Alle inzendingen over zee OR onbewustheid OR deining

Ze pikken het op Ze pikken het mee Onbewust gaat men in zee Hogerbewust zegt men ok Mee omhoog Omlaag Ga maar Al te graag Tussen regels en rellen tutjes en lellebellen paradijsvogels vuurkogels De druppels nog aan toe Vlieg mee Nog niet moe Vlieg heen Ook al is het niet met vleugels Maar te been…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik zag kastelen op het water kaboutermensen puntmutsten hun groet het zag er zwart van afscheidnemend velen meeuwen krijsten schor hun groet water sloeg in deining terug met golven hoofden braken ze maar argeloze voeten werden nat bedolven met een laatst signaal de haven uit de zee draagt langs de pieren het kleiner…

Bewust of onbewust.…

De reis vertelde een man liep over de berg en het verhaal loopt dood op zee. De wind speelt heer op zijn graf. En de duiker raakt bekneld tussen het steen, de helpers duiken op en de wind verplettert de deining de zee. De duiker schildert windvlagen voor de kust. De bergwand bloeit.…

Moe na lang spelen op het scheepsdek ligt de kleine reiziger 's avonds in zijn warme gerief'lijke hut is zelf een spel tussen zee en hemel lichte deining lokt kinderverbeelding doet de omringende zeemonsters steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen met open muilen toeschieten...…

Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange neuzen Bij open wonden helpt geen pleister U bent beschermd niet tegen zee Een vlootvoogd mist u, watergeuzen!…

Je danst met het beeld in de deining als een fata morgana waardoor wij weer even naast elkaar aan de waterkant staan.…

O, moedertje aarde wat een rust om alleen te zijn want onbewust te wentelen in dag en nacht Uw bloemen nooit meer gezien door mensenogen uw bomen met hun wortels in de grond onopgemerkt alleen omringt door sterrenpracht Rivieren en de grote zee verlost, alleen gelaten ochtendlicht en ondergaande zon Aardse schoonheid spiegel…

te vaak gesloten onbewust want vogels wenen niet, het is als regen en een kind in de duinen…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

'k Ben als een land dat strekt in middagzon Onmeetbaar liggende akkers en deining Van woud en duin, tot waar de horizon Vergaat in 't licht van eigen verreining. En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon.…

Onbewust bewust worden is bewust onbewust zijn maakt geen verschil wat maakt wie wie maakt wat wat is onzin onbestaan bestaan datdit ditdat dicht open nee ja .. .…

laat me laven aan de gedichten van de wind op eeuwigdurende deining waar schoonheid zich bevind laat me vliegen met de zonnestralen over zee naar verre landen witte stranden deinen sierlijk golven mee laat me inspireren door de wolken hoog in de lucht teken grote vogels op linnen begeleid ze op hun vlucht laat me zingen over de ongeschreven…

in de deining van de zee de geuren van de lucht de warmte van de zomer de geborgenheid van een gehucht de mijmeringen van een dromer in een gesprek van vader tot zoon die van een baas tot z’n knecht het alledaagse zo niks bijzonders gewoon de genegenheid tussen mens en dier wat onwerkelijk lijkt maar toch zo echt in jouw bemoedigende…

het was geluk alleen je duim te strelen toen er tranen kwamen spontaan en opgaand in de branding van de zee je nam me mee in golven van verdriet zwemmen was krampachtig de slagen net niet machtig drijven ging nog niet met twee de zon ontspande in koesterende handen de snaar die kwetsbaar maakt wordt onbewust nog altijd aangeraakt…

En onbewust elk wolkje na drijft zachtjes een fantasia, doch in de ruimte smelten beî voorbij, voorbij, voorbij. Het drijven blanke zeilen, waar 't meer de hemel zoomt. De jongeling ziet ze drijven en droomt... En onbewust elk schipje na drijft zachtjes een fantasia, doch over zee verzinken beî voorbij, voorbij, voorbij.…

Waar schaduwen zonnestralen temperen voor koelte tegen middagzon wind zacht tot bries doet slinken strelend water tot kalmte maant stromend naar zee van rustige deining denkend aan ochtendkoele oevers waar warm bruisend water eigen ritme slaat.…

een zee vol tranen. weemoedig zoek ik langs de einder. naar houvast voor mijn bestaan. ogen glijden langs langs vliedende wolken. geef me de kracht de eenzaamheid te verdragen verankerd en onbewust gekozen, in steeds verloren dromen. zal ooit het tij ten goede keren?…

bewegen op de deining mee We horen kinderen lachen en schreeuwen Ze bouwen kastelen vlak bij de zee Vliegers staan strak en hoog in de lucht ze roeren hun staarten heen en weer Soms duikelen ze snel in hun vlucht Op het zonovergoten strand neer Terwijl het duin door een zomerwind zijn kruin beweegt met de wilde haren Voel ik me weer het…

wiekende reiger fluisteringen van het riet de trage deining van het water als de borstkas van een slaper gelukkige reus we peddelen voort op bootjes van berkenbast een verre grutto…

zie hoe zij zich in eindeloze deining wenden en keren naar vrijheid tot het web dat hen in grijze mijmering vasthoudt losscheurt als lichte wolkenvlucht na de hel hun hemel gaan ontdekken…

Aan de horizon waar alleen licht transformeert door het sentiment verschijnt in het theater de deining aan de kustlijn. Door de voetstappen zijn de laatste gedachten tot de horizon gesigneerd zonder een woord wat het avondlicht beschijnt.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…