Alle inzendingen over zomer OR sluier OR ontbloten

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…

De zon schijnt altijd door een gat in het gordijn achter de wolken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

een nieuwe dag van het leven glanst statig boven de horizon de stilte is voelbaar in geur van benevelde aarde en heide parelende dauw in spinrag bomen in grijze sluiers de eerste kleuren van verval de herfst zit in de lucht na een verzadigde zomer de eeuwige kringloop op mijn kleine stukje aarde onder hemelse oneindigheid alleen…

Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen, paraplu van die overoude droeve dingen bleven uit die tijden, nu wij zomaar en hoognodig mee met de pioenen moeten bloeien, doof en blozend en terzijde.…

De kind'ren zijn moe van het springen, Alle spelletjes zijn al gespeeld, Alle raadseltjes zijn al geraden: Wat doen ze, als hun alles verveelt? Zij zitten te filosoferen, Wat ieder wel worden zal. Onze eeuw maakt voor jeugdige hoofden Dit reeds tot een ernstig geval. "Wat moet jij worden?' vraagt de ene, Kloos zegt: "Wel, rentenier…

Het seizoen is in de overgang ze kleurt vandaag puur rood een huidig moment ontplooit zich zomers in moeders schoot Er wordt groen licht gegeven waar bloesem vruchten scoort lente van haar taak ontheven een zonnewende opent haar poort Bij het afnemen van het licht lijkt alles voller van kleur tot de herfst reikt een vergezicht wat…

Dit is de tijd voor zoete mijmeringen. Ik denk corona weg en ook zwart-wit. Natuur heeft elke kleur toch in bezit? De bonte bloemen zijn niet te bedwingen, mijn tuin bewijst dat weer. Daar springt intussen een kikker op de vlonder! Die ga 'k kussen!…

zijn wat je verwacht sluiers doen verdwijnen parel in mijn hart…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zwartgesleepte sluier, soezende zomer tuimelt lichtvoetig als een vilten stemvork over ons glinsterdak, ondermaans bestaan krioelt van noten, zingt van opschudding, klinkt lentelijk, tot winterstof helderhoog zweeft, licht wordt als groeiend gras haar bloemen ten hemel richt alsof God spreekt, zij vergeten dat bangtrillende kou anders is dan…

lief-zijn en je openheid ontsloot je de boeien rond mijn enkels Je sliep in mijn woelen en de nacht leek amper duister Omdat je me met jezelf me door de kloven leidde En je zwijgen verslond het geratel van de soldaten die op me jaagden En hun paarden en hun honden leken net verdwaalde zwervers En je ging toen ik nog sliep Toen je met je ontblote…

Je vindt geen stuk huzaar in de salade En voor een goeie thriller van jouw hand Maak je meestal geen persoon van kant En haaievinnensoep? Je kunt het raden Dus op de blootbeurs worden bij mijn weten Geen onverwachte stijgingen gemeten…

dichter bij jou leggen zwijgende jaren opnieuw en opnieuw mijn geheimen bloot als aarzelende gebaren fluisterende dromen hoopvolle illusie te veel en te groot ijdel het mysterie van prille aanbidders handen te gretig woorden te loos toewijding te duister met vage beloften duister de doelen aandacht te broos onaf steeds het raadsel…

gebroken was de brug waarop jij had gelopen wat stappen en een armzwaai vonden we terug de sporen nog ontbloot van dood haalden de overkant in ringen aan je hand ze wenkten blauw maar in een hoofdomdraai wees je de richting aan waarin jij wilde gaan wij zijn afgebogen jouw verte werd een stip de brug is nog gebroken omdat die onze…

in rood ben je opgekomen uit donkere wolken van je dromen zij lichtten op in alle kleuren tot waarheid ook jouw ochtend keurde jij ontblootte om warmte te vangen weerscheen later rood in een eerst pril ontvangen…

gewacht op dit moment de toekomstlacht er is zoveel verkracht door woorden die te sterk raakten die zwakke punten zichtbaar maakten in samenkomen van gevoel met jou ontdekte ik dat zinnen spreken in het woord vergeten dat licht er atijd is in zon die schijnt te weten hoe misverstaan begon ik zie je nu al vaag de schemering ontbloten…

ik was even thuis met de zon op mijn kruis door handen en voeten genageld ik voelde de dreiging van naderd onweer riep luid om mijn vader drie keer de dood werd ontbloot door mijn huid te doorboren water en bloed gaven slechts sporen zacht rolt de steen van mijn graf door de kracht die het opstaan mij gaf zij zijn gebleven als…

ontblote huid wijst vingers de fluwelen weg een strelen dat aan velen is ontzegd voelt hoe zinnen wolken in het onderhuids vertolken de strofe zonder woorden is het hoogtepunt begrijpen is alleen diepzinnigen gegund…

baad maar in lavendel maar het water woelt de côte d'azur in geurig grasse het bloemenparadijs waar jij verglijdt ontspant en snakt naar de ultieme rust van dit lokaal extract heb je zon beloofd de kaarsen zijn gedoofd na een lange nacht wacht ik tot het lavendelschuim je echt ontbloot…

aankomende kou te verzachten De bomen weten het wij steken de kop in het zand en verdwijnen liever hand in hand met een eeuwigdurende zomer…

en als ik je vind in een thuisloze zomer anoniem en tussen regenvlagen zal ik tegen duisternis vertellen dat maanlicht in ogen zeldzaam is ze kruisen dichterlijke stappen vegen het grind in de kamer op zonder volgorde om ergens te zijn wanneer niets geluid geeft in de velden heide de vlakte kent en de lakens uitrekt tot sluiers rond verlaten…

Als de volle zinnen ontbloot zijn van geraffineerd aangeklede woorden dan nemen wij je vliegensvlug onder onze matte vleugels…

Het fabrieksschip van de walvisvloot werd door de Sea Shepherds' drones ontbloot. Hun harpoenschepen hebben 't begrepen : ze komen terug met een duikboot !…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…