Alle inzendingen over vlieg OR schaduw

Een vlieg gonst om mijn hoofd en stoort mijn rust.…

bovenaan staat een mededeling over het heel ver zijn -de verspreiding der vogels wordt nauwkeurig aangegeven in een regel van dit gedicht- uit een uitwerpselvlek ontvlucht, leeft de binnenplaneet van een schone vrouw in ballingschap. haar verhard gemoed -als een projectiel in de lucht- is leidraad van het ballet…

de vlieg op zijn arm zacht zoemend onbewust van de naderende slag een achteloze mep zijn blik niet waard dichter kom ik niet observeer als een paparazzo herken hoe hij om zich heen slaat om afstand te scheppen terwijl alles om tederheid schreeuwt zoekt hij warmte in de wijn en de wilde dans van de wanhoop mijn armen reiken vergeefs…

Weer vliegen we langs een hemel Die bloost als is ons ontmoeten de eerste maal Voor enkele uren dragen wij vleugels als Icarus Weer laten we aarde voor aarde Zijn even letterlijk in de wolken Onder ons steeds vreemder volken Boven ons ...een vreemder God?…

Elke keer als ik je loslaat vlieg je zo ver weg dat je niet terug komt wanneer ik naar je toevlieg kunnen we geen afscheid nemen is alles weer heel dichtbij zodat ik niet los kan laten het is steeds moeilijker om achter je aan te komen om samen te zijn om los te laten om te zijn wat we kunnen zijn…

ach vliegen we er onderhand niet allemaal in blind gevangen worden door het world wide web van de immer spinnende internetspin…

geen sjoege toch rook ik mijn kans één schaar en het raakt van de kaart vlieg op zo weinig heeft het om het lijf dat ik nu de meelij uit mijn ogen wrijf och arme pingpongbal-met-staart…

Ik zou wel eens willen vliegen, over alle wolken wiegen. Even weg van daar benee, alleen of met ze twee. Even weg van alle zorgen, vliegen naar een nieuwe morgen. Als alles sterren aan de hemel staan, zal ik terug mijn bed in gaan.…

Dat zachte aandachtige in druppels en in traan om je mondhoek als rimpeltjes maan licht je lach prachtig in novemberogen over herfstbladeren heen krul je schors met lange benen worteldicht tegen me aan schetst je zwiepende stormhand naaktgestrekte takken tegen het raam vlieg je stil met uilenvlerken waakzaam nachtbezonken in haar…

lichtvoetig om de zwaartekracht te omzeilen zijn wij slechts vliegen voor een enkele dag.…

Er is een fruitvliegonderzoek verschenen; Belemmer je zijn seksuele wens Dan gaat hij aan de drank en zuipt zich lens Het beestje heeft, zo lijkt het, onze genen Dus Rokjesdag, u had het al begrepen De jajem was vandaag niet aan te slepen. ------------------------------- Mannelijke fruitvliegjes die voortdurend door vrouwtjes worden afgewezen…

Ik heb vandaag maar geen stof afgedaan terwijl ik zou opstaan zag ik nog juist een vlieg zonder vleugels aan zijn lichaam.…

Kleine Shin, je werd het kleine, tinnen marionet-soldaatje dat, als het nodig was, een onzichtbare vlieg op de zwarte muur werd. Je lette op de schaduwen en de stemmen van de grote mensen. Je hield hen in de gaten, je leerde hen nadoen.…

twee vliegen paren op de oude broek van een jonge immigrant een geïntegreerde sikh komt en reikt de jonge immigrant de hand de vliegen paren verder op de oude broek van de jonge immigrant…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

Vandaag pleeg ik een moord, eerlijk heus en echt waar, jij klein pest beessie vertrekt naar, de vliegen hemel, pats!…

ik hou niet van vliegen vliegen zijn vies ze zitten op stront en daarna op je eten dus toen ik een vlieg zag in mijn huis die zich verschool tussen de luxaflex toen dacht ik in een nijdige bui 'jij gaat eraan' spinnen zet ik vaak buiten dat zijn nuttige dieren ze vangen vliegen en muggen vliegen zijn vies brengen…

In het geliefde Fokkervliegtuig de trots van Nederlands vernuft omvatten koninklijke handen het gewillig draaiende stuur onze prins gaat steeds verder de wijde open lucht tegemoet houdt kundig de strenge wetten waar lang voor het bestaan der mensheid vogels al vertrouwd mee waren.…

Ik wil vliegen zonder vleugels hoog en onaantastbaar treed ik uit mijzelf Ik wil zweven in vreugde rakelings scheren langs verdriet wijde cirkels trekkend om het leven doe ik de dood teniet Ik wil muisstil leunen leunen op de wind hangen in het luchtledige als een onbedorven kind Als een onvermoeibare zwaluw vertoef ik in de…

kroon van haar naam, ere wie ere toekomt: de Vlieg…

soms geeft iets houvast en merk je als je loslaat dat je vliegen kan…

Wanneer we vliegen gaan.…

wil me uitspreken om te kunnen bestaan en niet wegkwijnen in een hoekje de viezigheid van wat er gebeurd is niet net doen alsof er niets gebeurd is en er omheen leven om mezelf heen, om het ongemak in mij over de mooie ervaringen die de andere binnenlieten het onzegbare wat hij gedaan heeft waardoor ik viel zonder te vliegen…

(zoals de tijd vliegt) spelenderwijs veinzen dat je kunt vliegen met wat geluk een zachte landing in het zand…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik geef me over Vlieg maar meisje Vleugel door de nacht Hoog Tot boven de lichtbron Kijkend met groen vragende ogen Op lichtgevende mannenlijven En jij Injecteert gretig Jouw verlangens In zijn volgende schaduw Prikt zijn driften aan Opdat hij weet Wat er van hem wordt verlangd Jij daalt neer En krijgt Jouw onvermoeibare drift.…

Ik ren weer mee in een knipoog herkende ik weer het juiste ritme van wilde golven storm met regen schepje liefde vuurtje gestookt In veren wolken zonder schaduw zacht geworden door stralen zon vlieg ik weer rond omhoog wil ik nooit meer dalen nooit weer donker nooit meer dood…

Shirtjes fladderen in de kou Kluiten vliegen op Kuiten zijn gespannen Het doel bereikt. Salto’s, gras dat spat, schaduwen, Jongensdromen, waar blijven ze?…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…