Alle inzendingen over zeggingskracht OR poezie OR horen en zien

Dame en heren der Prijs Poëzie! Zal ik jullie aanschrijven in dichtvorm of niet? Ik heb een paar principiële bezwaren.  Wij zien wel de jury, maar heeft J. geen geld om zijn onderdanen op fatsoenlijke wijs te bedekken? 't Zal onder die flodders ook niet veel soeps zijn... Shocking blue Prijst de Poëzie!…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

wie poëzie leest doet dat stiekem want wie wil er met een versje paraat worden betrapt nee dan de blinde die leest met 10 vingers terwijl niemand kan zien wat...…

ik zie poëzie als een zee van woorden die zijn uitverkoren te mogen rijden op een branding van golven naar het strand van oren die het gaarne willen horen... 'als dit wartaal is dan is er ergens iets misgegaan'…

Ik heb mijn mond dichtgeplakt Nooit meer zal ik meer praten Woorden stokken in mijn keel Nu jij mij plots hebt verlaten Ik heb mijn ogen dicht geniet Nooit zal ik meer kunnen kijken Neem geen risico om jou te zien En door jou aanblik te bezwijken Ik heb mijn beide oren dicht gekit Zodat ik je stem niet meer kan horen Je woorden kwetsen…

mijn zintuigen ik schakel ze uit stuk voor stuk ik weet het: een onmogelijke zaak ik lever ze over stuk voor stuk aan een oorverdovende duisternis blijft over het vege lijf horen en zien vergaan tastzin niet langer op proef gesteld ik weet het: het heeft misschien geen zin nu nog de motor het harde hoofd niet weg te denken…

gewoel verkeren o neen, ik ben geen betweter, moet zelf nog elke dag leren van horen zien en zwijgen maar leren je mond dicht te laten en niet te reageren omdat de mensen niet zien wat je bedoeld dan is de wereld plat en niet rond horen zien en zwijgen en dan heb ik het dus mis helemaal verkeerd, mag ik niks zeggen omdat men me…

Om anderen niet te kwetsen, maakt ik keuzes, laat anderen kletsen. Om anderen te ontzien, zeg ik dingen die ik niet meen misschien. Goed bedoelt maar ten kost van mezelf, Want wat ik echt wil dat uit ik niet, Ik maak keuzes zodat een ander geniet.…

Stil hoor ik in het ruisen der bomen De stem die zwijgend tot mij spreekt Een zachte roep die vraagt te komen Daar waar geen liefde of warmte ontbreekt. En in het hoge hemelruim zie ik de wolken Gruisloos zweven door het azuren blauw In vormen die een droom vertolken Over oorden waar ieder mens wel wezen wou.…

Romeinse kaars: bezorgt mij veel plezier Lawinepijlen en de knalmat ook De Cobra-6 spuwt keihard vuur en rook Het siervuurwerk biedt niet alleen maar sier Met Oud en Nieuw: geen knal gaat mij te hoog Wel zonde van dat hulpverlenersoog…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder zie ik het bos zie ik mezelf, ik ben de boom het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft aureool van…

Je kunt een bamboebosje zachtjes horen kraken het vuur van een vertrapte roos waarachtig laten branden maar paardenmelk bestrijdt van binnenuit gedachten waar je poëzie van maakt.…

elkaar wilden horen voor de dood ons kwam halen, een grap, een zorgvuldig verzwegen grap om de dood, deze doorstrepen en weer opschrijven, zo was poëzie.…

poëzie zonder hun immense jaloezie…

Dit opnieuw te spellen uit te spreken, dit uit krampachtigheid vandaan naar vingers grijpen, taal- springen, klankstoten, letterlallen, dit likkende liplezende, hortende dit allereerste onverstaanbaar hulpeloze, dit stameldichtende dat opgekropt stampt in het gedicht: een hunkering naar de zeggingskracht van goesting in gezoogde taal…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ongesproken blijven ze vooruit gerold in namen, één voor één en geen verlies aan zeggingskracht toch verdwijnend, naar een niemandsland hun band voor eeuwig stil geloken in de ogen van verraad het kwaad was al geschied nog voor dat men het noemde rond de uitbraak van vandaag ik had het zo graag anders gewild maar weet nu dan mijn…

bij het bereiken van mijn leeftijd hoor ik goddank het fluiten van de vogels nog leve de uitbundigheid van de poëzie mompel ik binnensmonds en daarbij is het koesteren van een mooie dag al winst in het seizoen van de herfst blijft er niets te raden over…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

Ik vrees dat ik vandaag geen versje maak Want mijn verstandskies is zojuist getrokken Verdoofd en suf zit ik nu met de brokken En met een dikke zwelling rond mijn kaak Ik wil best lijden voor de poëzie, hoor Maar daar heb ik nu echt geen energie voor…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

Poëzie kan nooit over mij gaan, noch ik over poëzie. Ik ben alleen, het gedicht is alleen, en de rest is van wormen. Ik stond aan de straten waar de woorden wonen, boeken, brieven, berichten, en wachtte. Ik heb altijd gewacht. De woorden, in lichte of duistere vormen, veranderden mij in een duister of lichter iemand.…

Wat is er meer nog dan geloof, het zeker weten van gena zonder dat ik zie of hoor ’t gevoel dat Hij naast mij staat? Niets!…

Er is zoveel schoonheid te vinden, maar soms zien we ze niet of lopen verloren omdat we geen vrede vinden in ons hart maar onrust. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms horen we ze niet omdat we zelf teveel praten of woorden herhalen die er al waren.…

Door zelf Meer van je binnenste Bloot te geven Zal de ander Zich ook Makkelijker Bloot geven En zal je Elkaar Leren kennen…

Lang en blond van nature maar gekleurd nu bruin Over het plein met allure als een echte mannequin Lippen rood -jij kijkt haar na- Boezem groot -jij valt voor haar- Benen lang -haar achterna- Zij lacht je uit -onnozelaar- Ik kijk naar jou en denk aldaar Gelukkig maar, want jij hoort bij mij en niet bij haar.…

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…