Alle inzendingen over wrangheid OR mijmering OR leven

een beginnetje met troostende klanken de zielsverheffende stem van Hannah Reid zingt de wereld toe wie haar hoort wordt vloeibaar verlaat dit ondermaanse alles vindt zijn wonderlijke weg streeltjeszacht haalt zij haar hand over mijn hart dat sneller slaat zij ademt, huilt, hoopt met gesloten ogen vraagt zij om liefde een liefde sterker…

Kijk daar een dor blad dat over het voetpad trekt daar dwarrel ik dan Hoe een dichte mist mijn twee ogen bedekt zodat er weinig zicht vloeit uit op hetzelfde moment stroomt verdriet in de aderen waar ook een dor blad drijft met een of ander wind Waar komt deze oneindige treurnis vandaan daar ze nog eens wordt gevoed door pijn. De prachtige…

'k Had eerst mooie zinnen in mijn meditatie Die gingen over overkill van kwal in zee, maar alle vissen zeiden: nee! Ook ons domein is het! En onder water zwom mijn denkgesnater naar 't paleis van Vree dat we gisteren bezochten, de pluche treden en kleden, de zalen, stoelen met hun wapenvlag 'k zocht alweer de Macedonische maar die…

mij nog niet duidelijk leeftijd doet er niet toe nu neem ik de vrijheid die mij toekomt een adelaar daalt snel en grijpt voedsel het jong hoor je krijsen zo is het leven dan hardheid dan vergeving kijk maar wat het beste uitkomt in jouw patroon van leven…

in stille mijmering is rust mijn maat stress en haast de onverlaat wij bouwen luchtkastelen met een zee van tijd als fundament scheppen licht en lucht in een ongekunsteld spel tikje bovennatuurlijk dat wel maar wij zijn geen schipper naast god vrijheid is ons enige gebod…

hoe ik alles ook aanschouw, het probeer te raken met de rijpheid van mijn geest - neen het blijft versteend in het erts waaruit het is gebrand hoe het hart het leven wil aanbidden, het probeer te raken met de liefde die ik eens bezat - neen de tijd hangt onbevrucht in de schoot die me bewaarde en verwees hoe mijn ogen ook trachten te zien…

als ik jantje hoor - volendamse smits - word ik even klein - weer - denk ik terug in de tijd zie ik hem weer staan míjn broer achter in de kerk in het koor waar hij zingt - met nachtegalen stem - o jesuke klein o jesuke klein, denkt de volwassene in mij hoe lei dit kindeke - dit jantje - onder het juk het juk van de roem en toch…

de lente voorbij is zomer genieten van vrij zijn en plezier van strand bos en park met ‘s nachts helder de maan aan heldere hemel terwijl warmte briesend het stof van de dag verwaait door blad en bloem van luisterrijk zomergroen waaruit liederen ritselen vliegen vogels en bijen een wolkje eerst alleen vormt zich tot menigte met…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

De maand december viert gekleurd het oudejaar tijdens mijmeren gekoesterd door verlichting met zonlicht in perspectief Introvert zonnen waar het leven openbaart in een wit landschap door uniek gevoel omarmt wat haar souvenir verwarmt.…

Schaduwen in de sneeuw van bomen, langgerokken vertellen mij dat de zon zichzelf glanscentueert terwijl ik mijmer over schoonheid niet te vatten in gradaties van helder en blits Ik sta voor een keuze in mijn leven het gewirwar in mijn brein is nu rust en elk antwoord is juist…

Zaliger kan ons leven niet worden, dan zitten op een bankje, in de zon. Spontane gedachten zien komen, en als wolken voorbij zien drijven langs een wolkenloze hemelweg. Zaliger kan ons leven niet worden, dan mijmeren en weer vergeten. Dan ophouden met weten zonder vergeetachtig te zijn. Zitten op een bankje in de zon.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

mijn tranen veeg ik weg mijmerend denkend aan toen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Fluisterende golven rollen zacht op het strand, Met mijn blik op oneindig loop ik door het zand. Denkend aan vroeger. Wat is er overgebleven, van allen die zich vrienden noemden, waar ik alles aan heb gegeven. Nu besef ik deze vriendschap heb ik steeds moeten kopen. Zolang ik alles kon geven stonden alle deuren open. Maar een ding weet…

Die ogen, die bijzonder groene ogen verdoken in de duisternis, Ze kijken me aan met verborgen kennis en alwetendheid, Ze kijken me aan en zeggen: "Ik weet het..." Moet ik bang zijn of gerustgesteld of denken: "vergeet het" nee, het is allemaal waar, er is iets dat me dwarszit en jij voelt het ook. Ik staar terug, weer die groene kattenogen…

Flonkerend als een fontein, sprankelend en dansend boven de machtige zee van het orkest de viool die zingt zijn meesters roem door de eeuwen heen de klanken van de eigen tijd, de klanken van weleer, zij binden wat was, komt en wat is de blijvende schoonheid die steeds weer ontroert, die altijd weer boeit. De mens, een vleugje natuur…

Vóór ik haar had gezien, was dof en koud De zomerse natuur, zo warm en licht, - In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout, Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht; Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht, Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, - Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, - Zij scheen me éen enkel wezen…

tussen bloesem en vallend blad verwaaid, schijnbaar verloren schuilen nog tastbare sporen van vroege kinderjaren vol onschuldig verlangen nog heimelijk geloven in oude verhalen en prille dromen hunkerend naar geborgenheid tussen bloesem en vallend blad in het snel vervlogen leven is het broze kind…

Gezeten op het duin gaf ik al mijn zorgen mee met de golven van de zee. Mijn hoofd werd leeg Nieuwe energie kwam boven. Ik blijf echt knokken Ik zal het je beloven!…

verscholen tussen oude bomen staat nog die verweerde bank we waren jong met prille dromen vele jaren liepen mank gekerfde strepen vergroeide harten leesbaar is nog net jouw naam starend naar mijn eigen schaduw verbergt mijn rug een stille traan in het besef dat kostbare jaren zomaar verloren zijn gegaan…

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Met gesloten ogen, verder op reis naar een nieuwe morgen 't leven, een heerlijk paradijs !…

Langzaam schuimen door straten van de binnenstad -waar licht brandt is feest! vrolijk dansende mensen schuimende kragen maar nergens licht of feest te laat voor dansen en drinken in verlichte rook- lokalen hij wordt oud begint te kalen -jong versleten- nostalgische herinnering wil dansen met Kaatje van de buren mag…

Nadenkend over het leven Misschien maar voor even Vragen waarop je geen antwoord krijgt Misschien is het beter dat je zwijgt Maar in je hoofd blijft het malen Gedachten die steeds maar weer afdwalen Waarom? Vragen die je beter maar niet stelt Antwoorden die je niet krijgt Tollen blijven ze in je hoofd Van levenslust beroofd…