, maar horen doe ik je nooit meer.…

.....Dan kunnen jullie daarna vertrekken Ik weet het niet, ik wil weg Waarom zijn we zo oud geworden? Ik herinner me iedereen was gelukkig, onwetend waarom, daarover hebben we het zo vaak gehad! Dat is voorbij We gaan dood, hoe dan ook terwijl het leven doorgaat alsof wij nooit hebben geleefd…

Herinneringen nemen nu de overhand. In mijn gedachten leef je verder. Je hebt een plaatsje in mijn hart. Dat plaatsje laat zich niet verdringen. Zorgt voor geluk, verdrijft mijn smart.…

luchten vol vogels zij vertrekken nu weer naar een andere lente…

Lange vlagrafels, zoals haar haren bij haar vertrek in de wind.…

Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

met vaste vleugels dit vertrek zwaarder dan lucht stijgend bewogen…

ik heb mensen zien staan groepen met vage gezichten op tal van perrons waarvan wij nauwelijks het bestaan wisten wij gingen langs namen alles mee in een nog niet ingepakt herinneren door gehaast vertrek van overzee proeven lucht in duizend andere smaken zien huizen en gebouwen die wij thuis niet kunnen maken stoppen op vreemde plaatsen…

groter gaapt het gat tussen trein en perron roepen wij bij vertrek nog woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten station en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte tussen trein en perron voor de tranen…

de verlaten kamer is in mijn ogen beslist geen kamer eerder een vertrek... Lejo…

Zon verlicht water na vertrekkende vogels koerst geboren cel.…

Reiger in de sloot strekt zijn twee vleugels breed uit klaar voor het vertrek…

Ik spring nog één keer in de Middellandse Zee en dan vertrek ik naar het Oosten.…

telkens groter gaapt het gat tussen trein en perron wij roepen bij vertrek woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten perron en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte echter tussen trein en perron voor de tranen…

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

Zonen vertrekken. Moeders slaan hun ogen toe. Keren zij ooit weer?…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Als ik vertrek neem ik mee: een beetje van dit en een beetje van dat Ook als ik vertrek, dan vergeet ik wel eens wat Wat ik echter nooit vergeet is, hoe ik ook vertrek met welk gemoed dan ook Ik neem altijd ‘t weer mee, waarheen ik ook loop.…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

Langzamerhand Zie ik jullie Een voor een Vertrekken, Het ouderlijk Huis dat zo Eigen voor jullie Geworden is, Voor jullie leeftijd Misschien wel Te eigen - tijd Om te vertrekken En op eigen benen Te staan - jullie weten Als geen ander Dat ons huis Ook altijd jullie Thuis zal zijn, Onvoorwaardelijk Vangnet waar je…

omhels ik nogmaals deze toekomstige herinnering en zou willen dat ik je lijnen kon tekenen ik schud mijn kop als een jonge hond heen en weer en bedenk dat het met vier poten wel erg moeilijk wordt om een potlood vast te houden…

Je was mijn zon en maan Maar met jouw vertrek Is de schemer ingegaan Als een koorddanseres Balanceer ik nu op de rand Op zoek naar evenwicht Tussen gevoel en verstand Mijn vlinders lamgeslagen Aan het eind van hun Latijn Zitten stilletjes te wachten Tot jij er weer zal zijn…

Het gedicht werd geschreven t.g.v. een reunie (18 juni 2005) i.v.m. het vertrek uit het pand aan de Spirea te Dordrecht van de INHOLLAND PABO. De PABO verhuist per september naar het Achterom te Dordt.…

Dat wat ik mij herinner blijkt een leugen, Wat op mijn netvlies staat is zelden waar, De - logische - conclusie valt mij zwaar, Vertrouwen kan ik niet op mijn geheugen. Wat na verloop van tijd gewoon gebeurt, Herinneringen worden vaak gekleurd.…

Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…