25822 resultaten.
We liepen zorgeloos
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 629 ogen moesten wennen, aan de koude nacht
stilgestaan, zwijgend keken we elkaar aan
hadden we dat maar meer gedaan,
de zon schijnt niet meer,
het doet zeer, we zijn niet meer zorgeloos.…
Corona
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 144 Hier zijn we samen de sigaar.
Zwijgend zegt het virus STOP!
Stop met roken! Stop!
Virussen houden niet van roken.
Lang leve de vriendschap en het leven.
Vandaag steken we weer een corona op.…
De gevolgen van geweld
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 105 eren, ook al valt dat zwaar
De Tropen en een zwijgend ouderpaar
Een voorgeboortelijk akkoord onthuld
We waren zozeer van onszelf vervuld
Dat we geen ruimte hadden voor elkaar…
Een klein gebaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 zonder dat we er bij stilstaan
zijn we steeds op doorreis
en trekken bomenrijen voorbij
langs viaducten over dalen
je hoogte valt koud op het dak
daarmee wijken alle talen
zwijgend of niet, onverstaanbaar
het gaat immers om het gebaar
om het moment zonder misbaar
toen we samen aten en dronken
ik zie een hand grijpen naar glas
genoegzaam…
Het ree
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 40 We fietsten zwijgend verder,
als door een wonder aangeraakt.…
Luchthaven J.F.Kennedy, New York, 14 juni 2006
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 509 Gezellig of droevig,
pratend, zwijgend, wachtend...
Big business, maar ook
kleine tederheden,
woorden verloren in de drukte,
herkenning en vreugde,
mededogen, ook hier.
Wachten op de weg naar huis,
opnieuw naar huis,
Upekka (1) betrachtend,
wachtend, wachtend.
(1) gelijkmoedigheid.…
Zoals licht leegte vult
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 405 Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht…
Hoop
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 87 Iets in je ogen
behoort toe aan oude weduwen
uit kleine bergdorpjes
waar mannen drinken
uit verse bronnen
wat het precies is
blijft voor mij een vraag
het is niet het einde
noch het begin of beiden
misschien is het al zwijgend
de terugtrekking van datgene
wat we ooit betitelden
als hoop…
De wachtkamer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 116 De een zit stil,
de ander, nerveus,
beweegt één voet
in ritmisch op en neer.
Soms met zijn twee
meestal alleen,
geen lach of luide stem
hooguit heel zacht gefluister.
De vrees wordt niet gedeeld,
elk een omarmt zich zelf
en lijdt en hoopt
in stille eenzaamheid.…
Drone
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 336 Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht
Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes
In de vlucht
Landt aan een parachuutje in de wind
Met een zucht
Op het daarvoor bestemde grasveldje
Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home
Waar het volgende pakje alweer klaar ligt
Voor een vlucht met de Drone.
Ondertussen is de zelfrijdende…
Paradijs
gedicht
2.0 met 2 stemmen 3.166 Waarop wachten ze? Op wie?
Dit is de goddelijke komedie ten voeten uit. Zij die -
tanden op elkaar en zwijgend - zei: ik heb het praten
verleerd. Hij die zei: we leven heel ons leven verkeerd.
Het voorgeborchte. Pisa, Pistoia, Pienza; krenten
in het brosse kruim van dit bevallig landschap.…
we spraken niet
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 743 nabijheid
en ik glimlach
het beeld zo broos
in je gelaat
of in dagenverte
wanneer, zo licht, ik naar
buiten kijken mag
heel even
zonder geluid
vond de tijd de zee in jou
en herkende ik het huilen
om al het beminnen
wanneer is liefde eindeloos,
vroeg je, aan het eind van de dag
ik wist het antwoord
en stierf
opnieuw…
internet heeft 2 kanten van het verhaal
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 792 tot op heden vlogen de woorden
mij om de oren als ik weer inspiratie
vond door te schrijven met een pen,
vol betekenis golfde het op het papier.
Dat nu ook al jaren het internet als vast hulpmiddel
wordt gebruikt komt door de korte bochten,
Zonder ook maar een omweg geeft google
Mij de betekenis van eenzelfde woord
Maar de site waar ik…
waar we waren
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 286 vreemd blijft het
om het bed te zien
kussens liggen stil, haast gerangschikt
als museumstukken in een eigenaardig, oud licht
het wordt koud, killer dan buiten
ook dit schrijven kost meer tijd
zoals de weg langs muren
en loze lakens
het doet pijn
wanneer jij beweegt in een veranderde blik
en ik vecht voor eigen recht
de hemel leeft met…
Verzuurd?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 200 Vergeten tijd ligt
achter ons, in angst
baren we het leven,
tussen geboorte en
de eindigheid, we zijn
schipbreukelingen van
de hemel en de diepten
van de zee, we zijn het
ontgonnen land, borelingen
uit de eierstokken van de
zon en maan, de horizon lijkt
verder, zeilen bollen minder,
blouses minder wit, hét
ontbrekende in de volheid…
We zijn overal mijn vriend.
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 840 Toekomt en verleden schuiven nader zonder
gevaar en berouw, het maakt niet uit waar
en wanneer het verval zich dient, want we
zijn nu bij elkaar en overal mijn vriend.…
Het vloeit door ons heen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 de ander vlecht de loten
met lemen wortels in het gras,
nectar vloeit uit kristalen wijsheid
te ademen uit zelfstandigheid
zijn we vrienden in een lot?
zijn we van een gelijk ras?
krom gebogen in z’n denken
waarin hij het meest gedijt?…
Als ik dit huis verlaat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 366 Wanneer ik je morgen
moet verlaten
ontkleedt me van mijn
angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in het
glazen ledikant, waarin ook
jij geboren werd, vertel me
je verhalen als ik ooit
weer naast je wakker word,
zodat ik over je kan waken
in het moment van stille dood
die tijdelijk wordt opgeschort,
laat me meevaren in
jouw…
Het taaiste ijs?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 hemel wordt weerspiegelt
en uiteindelijk uit glas blijkt te bestaan
het tart geluk in elk dierbaar moment
waarvoor een naam is gekozen, magisch
licht om de schalen van de wereld te
breken, kroont zichzelf met tederheid
waaruit een nieuw embryo zich met
lauwerkransen presenteert,het taaiste
ijs als dunne vliezen breken zal, zijn
we…
alles wat we deden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 682 hoe voelt het
om weg te zijn, om nooit meer
gezien te worden
om te weten dat tijd alles zal wissen
en dat je aan de dood om een uitzondering vraagt
is het niet zo
dat door te tellen tot oneindig
alles elkaar aanraakt
zacht of stormachtig
traag en dan weer razendsnel
is er een herinnering
of nog iets van het onbewuste
van wat wij…
We bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Ieder afzonderlijk individu. Een individuele
regenparaplu voor de grilligheden van het
levensklimaat. Een opmaat van de stuntelaar
die weldra voor zijn mensdom staat.
Een vrouwtje of een mannetje onderweg
tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na
de zonneschijn, maar zo nu en dan een
duikelaar na een verwoestende orkaan.
Een vrouwtje of…
de ander zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 de waarheid is
een lekkende sloep
die in de geulen
van zeeën verdwijnt
wijs naar het wolkendek
val neer in het stof
roep goden aan
beschuldig anderen
huiver omdat de
oorlog altijd weer
begint omdat we
de ander verliezen
laten we verhalen delen
en samen reizen
zonder huiver zullen we
weten dat we de ander zijn…
Wij zijn geen vreemden,
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 zijn gemaakt en droogt het
ziltste zout van ervaring op het gelaat,
Kijk om je heen, zoals je bent verstaan,
we zijn geen vreemdeling in dit bestaan.…
We zijn zand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 We zijn even.
We noemen het leven.
Het schuurt langszij.
Scheurt het wezen
tot het besef voorbij.
.
We bestaan
tot we vergaan.
Elk verband verkruimelt
tot het laatste restje verstand
naar beneden tuimelt.
We hopen dat er iets is
dat de loper om zal keren.
Maar er is geen meesterhand.
We zijn zand.
.
“Druppels”…
Zijn we op zicht?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 34 Wij komen van ver,
om weinig te begrijpen,
blijven we op zicht?…
Zoals we zijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 Uit het ziende oog
van de orkaan
wie hem raken zal
in afzienbare tijd
even een niet
waarneembare
kalmte in een
oorverdovende
stilte van
ingehouden
adem, achter
de on-aardse
schreeuw, verloren
energie komt
in vervoering
barst open, daar
openbaart zich
de onneembare
zwaartekracht uit
de diepzee geboren,
zoals we…
We zijn op zicht?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 Of komen we van ver,
om weinig te begrijpen,
we blijven op zicht.
Blijft het oog van het
heelal op ons gericht?…
onvoltooid verleden tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 we zouden
uit deze nacht springen
alles terugbrengen wat we namen
naast het verdriet wandelen
we zouden
oefenen in hoop
volhardend vol leven zijn
uit de wrakstukken herrijzen
we zouden
naar het licht reiken
een naam geven aan het verdriet
een boot vol liefde zijn
we zouden
een koor van stemmen zijn
leren van onze schimmen
onszelf…
De Veerman
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.051 hij neemt de munten van m’n ogen
en draagt me naar zijn boot
ik voel me opgetogen
al ben ik kennelijk dood
er is het wiegende
bewegen op het water
de besliste haal waarmee
hij aan de riemen trekt
de zachte schok een tijdje later
waarmee de eindreis zich voltrekt
een zwijgend wachten tot ik opsta
een knik – als groet bedoeld
terwijl…
hemelwater
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 de bedrieglijke eenvoud van
kabbelende woorden
korte kale zinnen en
gaten in spaarzame verhalen
zetten onze verbeelding
dik in de verf
de dagen van melk en
honing bijten zich vast in
een zwijgende symbiose
verkruimeld bungelen we
onder aan de tijdsboog tot
het hemelwater ons verlost…