Alle inzendingen over zee OR zand

Ze ligt in het zand in de verte blinkt de blauwe zee achter haar zonnebrilleglazen zijn de ogen gesloten Ik denk aan Freud en Jung hoe de menselijke geest alles van buiten naar binnen neemt en zich verwonderen blijft Ze is verdwenen, haar handdoek verlaten op het zand en ik hoor haar stem vanachter mij wat heb je nu weer geschreven…

boven op de heuvel bij gebrek aan zee een lege fles in het zand Magnolia vouw ik mijn brief tot een vliegtuigje wachtend op de wind om mijn woorden mee te nemen…

de overgang naar strand bestijgend treft mij daar het streepje zee de kop opstekend boven zand deze aanhef tot een wijds gebeuren dat mij steeds weer overmant…

daar, waar wolken schuiven voor het licht dat elke dag het oosten onderdompelt in de zee daar leef ik, bijna gestrand voorbij de duinen in onmetelijk zand…

zalig zinderende zonnige zondag ziltzoete zeedromen zorgeloos zwijgen zij zijgen zij zandzeker zoenzoekend zalig zotte zoele zwoele zuchten zonnen zij zoemen zij zoetzoute zingende zeezilte zonzalige Zondag…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

ik vond haar op strand ontgroeid aan het zand en zout van de zee rankte in onstuimig vallende golven met wit bloeiend schuim ik nam haar mee maar zij brak schoonheid in vertakte broosheid stalde haar uit op de scheidingsmuur tussen duin en tuin maar zij verdween slechts een spoortje zand dwarrelde nog op de rand…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

'ik breng je naar zee' zei je warme vingers, weer dichter om het woord dat ik voelen kan, zoals nu nog meer een korrel zand waarop we wonen gaan er in verdwijnen met zee en mond naar mond tot teen, zonlicht dieplevend zoals wind in duinen, zoveel eeuwig en zegbaar 'dit alles is zee', sprong ik kwijt in handen en…

als ik het strand was zou ik al lang in paniek geraakt zijn de zee heeft je er zacht neergelegd maar kan het niet hebben als de zon je droogt en bezitten wil hij stookt de wolken op maar als deze verleid door die zon gnuivend voorbijschuiven wordt de zee woest vergeet zichzelf en trekt in het hete zand als de zon zich verblindt verlaten door…

Klotsende golven slaan stuk op het strand Woelige baren verkoelen mijn hand Zeewatersop schuimend er op vallen uiteen op het zand Mijn voetafdruk plet zich diep in het zand Een kolkende golf laat er niets van over Sporen gewist...…

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

Zand leeft van waaien De bomen tonen van binnen de aarde het groen Aan zee drinkt land los schuim, een witte egel, hunkerend, stekelig.…

Golf na golf spoelt mijn oorschelp suist zeewind verzamelt zand verandert het strand in hoop dat de echo langzaam maar zeker wegebt in een zee van stilte…

als zand glip je door mijn handen hoe angstvallig ik je ook probeer vast te houden breng mijn tranen naar zee vraag of hij ze in bewaring wil nemen tot de tijd daar is om het zonnestralen te laten regenen…

De stem van de zee golf over golf over golf bedolven onder iedere golf het geluid waait weg het is het schrapen van het zand langs de randen van het strand deze raakt kant noch wal in de onmetelijke zee deed hij even mee een meeuw klapwiekt weg…

ik wilde spelen zoals vroeger met emmertje schepje en zand was op het strand het rook en voelde weer net zo als toen maar mijn hand was te groot of de emmer te klein het zand wilde niet bakken de vormpjes te fijn ging later naar zee maar de golven waren verdwenen wilde springen hollen en zingen maar niemand deed mee pas…

De zee De schorre zeilen, de sneeuwende zee met De vinkenslag der baren : haar bladeren En het doornaveld verlangen : haar golven Rijden tegen het land waar de vlag der bronst uithangt, Monsteren de muren aan, Lokken het mos en de mensen, de merries en het zand, Laten de stenen als sterrenbeelden achter En bevrijden - zij, de zee en haar…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

Golven overspoelen het warme zand woest en wild het stille strand Duinen uit de wind halmen waaien als zachtgeel lint De zee neemt de zee geeft elke schelp heeft haar eigen verhaal Mijn gedachten als hoge golven woest en wild gebroken door emotie ...…

over eb en vloed tekende ik je ogen op de muur schilderde je armen over ons bed mijn kussen vol gedichten en een deken van liefdesbrieven door mijn tranen langs het raam boetseerde je zandtorens reeg je schelpen tot een ketting kleurde je met je ogen touw blauw en oranje langs mijn voetstappen zeewier groen ook helmgras waaide je zand…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen de deuren eindelijk weer open een heldere horizon tegemoet praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige herfstdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen…

Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Een korrel zand voor de woestijn Een druppel water voor de zee Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik laat gaan Mijn stukgeslagen wanen Mijn oud kleingeestige bestaan Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Wat zonlicht van de zomer Die wij leefden met…

de begrenzing verdwijnt ik ben het zand en de zee water komt en trekt zich terug en ik laat mij vervoeren tot een samensmelting een orgasme van eb en van vloed…

alle volheid kwam want dat was echt de zomerzon die ons verbond in samen blijven heeft in het zand op strand door wind van zee onze liefdessporen laten schrijven…

Meestromend met het water van de zee. Zich neerleggend op het zachte zand. Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

Je warmt het zand ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap zuiverheid smaakt naakt ik lief jou bij het opengaan…

Je warmt het zand, ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap naakt smaakt zuiverheid ik lief jou bij het opengaan…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…