Alle inzendingen over weerbaarheid OR ontplooien

in licht craquelé uit scheurtjes in tijd lekt de kleur van pigment jouw vitaal moment heeft een waas van vergeten leven gekregen zelfs het mystieke van je lach is in diepte wat uitgevlakt ik probeer met de fijnste penselen iets van die magie te helen in retoucheren laat ik de jaren ontdooien zo dat je ziel zich weer kan ontplooien…

elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen in de maatschappelijke strijd - We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…

Ze draagt de mand van ongeduld, de twijgen botten uit in het licht van haar weerbaarheid waaraan ze de juweeltjes van haar vrije wil zal rijgen de zwartste zijn vervangen, de bittere pil van een universeel verlangen reist mee door de tijd.…

met geoefende vingers schrijf je levende letters op gevoel die tussen zon en maan zwieren bij het maartse lentelicht gouden zonnestralen vallen op vers wuivend zacht groengras deze waarneembare realiteit geeft nieuwe levenskracht rijpt tot ontplooiing gedurende het groeiseizoen raak je vol bewondering geïnspireerd door de pracht van…

Eens kijken of een hert nog kleiner kan, ik maak bonsai, heeft de natuur gedacht. Saté-prikkers als poten, hazenvacht, vrij kilo vlieggewicht. Daar staat hij dan. De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

alles wat deugt is weerbaar, wat niet weerbaar is, kan niet bestaan. in charlatannerie zal alles leven in charlatannerie zal alles meer bedreven dan in onverwachte samenkomst herleven en sprakeloos voorbijgaan. rozen of niet, gespreksloos en vanzelfsprekend, want tja, er is op vele, vele doden gerekend.…

magisch zijn de ogen die je beroeren in dromen het hart doorboren smachten naar jouw ziel die een lach ontplooien elkeen laten hopen die zorgeloze blik een liefdesgebaar lach in de ochtend laat werelden ontwaken breng mij in hogere sferen omhels mijn hart laat mij er in verdwalen geheimen achterhalen waarom die ogen van jou mij…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

Wilde ruimte mezelf ontplooien leven in het heden door liefde omarmd aanvaarden dat verdriet ook hoort bij het bestaan. Nu in de herfst van mijn leven koester ik de liefde om me heen mijn blik richting de zon om als een roos nog even te kunnen bloeien…

je loopt met vleugels en je lacht de wereld is je vlinder die vliegt in al zijn kleurenpracht je voeten zijn wel zwaarder dan je dacht je zet ze niet verkeerd maar recht vooruit toch voelt het stroever het dansen is eruit soms ga je onderuit over de drempels van vroeger ik reik je de hand laat je weer vliegen ontplooi je maar, er…

Achter glas verdeelt de tijd zijn stralende rust, dekt met stilte het landschap toe en draait de aarde door in de handpalmen van de dolende landen gemodelleerd op de draaischijf van hun strijd en achter de kraag van een diep gewortelde weerbaarheid.…

Ontplooi je! Doe wat je moet doen. De tijd is rijp! Ik geniet, omdat ik weet dat het goed zit tussen ons. Omdat je vanavond weer bij me terug bent om deze vreugde intiem met me te delen. Ik verheug me op vanavond.…

je ogen stralen enthousiaste verhalen over je nieuwe baan een plek waar jij het mooie in je eindelijk kan ontplooien op een lijf geschreven dat soms niet voldoende energie meer kan geven hier heb je mijn hand zet het kleine stukje onzekerheid snel aan de kant in de droom van je leven kun jij ook al je warmte kwijt aan hen die…

draai ze maar eens om in donkere schaduwlijnen draagt herfst al haar vorst en knisperen op de stoep de kleine ijskristallen morgenvroeg in klaarheid is de boom geschoond en zijn de takken rijkelijk beloond met knoppen nog in ruste pas als de winterkou zijn laatste adem haalt in plotseling ontdooien zal lente zich in prilgroen gaan ontplooien…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Veelkleurig schilderen we delen van het leven een groot vlak sociaal boven het cultureel door ’t hele doek zien we onszelf verweven hier iets te weinig daar weer iets te veel het sociale buigt zich naar de ander over het culturele haalt het anders in de ander boven ziet het ontplooien in verrassend tot een gouden zonneboog zo komen…

zag je staan al jong geknoest éénzijdig zijn de takken uitgelopen ze bogen voor de wind die heersend waakte over jonge loten je wortelde zo diep na winterslang te wachten loopt in eerste lente dan verrassend uit jouw prille groen heeft niets van doen met al die oude krachten zij volgt het licht in vrijheid door ontplooien sluit…

hij samen in snode vormen en wijdse vertakkingen dit vastgesteld hebbende - lieverd van me - doemt als vanzelf de kernvraag hoe wij hem kunnen vernaggelen zo dat wij niet in eigen vlees snijden onszelf en de reglementen respecteren dat hemelse lieveling is ons hoogste goed dus bij nacht en ontij slaat Vrouwe Justitia voor onze weerbaarheid…

Het ochtendgloren (rood dus regen, regen dus rood) maakt ons weerbaar, kwetsbaar door de nieuwe dag. Dat is het punt ja, dat. Dat broze in die grijze harde chaos waar de vlucht alleen maar voorwaarts kan, terwijl wij terug willen, samen hand in hand zoeken naar een ommekeer.…

openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de kristallen bol waarin ieder een eigen klimaat zal vinden, z’n plek bepaald misschien in een andere rol gemodelleerd op de draaischijf van haar beeld en spraakzaamheid, waaraan hij zelfbeschikkingszaad laat hechten op het aanbeeld van een gewortelde hoop en weerbaarheid…

roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend contrapunt van wingewest tot wingewest voor gele hesjes weerbaarheid…

wippen mocht besloot dit enorme gedrocht om naar een peepshow te gaan En daar ontdekte Theo keer op keer dat hij geen panda was maar een masturbeer --------------------------------------------------------- (Van de honderden miljoenen dieren die in Nederland gehouden worden, krijgt slechts een klein deel de kans om zich seksueel te ontplooien…

ben bij je in de zon waar de sering haar laatste kleuren zingt het geel van hazelaar naast blauwe regen de zomer tot een warm ontplooien dwingt weet met jou de kersenboom zij bloesemde in tal van jaren als een droom de eerste pitten vaak te zuur om door te slikken maar het verbod en stiekeme genot haar leven is gestopt…

ik steek narcissen in je haar en blauwedruif je kuifje je tulpt rood je mond het groen streelt zacht je vormen rond in het samen wiegen op een zoele lentewind gaan we de winter eindelijk bedriegen ik krokus jou in pril ontplooien mijn warmte zal de sneeuw ontdooien kleur met mij het voorjaar in winters wit komt tot…

Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien, we moeten ons steeds meer ontplooien, en zo een rentmeesterschap vergooien, hebzucht is als het paard van Troje. Helaas ontbeert ons een medicijn, tegen dat menselijk venijn.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

ik wist je in ontplooien adembenemend mooi het vergezicht met bergen dalen groen na warme dooi surfte snel en kon je bijna raken in groenblauwe golven die de hoogste omslag maakten voelde de hitte van je inwendig vuur wist de grootsheid in erupties aan je voet de stralende natuur zag je onder mij verglijden daalde langzaam door de…

je gezicht is dood maar in de lijnen schemert al herinnering je warmte is verschoond en in je hand ontplooien zich mijn tranen en jouw troost je blik bracht leven daagde uit om meer te geven keek en hielp als anderen bleven steken je stem klinkt door in onze woorden we schrijven zinnen met jouw naam het verhaal van leven neemt geen…