Alle inzendingen over woorden OR gebaren

Op één stelt keert zij zich Naar het verzonkene Haar evenwicht duurt Het zwaartepunt schuift traag Gedragen door broze scharnieren Zwenkend en zwaaiend naar nergens De long klapt dicht Wachtend op haar kronkeling Onder neonlicht Een sober, star gebaar…

Zo in elkaar verstrengeld Nemen wij afscheid van elkaar Jij gaat een leven verder Dit zwijgende afscheid voelt zo onwaar Nog een laatste blik Met vele gedachten Mijn laatste gebaar Ik laat jou los Fluister bedankt En zeg heel dankbaar ‘Het ga jou goed mijn vrind, ik heb van je gehouden, en met mijn hart en ziel bemind’…

verborgen verdriet Als een zakelijk kort bericht Zonder enig relaas Zodat je maar niet hoeft te vertellen Hoe het werkelijk met je gaat Verstopt in de drukte van je baan Verstilt het bestaan, Laten wij onze emotie niet gaan Wil de ander niet zeggen hoe het is Maar weet als geen ander wat de werkelijkheid is Zoals je ziet Een gedicht, een klein gebaar…

Doe voor de liefde de grote en kleine gebaren die haar hand je laat doen voor elkaar, maak het waar.…

Al vanaf het begin de eerste glimp Niet na het eerste contact en ook zeker Niet na de eerste kus Echt mijn gevoel dat in de meeste gevallen een loopje neemt met de waarheid Raar zijn de waarden, naar haar normen gevormd Onzinnig 't verdriet Stompzinnig die liefde Eigenlijk genegenheid Verrassend aanwezig door Aangedaan verdriet in…

slapen in de maannacht als je bij me bent in dromen met vioolspel en toverkracht alsof het henzelf is overkomen en je laat nachtvlinders los uit het zolderraam om heen te gaan ze dwalen langs gevels over de brug naar de overkant waar geliefden wenen geduldig om wat komen gaat gelukkig om wat er voorbij is gegaan in tedere gebaren…

verbinding maakt die ons verder drijft de denker zijn gedachten als veerman doopt in de regenboog van hoop, het tij te keren, zijn de zwartste raven in de rui, zullen de lichtste wederkeren net als jij en ik, horend zichtbaar in de mensen met de blik naar voren al blijft wel wat improviseren, een eerste stap als voortschrijdend gebaar…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

voor hen, die met woorden en gebaren de hartstocht voor elkaar bewaren, liefst nog vele ,vele jaren…

Woorden treffen met giftig sissen op kousenvoeten stroperig sluipend op weg naar kern en ziel. Verlammingsverschijnselen enkel nog mens in hoofd. Alle bewogen gedachten gebaren cirkelen zich om jou heen. Middelpuntvliedend. Dit is mij overkomen.…

De beginselen begreep ik uit wat voor handen was in stilte een muze zonder droomgeluiden een vleugelworp in verre leegte zwijgen in maagdelijke klanken noten zonder woorden of ratio in het gebaar ergens waar geen afstand was alles voelbaar in gedachten in een zwijgtaal zonder horizon.…

verzamelaar van obscene gebaren krijgt van zijn teamgenoot, het ‘middelvinger-gebaar’ cadeau voor zijn verjaardag teamgenoot re-mailt: -‘op dit moment heb ik een top-gebaar dubbel: 'het is het: duim tussen wijs- en middelvinger-gebaar!’ Guido De Pelsmaeker - © (SABAM)…

Stil geslagen, mijn mond verzwijgt, elk woord, in alle talen, gedachtes, overspoelen me, er vormen zich, verhalen. Een blik, een gebaar, een woord, zouden me doen praten, ik zoek, ik kijk, maar zie geen teken, je hebt niks in de gaten.…

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen', 1972.…

Waarom omdat ik van je hou loop ik je achterna waar je ook gaat ik kom er aan juist nu de angst regeert lijkt alles verkeerd te gaan en kunnen wij elkaar niet meer verstaan woorden, tranen, kussen en gebaren het lijken loze kreten ze komen niet aan…

Door levenskracht aan te raken lost het denken op en de schaduw van het lichaam verdwijnt Een gedachte is gevormd vraagt om een gebaar een oeverloos woord Het trilt op de wind droogt vleugels in licht wil worden gehoord beluisterd, begrepen en luchtigjes verder gedragen…

Woorden die jij zei, gebaren zo mooi gemaakt. Dagen vervlogen en uren trokken voorbij. Alles wat toen was en alles wat bleef. Maar één ding weet ik zeker: graag was ik bij je. Na dagen en nachten, na belevenissen en streven ben ik je niet vergeten; nog steeds in mijn gedachten.…

Jij staat centraal in ieder van mijn verhaal jouw lach verrijkt mijn dag jouw woorden zijn een echo van mijn gedachten zo sterk sta je in mijn zijn dat jij, geworteld in elk gebaar, mij schijnbaar moeiteloos brengt naar het hemels firmament.…

Een geste is een leuk gebaar gewoon een aardigheidje zeg maar en soms is juist die geste zeg maar dat leuke gebaar een beetje vergeten en dat is raar!…

Harde woorden lokken harde woorden uit Het is daarom beter om vriendelijk te blijven En verkeerde, harde woorden te verdrijven Lieve woorden lokken lieve woorden uit. Daarom, laten we lief zijn voor elkaar Zoals God het ons heeft gezegd En Hij in Zijn woord heeft vastgelegd Dat is waar en zeker een goed gebaar.…

het wrijven tussen huid en huid doet alle woorden in jou groeien; mijn warme adem wist ze uit. verhevig het bewegen en leg het spreken stil tot alles is verzwegen. vervang het woord door een gebaar en spreek niet meer want wat gesproken is, is niet meer waar.…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

oorverdovend is de stilte waarmee jij spreekt je blikken raken handen gaan met vingers de gebaren maken die je nooit gesproken woorden feilloos onderstrepen wonderschoon is het geluid waarin ik voor jou zal breken kom open maar mijn lentebruid…

ik zwaai trieste legehanden groeten je kijkt me aan, maar in je blik is geen ontmoeten je laat je niet meer raken door mijn woorden en gebaar het omgaan met me voel je blijkbaar als gevaar ik liet je achter me keek bij de hoek een laatste keer je lach, de felle ogen mijn thuis stond er niet meer je deuren zijn gesloten de gordijnen…

De stilte die hem als de nevel zo intens kon omringen, verhuld in woorden die niet werden uitgesproken, die als mieren uit de lijn waren gebroken. Als kinderen waren ze de uitdaging aangegaan met het prinsesje dat alle woorden kon afslaan, Eén teder gebaar had ze nodig om zijn stilte te bedwingen.…

LIEFDE, één woord, één gebaar Liefde, kijken naar elkaar Liefde, genoeg aan een blik Liefde, is wij en ons, niet IK Liefde, luisteren en geven Liefde, alles intens beleven Liefde, het heeft zoveel waarde Liefde, is er nooit genoeg op deze aarde…

Ik heb je niet gekend mijn vriend, maar genoot van elk woord, van elk gebaar op afstand weliswaar. Ik heb je niet gekend mijn vriend, maar iedere keer dat jij er was, en met een anecdote, besefte ik je grootte. Ik heb je niet gekend mijn vriend. Je stoel blijft koud in ruime zin. Je beeltenis, geschiedenis.…