Alle inzendingen over Auschwitz OR Noordwijk OR Apeldoornse_Bos

ik zie ze vliegen rondom het huis ter duin spreeuwen drones?…

zoveel forten cirkels en lijnen om me te verschansen terwijl het ondenkbare wacht op je binnenkomst lang vonden de beelden hun bijgesneden gedraaide weg ongewapend schuifel ik nu naar zwarte gruwelijkheden waar ik me in verduisterde tijd geen voorstelling van kan maken ondanks alles zijn de beulen onze gelijken…

De vele jonge vrouwen in Blok tien Zij hebben onbeschrijfelijk geleden Wat artsen allemaal niet met ze deden Dat moet herinnerd worden en gezien Zo was daar dokter Clauberg, klein en wreed Gynaecoloog, hij liet in grote lijnen Zijn licht vooral op kinderloosheid schijnen In Auschwitz brak hij met zijn artseneed Hij zou berekenen in hoeveel…

Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (9)…

Ik weet het niet zo goed Hij bracht mij thuis in Noordwijk dat voelde best wel goed Maar, tjee, wat moest ik zeggen ik was zo groen als gras Een hand heb ik gegeven da's alles wat er was Ik voelde wel getintel Zo bibberig in mijn bloed maar ook wel zenuwachtig Want Henk die meende het goed Toch is het niets geworden Zijn naam, daar…

waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde nacht na nacht met hen praten in een zo dichtbij verleden ik ga weg, kijk nog een keer om en neem het afscheid mee Auschwitz-Birkenau…

naar lege handen; het geschreeuw waait door onbestaande ramen, vrouw na vrouw niet doodslaan trage messen sluipen door identieke lijfjes; harten op zwarte, naamloze schaduwen, kind na kind uit het stof, uit versteende vleugels uit de sporen van scheefgetrokken monden uit de tijd, zevenenzestig jaar geleden sla me dood Auschwitz-Birkenau…

doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap uit het leven halen Me overgeven naast getob en pijn Wat jij aan moed niet hebt tentoongespreid Op weg naar het krankzinnige vermalen In Auschwitz…

Eén fikse storm en de stoere populier is afgetuigd In nevelen blokjes boven het strand – Den Haag…

Een meisje leest in de Prive het laatste gerucht: 'John Lennon houdt zich in Noordwijk verborgen'. Maar in Sarajevo is geen plek voor kinderen, ze zouden alleen maar de soldaten hinderen. Jong bloed vloeit er door straten en stegen, weer een kind dat geen toekomst heeft gekregen.…

een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast met de laatste horizon uit mijn vingers stromen onmenselijke klanken Auschwitz-Birkenau…

Een uur lang hoorden zij geen getier van drijvers maar zagen zij glashelder de Karpaten met sneeuw bedekt. Zij liepen op hun dooie akkertje elk met een draagstang bestemd niet voor tichelstenen maar voor vijftig liter soep: met recht een pastorale. Onderwijl bracht Primo Levi zijn maat in Monowitz de taal van Dante bij met regels…

o die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen installeren van oceaan…

Ik lees, je bent alleen weggegaan, niet op eigen wil noch kracht, ver bij het vaderland vandaan, door grijs/zwart opgebracht. Ik lees, dat je moe en hulpeloos bent een haas door niemand gered, Rogier, Fransoos als celgenoot kent, wat echt converseren belet. Op de hei werden dagen, nachten, het gouden oog 's morgens je doel, onbereikbaar…

Het is een treurig verhaal van vergeven en niet vergeten Om ook morgen nog steeds de reden om te weigeren te weten. 1989 Voetnoot: Auschwitz-herdenking gehouden in het Wertheimpark, Nooit meer Auschwitz, Nooit meer Operatie lentebries in vredesnaam, De tijd liet 13-152 joden vergaan1942 was het jaar Met 1129 mannen 2916 vrouwen…

de kinderkleertjes aan prikkeldraad in de wind spelen tikkertje duistere nachten wat doet een mens als hij weet dat hij sterven moet biddend en wenend op weg naar de ondergang slalom naar de hel goed voor brood en soep het merkteken op zijn arm in zijn huid geprikt hoed je voor dromen het is de vlijmendste pijn als je weer ontwaakt…

Goederenwagons die zich langzaam In beweging zetten, het reisdoel Al voorbij; Aan boord dit keer geen Uitgemergelde gezichten Met lege ogen vol valse hoop - Het leed is al voor aanvang Geleden; Russische rebellen lopen Met onze allerdiepste emoties Schaamteloos te koop…

Zoek naar het schaarse mooie, bijvoorbeeld een denkbeeldig kopje thee, leef verder, er drijven vast en zeker wittere wolkenpartijen boven je mee. Ondanks geschokt door deze barakken doodmoe van het doorlopend appèl neergestort als een ongewenste werveling weet je vastberaden zeker nog dat ene ding. Leven is niet met glas, of nikkel of…

(namens mijn familieleden die in Auschwitz zijn omgekomen) Waar kunnen zij schuilen als jouw blinde woede in kinderzieltjes tekeer gaat? als hun zachte huilen van het gebed in een ontembare zee ontaardt?…

De kassa-automaat heeft geen gezicht, geen mond die onophoudelijk blijft kauwen, die ongevraagd gaat jij-en en gaat jou-en, en die zich luidkeels tot collega's richt. En die mij dan (wat ik het meest verfoei) geen goede dag wenst, maar volstaat met: doei!…

Is Auschwitz en naam, een vloek die van hem is en die ik alleen herken ? Of is hij iedereen die vermoord in een droom een nachtmerrie kreeg omdat de beulen hun haat niet zouden laten zwijgen voordat hij voorgoed verdwenen was ?…

uit hun stappen komen woorden ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen hoofd en gele ster afgeschoren haren winden zich rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers; de borstels hebben geen weet van de doden ik fluister hen een paar woordjes toe een streepje zonlicht raapt een bloem op en mijn tranen Auschwitz-Birkenau…

Voor Kerima Ellouise * * * De mens werpt kogels op als kansen de vruchten van een bedorven geest maar in het woord van deze dichter bloeit het kruid wat hem geneest * * * Zinnen slijpend werpt zij haar blik op leven ‘s smalle schaduw die zich aftekent voorbij de wijzers van de tijd In zacht grijs en krijtwit beschrijft…

tweeëntwintig naamgenoten werden vermoord met hun vrouwen en de kinderen met hulp van neerlands bestuur had men het kunnen verminderen misschien proberen toch?althans ze waren ook landgenoten maar ze kregen weinig kans werden gepakt en uitgestoten van ambtenaren wisten zij wie ze waren ,waar ze woonden het stond duidelijk in hun pas die…

Achter mij in de zeereep verheft zich het hoge huis met de vele woningen waar ook voetballers logeren en dienaren van staat of Mars vergaderen. Velen dalen per wentelwiek uit de hemel. Samenbindend hier is de onbescheiden beurs. Zoals ook de ijzeren greep om het complex. Soms staat op de midgetgolfbaan een tank te kijk en te pronk en ratelt…

De wereld, de mensen, ze zijn overal Stalingrad, Hiroshima, Dresden, Auschwitz, Ruanda. Vrede geweest? Een stervende slaaf. Wij hebben alles doorstaan en zie je dat aan onze ogen? Voor geen mens sla je ze neer, geen mens kan om wettiging vragen. Achter ons ligt het braakland leven, de barikaden, de rode vlag.…

Magie draagt voor zover bekend Zorg voor een heidens element 593 I think I was enchanted When first a sombre Girl- I read that Foreign Lady- The Dark-felt beautiful- And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as…

Armoedeverzet Trap-vol concentratie-kamp Kolbe's toon-gezang…

kinderen om draaiden, gedwongen offers die een blauwe zee roder kleurden dan de dorre rozen op zijn graf waar ik met de kreupelen op dans als de verdorvenheid zijn koude lijf verlaten heeft en hij niet meer zal zijn dan een dode pier onder onze voeten ************ Gedicht geschreven n.a.v. en ter ondersteuning van de Auschwitz-reeks…

Lucht en leegte en vooral licht, intenser nog dan het licht in Noordwijk. Jeronimo is verliefd. Verliefd op dat licht boven de Slufter waar de aarde op haar zij ligt te wachten op de overweldigende zee. volle maan en straffe noordwester: de slufter voelt tot in de smalle prielen de drang van het water…