10511 resultaten.
Lach om kennis
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 78 Ik kotste mijn darmen eruit
en mijn maag bleef steken in mijn
verkrampte keel, waardoor ik stikte
en in die ademloze momentopname
lachte ik stervend al mijn kennis weg,
niets wetend als een pasgeborene
werd ik herboren. Lachte God mee.…
Alleen de tijd als onderkomen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 Ten laatste raakte ik verstrikt
in aderen van zuiver bloed, een
belevingsstuwing diep in het hart,
soms te groot, de geest te nauw, of
verkrampt en vergrijsd in eigen taal,
mijn plaats verkrampt in scharlaken
rood met alleen de tijd als onderkomen,
het doen te laten als opwaartse druk
van zwaartekracht als ik de teugels
in een laatste…
Electrische stoel...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 408 verkrampt zat hij
op de electrische stoel
wantrouwige blik
benen trillende, omhoog
stoel in relaxstand
viberatie in het rugdeel
honderd procent leder
aankoop van zijn vrouw
excecutie van zijn beurs...…
het is goed zo
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.827 Handen die verkrampt als vuisten
vochten tegen felle pijn.
Maar nu in een deemoedig luistren
voor eeuwig nu gevouwen zijn.…
Laat mij de keus
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 132 Er is geen troost
In het land zonder tranen
Er is geen leed
In het land zonder verlies
Er is geen emotie
In het land van minzaamheid
Er is eeuwig liefde
Het beloofde in al zijn vormen
Mij hart is verkrampt
Ongevoelig verdroogd
Pijnlijk herinnerend
Het verleden…
Zee
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 526 die winden van verwarring waait
die wolken in je water verdrinkt
die oude wonden open spoelt
verborgen littekens blootlegt
die ankers laat roesten
maden laat vreten in scheepshout
de stille kwetsbaarheid
als zee van werkelijkheid
van de verloren dromen
is zelfs geen spoor
in het zand te vinden
de oude wrakken blijven hinderpalen…
nacht-zee
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 377 waar oude wonden helen,
verzonken herinneringen
eenzaam wachten...op het licht
voor jaren bedolven
onder water,zout en zand
draag ik mijn geluk op handen
naar de hartslag van golven
en spoel weer aan land...…
De dood van de oude dame
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 674 vanaf een grote hoogte
kijk ik het leven aan, de dood van de oude
dame is slechts een wond die sluit
haar gezicht lijkt vertrapt maar is slechts
een bladzijde uit een oud geschrift, geen
doctorale betekenissen of een afdruk
van de grijns die haar heeft verstikt
de dood maakt hindernissen en
spreekt van binnen uit
bemoeienissen die streelden…
De Aanslag
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.904 De aanslag, niet te verkroppen,
Honger naar een antwoord,
Vragen,
Omgeven met raadsels,
Een antwoord niet te vinden,
Een lach, een traan,
De duisternis en een vrouw,
Vingers,
Die je gezicht strelen,
Een spoor van bloed achterlatend,
Een vrouw en kind,
Geluk, daar lijkt het op,
Oude wonden,
Ze helen niet, maar komen terug,
Door het…
Een herijking
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 64 stemmingen peilt
die de balans van
emoties in een
kamer bepalen
nooit breek je in
maar opent met
een vrij entree
om dan in
meegaandheid
de diverse bronnen
te lokaliseren om
hun invloed te bepalen
te vaak zijn
de settingen
al bekend tenzij
er nieuwe instroom
is die zich in
terughoudendheid
laat kennen zonder
echte blokkades…
De botte bijl
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 geteld
tot de aks bleef steken
in de knoest van je leven
in voortdurend klieven
kwam de sleur met
stapelen en spaanders
zij heeft jouw
noeste arbeid gestopt met
onneembare weerbarstigheid
weg met de botte bijl
benader haar met liefde
zodat splijten overbodig blijkt
leg haar jouw vuur
na aan voeten en schenen
in hartstocht zijn blokkades…
Witte wanhoop
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 562 Een wreed vel papier
geen inspiratie vandaag
wel hunkering te schrijven
Ik staar voor me uit, twijfel
zal ik weggaan of blijven
mijn verkrampte vingers doen pijn
door het knijpen in mijn pen
de kat staart mij aan
Mijn enige fan!…
Zandvogel
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 227 Wind dreigt storm
traant ogen overvol
bomen worden oud
de natuur lijkt dol
Zand stuift in ‘t rond
vult knarsend monden
verduistert het licht
schuurt verse wonden
Daar staat hij pal
rug tegen de muur
neus in het zand
struisvogelnatuur…
roost in rood
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 215 armlengten liefde
in een tekort
van jaren
ringen cirkelen
relatie
tot sleur
leven
in de kring
van verveling
je roost
in rood
van je wonden
ze bloeien
in helen
van jou
trouw in
de uren langs
muren van oud
ik wacht
alle dagen
op morgen
met jou
is vandaag
ons heden nabij…
De(n) draad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 290 Hij staat er weer de grenzen af te tasten
De dunne lijn tussen de Lage landen
Daarom terecht genoemd de draad der schande
Een vijand die veel te diepe wonden kraste
Hij leeft nog in tal vergeelde boeken
Op oude foto’s schreeuwt hij om begrip
Totale waanzin brandt op ieders lip
Gezond verstand is mijlenver te zoeken
De dwaze draad om…
Rode schede
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.297 naar binnen gevouwen
verpulverd opgedroogd bloed
schaamteloos en machteloos
je mist de glans en gloed
Zo sta je daar iedere maand
mij lachend aan te staren
gulzig maar verkrampt
zodat ook hij
Na het ijzige verlangen
Dwergachtig verlamt…
Vriendschap
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 3.649 Vriendschap: zoeken naar de woorden die
heel voorzichtig opengaan
en die door hun huid van stilte
toch nog even doen verstaan
wat geen woorden kunnen vatten:
hoe nabijheid harten balsemt,
hoe de tederheid verzacht
wat in oude wonden bloeden
blijft en nooit genas.…
belofte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 als ik in liefde voor dit kind
mezelf mag verliezen
dan laat ik me weer vinden, in zijn ogen
en zijn huid vol zoete geur
de haartjes, goudgetint van kleur
verdrijven
mijn mineur
om oude diepe wonden
ik verberg me in zijn lach
en waar ik weerstand heb gevonden
blaas ik
zachte wolkjes
door een hemelsblauwe dag…
Gebonden
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.382 Al die pijnen vloeien dan uiteen,
weg uit je verkrampte lijf.
Je kan je weer voortbewegen,
zolang de Heroine in werking blijft.…
maanlicht
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 494 diep gegraven
in de kraters van een ziel
dieper
niet te doorgronden
hoe ik viel
in diepe wonden
oude zonden
gekerfd in mijn hart
ving jij
een gevoel
zo diep begraven
en ontwaakte mij
maak me niet wakker
laat me toch
ik sliep
met je armen
om me heen
zo zacht
droomden wij
het licht van de maan
de nacht
voorbij…
Neem me mee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 328 Zie hem turen
alle dagen duren
langer dan de uren
stemmen die praten
hij wacht gelaten
tot ze hem verlaten
rouwen maakt oud
zwijgen is goud
spreken geeft zout
dat bijt in de wonden
uit al die monden
geen troost gevonden
hij kijkt over de zee
die eindeloze zee
fluistert: neem me mee…
De tijd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 666 Tijd heelt alle wonden, zegt men toch,
Maar de wond zit er nog.
Veel tijd is er al verstreken,
Maar er is mij gebleken,
Dat de wond steeds groter wordt.
Tijd is betrekkelijk kort.
Ik word te vaak herinnerd aan vroegere tijd.
Nu wordt het tijd, dat het eindelijk slijt.…
Meester
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Zonde wonde
geen verwondering.…
DE ROOS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.496 En wie dit als zijn levenslust verkoos,
Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…
Kinderhand
gedicht
2.0 met 24 stemmen 18.606 Omdat ze gauw gevuld is
- het dons van een kwartel
is genoeg, een herfstblad in
de lente, een blauwe knikker
in de palm -
sprong plots iets donkerroods
hem in de ogen, een vingertop,
een snee van niets,
een net te snel langs
grote grassen strijken
en wat zich opent
is zijn ogenblik.
Het lichaam moet
gesloten blijven…
Hereniging
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 548 Kreten, pijn, een bloedend hart
Gemis kan aan je vreten, janken en zeuren.
Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef
Elke minuut was: miserie troef.
Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk
Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…
Broos?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 240 die ontspoort in eindigheid,
gesloten door de realiteit te
beliegen, zich te laten wegen,
menigmaal ten onrechte gedacht
maar te laat, te veel verwacht,
ten leste maar gezwegen, waarin
herstel niet werd geheeld, schrik
wakker, knieën knikken, gedachten
vervliegen waar de stakker dreigt
te stikken, tijd om de broosheid
van verbeelde wonden…
Littekens..
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 209 Wonden die eigenlijk niet zijn
te helen worden verzacht door
de tijd en met veel geduld.
Maar het angstgevoel en de afschuw
raakt men niet meer kwijt, getekend
voor het leven zijn zij.…
Dierenleed
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 54 De apen met hun wonden
gewogen
en te licht bevonden…
LAIS CCXXIX
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 45 Uit de wonde vloeie haar gezangen.…