Alle inzendingen over zeemeermin OR israel

Sirene sirene ben ik, zeemeermin Ik zing als een vogel, maar ben ik te min? Ik zing aan de Rijn en ik zing aan de Maas Maar daar zie ik enkel een wit wolkenwaas Ik zing als een tierelier, word bijkans gek Aan de Rijn en de IJssel zing ik en de Lek Sirene sirene klinkt mijn lorelei Mijn zang sterft nu weg, pas dan voel ik me vrij...…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Israël klinkt 't dubbel onwaarachtig Men zei 'Je spot niet met de Holocaust!…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

Als een tovenaar van brandend licht valt zijn mantel van behagen zachtjes, als een zeemeermin die golfjes opstuwt met haar vin om mij te helpen mijn gezicht over de zoute zee te dragen Waar ik blijven zal de volle dagen volle dagen ver van land denkend aan wat stond geschreven vleugels heb je maar voor even en dat bleek toen woeste kragen…

Wie weet wordt zij ooit nog eens een zeemeermin. Alles is voor haar een mysterie voor nu en voor later.…

toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij het schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in en kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo fijn jij ben mijn zeemeermin…

een teen toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo fijn jij ben mijn zeemeermin…

Een meeuw schreeuwt de zee achter het duin, wind verstuift het land, passie tussen eb en vloed helm geeuwt wuivend, wortels diep in zand genegen in het zwin, het zilt bekoort en voedt, bevrijdt ze de elementen in haar aardse tuin, die kleine zeemeermin, - mijn godin -, die golf en horizon berijdt, meer waarde, meer vrouw, meer min.…

Omdat hij door een boze Uncle Sam Voortdurend tot de orde was geroepen Besloot Sharon tenslotte toch zijn troepen Maar terug te trekken vanuit Betlehem. De plaats waar Jezus vrede bracht op aarde Is tegenwoordig een der oorlogshaarden.…

ik zee zijn en lichter worden op dit alles van tedere tragedie, de stemmen van kinderen horen met bloemenogen zuiver en hoog rotsen zullen openen en naar warme lichamen ruiken naar vuurvlinders op een bruidsjurk als toen op die ene dag jij mij plotseling aankeek in woorden van beddengoed en in jouw kortste waan een zeemeermin…

Israel zondag wit blauwkleurige vlag shalom aleichem Jezus eerste woorden toen Hij opstond uit zijn graf na het marteldoodoffer dat Hij voor ons gaf Hopend dat atheïsten dit ook gaan geloven voor eeuwig overtuigd alle liefde en geschenken komen van boven bid allen tezamen Hallelujah Amen…

ik zal stranden met de zeemeermin en het water verdelen in vier fonteinen zodat de lucht bewegen kan in rivieren en bomen van hout de vlinders verbrand ik in het vuur, zonder zomer op te wekken en uit de kleine druppels regen buig ik licht, net zolang tot schaduwen vallen over oud geworden dromen ik zal slapen in haar armen…

niet op of om loopt vastberaden recht vooruit met voor een lady eigenlijk net iets te grote passen nog geen volwassenheid bereikt wenst ze haar eigen weg te lopen advies is niet aan haar besteed zij claimt de wijsheid van haar brein het meisje met de paardenstaart zwaait nu haar haren in de wind zij is niet langer meer het kind dat zeemeermin…

God schiep de mens naar eigen evenbeeld; een pop duidt op afgodische praktijken door op een mens, en dus op Hem te lijken. Vermink die afgod waar uw kind mee speelt ! Maar heeft uw kind een Irakese pop, dan laat u beter wél het hoofd erop.…

de geur sleurt hem mee het verleden in, moeder in de keuken, vader weer op café, aan 't kaarten met zijn laatste strookje loon desem, zout, wat extra kruid de oven gloeiend op puur hout uit het gepachte herenbos er stond brood op het menu - dat elke dag hetzelfde bleef - en water uit de regenput hij spoedt zich verder het leven heeft…

de zinderende haat van een demonische zee met hemelse zegen omgeven door de God van mijn leven in de schuilplaats van de allerhoogste gezeten redt hij uit de strik van de vogelvanger o liefde groot sterker dan de dood met Zijn vlerken redt hij de zijne uit pijnen van ziekte en nood de liefde en trouw van onze God Israëls…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

De dag dat jouw liefste voelt dat het leven binnenin net als jullie halsreikend naar daglicht verlangt De dag waarop de wereld haar woorden wikt belangen weegt soebat over steun of vliegdekschip De dag waarop jij de liefdes van je leven verliest de rode lucht inktzwart kleurt dat is de dag dat alles niets werd…

daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten, door de roddeltantes beladen met alle zonden van israël en door de goegemeente uitgespuwd of als een zondebok de woestijn ingestuurd. afgunst mist inzicht en aanvoelen.…

ik heb je aangekleed terwijl jij met je staart soepel door het water gleed mijn liefste zeemeermin die mij heel verwonderd aankeek van hoe moet ik nu landen op scherpe randen van rotsen met natte zilte handen wij zijn samen opgezwommen naar de uitkijkpost in de haven heb lenteachtig zeewier bedongen om je schoonheid…

Sterren knabbelen aan de aarde Terwijl elke zeemeermin Daaronder kinderen baarde Op zoek naar nieuwe wereldzin Wat moet ik doen als fijnbesnaarde Ik ben toch slechts een ongeaarde Kan ik verhinderen dat meerminnen paren In onbegrijpelijk gemengde kring En dan weelderig gedichten baren Die geen enkele vrouw nog verwacht Ik voel mij opgewonden…

Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk?…

exceptie ben ik, een mutante slechts een glijbaan onder de taille door winstbeluste vissermannen met afkeer teruggegooid in zee jou kan ik m'n gunsten niet schenken jij zeebioloog, beachvolleyballer als ik me soms in de branding toon met schelpensnoer omhangen een oogwenk, ik ben weer verdwenen werp je nog speels een glimlach toe het…

De zee ik heb 'r lief het ebben en de vloed nat zand onder m'n voeten Er is geen enkel moeten alleen de branding en de koele stroom En uit de zee verrijst m'n droom: een vrouw,meermin half vis Ik word verliefd word smoor hals-over-kop Ik weet sinds kort wat het is: geen enkel aquarium van groot formaat voor handen Is m'n…

Ineengekrompen op de tweezitsbank: een zeemeermin in nood, daar aangespoeld, te zwaar beladen met ballast, die stoelt op lucht, gebakken lucht, op stank voor dank. De zwarte wolken waarvan het krioelt, verdrijven zicht. Onaanhoorbaar de klank van mijn coryfee, die zo rank en blank de zee met tranen van onschuld doorwoelt.…

Z'n treurnis echter wijkt voor lol: er zwemt een schone zeemeermin. Daar ziet de man wel zeebeen in. Ze brengt z'n waterhoofd op hol. Volledig is-ie uit z'n doen. Hij duikt in zee, benut z'n kans en krijgt een natte zeetongzoen. Gelukkig loopt het geenszins af: als onderzeeman ligt-ie thans te rusten in z'n zeemansgraf.…

zal blijken vertrouw me en zwem maar met me mee Nee ik zal je niet gaan mijden daarvoor mag ik jou te zeer ooit komen er andere tijden en vindt de kolk z’n draai niet meer Tot dan blijft het een beetje lijden toch heeft het weet ik wel degelijk zin te hopen op gematigder getijden want ooit ben je weer mijn lieve mooie wispelturige zeemeermin…

Aan vier Engelsche makkers, (Mickel, Clement, Sidney en Paul.) O, rust van Tonbridge na 't rusteloos Londen; Hier welt het water helder, 't veld staat blauw Van vlas, de hoge hop rankt langs zijn touw, De wilde wingerd houdt elk huis omwonden. En elke dag zet in één zaalge brand De hemel…