Alle inzendingen over roker OR perron OR paal

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een boompje aan een paal gebonden staat bang te rillen in de wind, en nu de storm raast door de hagen voel ik me als een eenzaam kind. Het boompje zwiept weerbarstig stilte en heel de lucht weent tranen grijs. De paal heeft wel geen wortelwaarde maar maakt het boompje aardewijs.…

op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

van een rokerig bruin cafe waaraan ikzelf bijdraag in het licht rumoer is het binnenin stil terwijl de rest spreekt of luistert en ik me minder thuisvoel.. de reflectie van de draaideur kondigt nieuwe klanten aan als ik vertrek laat ik niets achter…

Je zult toch maar een roker of te dik zijn Als anderen hun zin gaan krijgen wordt Daarom straks je salaris ingekort Zo'n toekomstbeeld moet vast je grootste schrik zijn Bedenkers van zulk tendentieus gedonder Zijn, geestelijk, zèlf stukken ongezonder…

Aandachtige rokers zijn getuigen. Zij zien vuur gloeien. Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

De wind voert mij mee naar de rustigste plek. Ik zet mijn fiets tegen een boom en beklim een heuvel. Ik hoor het ruisen van de zee totdat een recreant mij wekt uit een zoete droom. Het is niet meer als voorheen. Ik probeer mijn rust te vinden. en toch, het tijdstip nadert van ongekende drukte. Ik ben met de rust niet langer alleen en hoor…

op de grond tegen een paal in een verlaten station wachtend op een trein die al jaren op zich laat wachten de warme zon op mijn huid alles is wazig, de waarheid verscholen niet wetend waar naartoe doch goed wetend vanwaar we komen nadenken over de toekomst in al haar aspecten zoeken naar de juiste weg en alles in goede banen proberen te leiden…

Je doet iets wekelijks met hart en ziel, En weken worden maanden, maanden jaren, Gelukkig heb ik iets om te bewaren, Met deze staat de teller op een ‘mille’. Maar morgen ben ik weer gewoon aan zet, Op naar het duizendeerste snelsonnet!…

Nieuwsfeit: Erica Terpstra is uitgeroepen tot niet-roker van het jaar 2005...…

Hoor bescheiden lopen in ronde vrouwelijke vormen maar zie hem ontspannen bevrijdend vrijen met snaren ogen gesloten in rokerig blauw licht zijn lichaam vrijt sensueel tegen haar glimmende houtwerk haar lopende klanken van boeien bevrijd.…

Een machinist uit de plaats Wijster Zong tijdens zijn dienst als een lijster Tot van een perron Er plots iemand sprong Sindsdien is ie 't spoor geheel bijster…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

De trein vertrok en liet mij achter met een gat in mijn hart ik rende nog over het perron maar natuurlijk was ik trager jij snelde vooruit en ik bleef daar uiteindelijk stil.…

sla palen op mijn grond prikkeldraad rondom en als het nodig is jaag ik daar nog een stroom doorheen met ongekend voltage geef geen overpad aan ongewenst bezoek ik ben die aandacht zat jij paradijst waarin ik faalde haalde vrijheid dichterbij ik ben blij maar al die palen schrik en prikkeldraad moet ik helaas nog zelf weghalen…

Trossen hangen neer langs omstrengelde palen blauw is de regen…

[Haiku] stilte met piepjes – een houtduif rust op de zerk pal onder haar nest…

Het torenvalkje zit op een paal, kijkt rond, wacht, en duikt naar het gras.…

Ik heb een lieveheersbeestje van een plastic paal gehaald en met mijn wijsvinger op een bloeiende plant gezet.…

Een derde roker werd het zelfs te grijs; die kwam dan ook maar eenmaal op visite. Al deden alle drie het bij herhaling, ze rookten ieder op hun eigen wijs: het tweetal ketting en de derde paling.…

ze zoekt in haar zakken naar het treinkaartje een bewijs van retour in de hal wacht ze een man met lange tanden brengt haar een briefje een illusie armer zoekt ze op het perron naar haar vertrektijd…

alles was grijs hij heeft gewacht heeft iemand hem gezien hij is verdwenen zonder bagage niemand heeft hem gezien de zon wendde zich af van de inktzwarte aarde van wie was het koffer op het perron niemand keek achterom…

paal 16: niets geeft ze prijs van wat haar aan deze wereld bindt, maar de zonsondergang is zeker achterwaarts gebonden. (sissend in het ijswater dalend) zo kussen wij boven het koude duinzand. de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten. paal 16: niets...…

negen vertrekken met zwaaiende achterblijvers u moet perron vijf hebben meneer, op mijn vraag naar Arnhem geef mij maar de vijf, dacht ik even, maar dat was verleden…

Dus heeft ze besloten, geen kaartje te kopen voor de trein ze liet hem vertrekken, bleef achter op het perron, alleen. Het heeft zo moeten zijn.…

Zij staat op 'n bijna verlaten perron Op 't punt van vertrekken In haar koffer meer verdriet Wie heeft haar door? Haar tranen zien wij niet Ze trekt liever gekke bekken Stapt op de trein Lijkt joviaal te groeten Maar in 'r gezicht met duizend sproeten Trekt mascara 'n bijna onzichtbaar spoor.…

Niet alleen de geelbruine bladeren vallen onverschillig naast mij neer ook de wereld mijn wereld het kleurt zich duister net zoals december door de afwezigheid van al het andere en de schending van privileges verschuilt vrijheid zich heimelijk ach, vroeg of laat zal alles en dat waar ik in geloof dat wat ik weet zelfs…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

Ik waan me te denken bezig te zijn met iets wat niet bestaat ik waan me te denken handen te hebben m'n hoofd te verliezen ik waan me te denken op hol te slaan in de richting van gisteren dit alles waan ik te denken terwijl vandaag onder mijn voeten vandaan schiet.…

Het moet duidelijk zijn hoe weinig het baat om over te stromen van nijd. Voor de vorige trein ben je altijd te laat en voor die nog komen op tijd. --------------------------------------------------------- uit: Ik denk dat hartzeer erger is - 60 Groeken (1984)…