2450 resultaten.
suites voor annemieke XIII -Yburg-
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 160 wij zijn de enigen
wrijfkoeken met een glimlach
boven op de berg
een gerookte zalm
zacht als een bocht in de rijn
mist in de verte
het wilde zwijn kreunt
en wordt kreunend verorberd
zon in een zucht wind
een glas voor een fles
in de verblindende zon
de dubbele prijs
een fles voor een glas
verwend voor de halve prijs
dicht bij de…
Op het geraamte van de avond (2)
gedicht
2.0 met 106 stemmen 57.890 even verdop, aan een rivier
misschien, of midden in de bossen
zou het nog wel rustig zijn,
dacht je, en je bent vertrokken.
waarschijnlijk met de eerste
trein die eruitzag als een dier
zonder behoefte aan skelet.
wel leek het sprekende op haar
maar spreken kon het niet,
en ook geen kleren dragen,
laat staan een koffer laten staan
op een vergeten…
ik ga dan maar
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.491 dan vertrek ik maar
en zie niet meer om
je wacht niet daar
of roept:
blijf nog even, kom!
ik ga weer verder
op de tast
over een weg
die jij voorvoelde
maar ik nog niet ken
ook al draag ik
een schemerlast
en verlies jij
die ik ben…
Sluitingstijd
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 484 ze kijkt naar de deur
nu nog op een kier
en vraagt zich af
of ze zal breken
als hij dichtslaat
de warmte van buiten
kijkt uitnodigend naar binnen
haalt haar over om eindelijk
de laatste stappen te nemen
ze loopt naar de deur
ontsnapt door de kier
en voelt zich geheeld
na het dichtslaan…
Boerenpronkers.
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 2.186 De platte grijze stenen in het pad in het midden.
Het grasveld links, waar ik menig uurtje
in de zon heb liggen dromen.
De moestuin rechts, tegen de coniferenheg.
Daar heb ik eigenlijk altijd een haat/liefde verhouding mee gehad.
De grote vierkante vijver, waar in de zomer
de Boerenpronkers uitbundig feestend de kanten bezetten,
enkel…
Alleen dan!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 384 Pas wanneer je me zegt,
niets meer om me te geven,
ga ik,
pas als je het gezicht van me afdraait,
vertrek ik,
pas als je me verklaard,
dat er niks meer is,
pas dan,
verdwijn ik in het niets,
alleen dan!…
witte raven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 130 op deze loodwitte
dag wist ik niets
te schrijven op tafel
lag alleen een witboek
boek van stilstand
gebroken wit
vlekkeloze overgave
aan het grote verdwijnen
ontkomen aan schrijven
in het boek van niemand
en alleman vandaag
trek ik slechts met kalk
een lijn op de muur rond
jouw lichaam je gaat op
reis witte raven
kom…
kalkresten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 met kalk trek ik
een lijn op de muur
rond je lijf een
camera is niet nodig
zonder schaduw
verdwijn je in het
donker met een lege
koffer in de hand
met het rechterbeen
stap je een andere
tijd in voor mijn oog
ben je al uitgewist
als je terugkeert
zal ik je herkennen
aan de kalkresten
op je handen…
Wanhoop
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 823 kind,
Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen,
Luister ik naar de woeste wind,
Met nog zoute tranen op mijn gezicht,
Zit ik hier geruisloos, ik kan me niet verweren,
Terwijl mijn ogen zoeken naar een puntje licht,
Is mijn grootste angst me van het duister weg te keren,
Me realiserend dat de strijd moet beginnen,
Klopt mijn hart op wanhoop…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 643 hulpeloos gevangen
in een web
van verlangen
wil
schreeuwen vechten slaan
me even laten gaan
daar
is alleen oorverdovend
die stilte
van
een onbegrepen kilte…
wanhoop
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 991 vloeibaar in de kassen
oog in deze tranen
kijkt naar objecten
zonder iets te zien
dampend uit de ziel
binnenste van de haat
schreeuwt naar deze stilte
zonder iets te zeggen
bevroren op de grond
wereld boven mij
kent geen hoop
zonder deze wanhoop…
Wanhoop...
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 995 Waar ter wereld zijn mijn kindren
Waar, oh waar, ik vind ze niet
meegenomen door hun vader
Wanhopig ben ik van verdriet
Deze woorden sprak ik vroeger
vijfentwintig jaar gelee
'k was mijn kinderen verloren
Hun vader nam ze zomaar mee...…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.386 Het verlangend wachten,
En het wanhopig trachten,
Door te gaan zonder jou.…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 681 jij leeft daar
moet voor je leven knokken
ik leef hier en voel me gelukkig
zonder er iets voor te doen
jij leeft daar
in dozen en in hokken
ik leef hier
in een huis met een plantsoen
jij leeft daar
bent al gelukkig met een onderdak
ik leef hier in een huis
jij daar in een vuilniszak
jij daar bent arm...…
Wanhoop
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.697 Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht:
Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht.
Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu?
Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u.
Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind?
Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 695 De gedachte
doorboort de kern
van mijn hart
Slopend
en tergend langzaam
dringt het binnen
Als een speer
met een botte punt
recht in de ziel
Weerhouden
gaat niet
en ik maak een web
van gevoelens
Maar in het nauw gedreven
sterft de hoop…
Wanhoop
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.139 Als ik ga weet ik niet waarvoor
Als ik blijf weet ik niet waarom
Want er is niets
Niets om heen te gaan
Weinig,weinig om te blijven
Blijven is stilstaan
Langzaam verwelken als een bloem in de vrieskou
Gaan,
Gaan is vluchten,
vluchten voor mezelf
Er is niets meer.
niets meer om te blijven
Nog minder,
minder om te gaan
Vastgeroest…
Wanhoop
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 685 Een andere wereld
waar lopen niet gaat
Waar de mensen vliegend
zweven over straat
Waar de vogels zwemmen
en de vissen lopen
Waar de leeuwen temmen
en de ongelovigen hopen
Daar zal ik eindelijk vinden
wat ik al weken zoek
alle wijsheid van de wereld
in één gebundeld boek…
Wanhoop
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 4.091 Een grote zaal,
de muren kaal.
Gepraat, gefluister en gelach.
En ik?
Ik wacht, ja heus, ik wacht,
op dat ene moment
dat iedereen wel kent,
wanneer het muntje eindelijk valt…
Ik kijk behoedzaam om me heen,
gluur even fronsend naar degeen,
die daar opeens vlakbij me staat,
terwijl ze ergens over praat.
Ik voel me niet lekker,
ik voel…
Wanhoop
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.006 Kwaadaardig staar je
op de koperen jongens
en hun veerkracht
in de branding.
Je berekent de curven
van de vrouwen
met geringschatting
want ze verachten je
om het spinrag op je hoofd,
je bleke paddenbuik,
de stinkzwam van je geslacht,
de karbonkel in je bilspleet.
Je haat de zon,
je wilt wegkruipen,
het donker in, je vastbijten…
Wanhoop
netgedicht
2.0 met 525 stemmen 148 Ik denk niet dat ik nog lang heb
als diamant van vlees en bloed.
De tijd slijpt me tot karaat,
ringt de dood om mijn vinger.
Al wat zuiver is mengt niet
met een lang gelukkig leven.
Het weerkaatst de zon maar
smelt sneller weg dan sneeuw.
Zij leeft nog in de verwachting
die vroeger aan mij kleefde
als een grote belofte braak lag
doch…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.035 Glazen vazen met helder water erin
bloesem zo schoon als de eerste bloem in het voorjaar
zo zal het zijn en ik u bemin
ook wij zoeken; is dat niet waar
Zo op de ladder; een wankele tree
armen reikend boven mijn krullend haar
pak ik mijn tak; daar is mijn zee
de vlam, ; de gevoelige snaar
Boven zijn gekomen
vlak bij de wolken zo blauw…
met de wanhoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 met de wanhoop van een dichter
bij het zoeken naar de woorden
als een zanger naar accoorden
woorden die hij heeft geweten
hangen tot de draad versleten
halfstok aan de vlaggenmast
zoveel heeft z'n glans verloren
inspiratie lijkt verbrast
tot hij in het ochtendgloren
iets verneemt dat hem verrast...…
Wanhoop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 355 mij uitgewoond
beroofd
leeggehaald
op de vensterbank hipte een roodborstje
de zon die ondergaat
de maan die het overneemt
een doodlopende straat
een lied gezongen zonder woorden
jij kwam zomaar mijn leven binnenwandelen
voordat ik aan je kon wennen
je kon begrijpen
was je al weer weg
ik bid de hemel kapot
door een mist van wanhoop…
Wanhoop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 663 Mijn blik valt neer ter aarde
Gezapig hangt mijn lijf en zucht
De ader van verwondering stroomt leeg
Mijn ziel reeds jaren op de vlucht
Giftig roest verstikt mijn hart
Eens centrum aangenaam in bloei
De rivier ertoe is drooggelegd
Ik voel niet langer dat ik gloei
Mijn brein verzuipt in zacht geprevel
Een klaagtoon van de hoogste soort
De massa…
Wanhoop
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.904 Jouw wanhoop
snijdt dwars
door mijn ziel
angst voor het onbekende
en verdriet
om wat is geweest
de rollen gekeerd
tijd om jou te dragen
met vleugels op de wind
pijn te verzachten
en de angst
laten vervagen
naar nieuwe kleuren
en ander licht…
Wanhopig
gedicht
2.0 met 347 stemmen 36.768 Wanhopig vreet mijn zee
aan de wering van jouw ik
dat onbewogen blijft voor 't water
zout lopen de tranen terug met eb
teleurgesteld en moe
ik kan er niets aan doen
maar met de vloed
komt het toch weer naar je toe
doodsverachtend is het hopen
dat poogt de haven in te lopen
van jouw onbegrip
ik wil jouw polders niet bezetten
alleen maar…
wanhoop
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.357 Hoe machteloos voel je je
Als je aan de zijkant moet staan,
Dat je niks kan doen
Als je kind door een hel moet gaan.
Hoe verdrietig ben je
Dat je je kind niet kan troosten,
Het wegnemen van de pijn en tranen.
En zeggen dat het wel goed komt
Ook al duurt het maanden.
Hoe sterk word je dan
Om met je kind de strijd aan te gaan.
Samen hand…
uit wanhoop
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 102 tederheid betasten
met fluwelen vingers
als een streling der natuur
maar persoonlijker
soms mis ik in de taal
het juiste synoniem
voor dat ontastbare gevoel
dan schrijf ik iets warms
doch dikwijls blijft het te koel…
Wanhoop
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.878 naar beneden
nu kan ik er zelf niet mee omgaan
en verlang naar alles wat wij deden
Ik wil de zon weer voor jou oplaten
jou omringen met nieuw vertrouwen
desnoods dagenlang met jou praten
om alle kreukels terug te vouwen
Op mijn knieën is nog niet genoeg
jij betekent veel meer voor mij
nog zoveel leven voor de boeg
maar zonder jou komt wanhoop…