Alle inzendingen over tuinhek OR teerbeminde OR begraven

de spiegel brak scherven stonden rechtop in het gras waar het beeld zonder licht begraven was…

in het verleden graven of dwalen heeft geen enkele zin de melodieën blijven maar het orkest is al lang begraven!…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

Mijn verleden, vastgelegd in foto's met kartelrandjes heeft nooit kleur gekend, in grijstinten tonen zij een bestaan steeds verder van mij vandaan, ik kijk ernaar probeer de kleur te raden van het tuinhek waar ik toen tegen leunde. De lucht is blauw, dat weet ik zeker.…

Stil word ik levend begraven door mijn eigen gedachten.…

Begraven vliegers vliegen niet. Maar voor mij is Adriaan nooit begraven. Wanneer ik naar Bristol vlieg vliegt hij. Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren. En Adriaan? Hij droomt nog steeds in mij.…

Als je niet wordt als het kind staand op de brug in de wind en je vergeet hoe het leven toen was eens aan de rand van de plas als je niet wordt als dat kind dat je ooit was, teerbemind, mis je het beste wat je ooit bezat weet je niet meer wat je had als je niet wordt als een kind dat zoekt en wonderen vindt zingend en dansend het leven ontdekt…

Pechtold en Telleman blijven toch doordraven want helaas is D66 nog níet begraven.…

al is mijn pa begraven, wij zwijgen hem niet dood. we praten, nu nog, alle dagen met hem. zo sterft hij voor ons nooit!…

Hier ligt mijn trouwe- hond begraven Die alle deugd in zich vereent Kon men met dieren vriendschap hebben Zo ligt hier wel mijn beste vriend.…

Ik was gestorven Van minneweelde; En lag begraven In liefjes armen; En zie, daar wekten Me opeens haar kusjes, En in haar oogjes Zag ik de hemel.…

Als een lichtkrans waarneembaar, scheurt tederheid mijn smart. Ik vind een vonk op elke snaar, in mijn gitaar schuilt mijn hart. Eindeloze verhalen, eens gebruikt als web van waarheid, nu alleen nog geldelijke klaarheid. Weg met mitose! eens een pad gelopen, helemaal zelf teruggekropen. In een druiperige omgeving, zien we enkel vlekken…

Geen mens weet thans het plekje, Waar hij begraven ligt.…

Geen lauwer vraagt dit graf, geen palm, Geen hulde woorden Of rouw-akkoorden - Hier gaat herdenking boven psalm. Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit…

- Als 'k dood ben dan bloeit er Zo'n bloempje op mij - Mijn lief is begraven, Ik lig er gauw bij!…

De wind ruist door de bomen Als ik wandel door de graven Een ijzige kilte omkleeft mij Vele lichamen zijn hier begraven Geslachten die mij zijn voorgegaan Liggen hier in een serene stilte Het leven hebben zij doorgegeven Nu begraven in een zwarte kilte De wind ruist door de bomen Als ik wandel in het verleden Op de stenen lees ik hun namen…

Wanneer je uitvaart naar je laatste haven Kiest menigeen nu voor een goeie fik Da's het voordeligst na je laatste snik Maar in de grond wil je 't liefst begraven Zo duur is grond als je bent heengegaan Dat we maar met een been in 't grafrecht staan…

De uitvaartbranche sponsort de voetbalsport En waarom daarbij twee verenigingen Die zo verschillend zijn toch samengingen Is iets wat mij steeds duidelijker wordt, Want met een schop begraaft de een de doden, De ander schopt elkaar onder de zoden.…

Ik ben naar Gent gegaan om moeder te begraven, ver van haar thuishaven en haren haard vandaan. Opgenomen als hartpatiënt, in Gent volkomen onbekend heeft zij in haar levensend ontvangen 't laatste sacrament. Campo sancto. Gedenk o mens. Gent was haar laatste grens.…

.' ''k Verlang geenszins - sprak Piet - naar zulke grote gaven, 'k Heb, vóór acht dagen eerst, mijn wijf daarin begraven.'…

jeugd ontvloden maar lekker in mijn sas de wilde woeste jaren wijsheid wild vergaren vol met mededogen Gods ervaren geboden goed ethisch leven in praktijk gebracht mijn leven gegeven andermans pracht het is volbracht maar hebt u nou nog even om mij serene rust te geven ik hoop dat het past voordat ik ben verast hoewel ik word begraven…

Schuilend voor de zon Sloeg de angst toe Door hard weg te lopen Sloeg de soldaat hem Zijn botten kraakten Zijn bloed vloeide vooruit Zijn adem staakte De bajonet ontkoppeld Het geronnen bloed Vervaagde in vergeten Na die laatste oorlogsdag Zijn leven sloeg geweten Zonder bloed en adem Begraven in de aarde Tot de jongste dag Die…

Weer onderweg naar Pasen, ik dwaal nóg wel eens af maar weet mijn schuld begraven in Uw verlaten graf.…

Sinds je staat van ontbinding lig ik niet lekker meer het zoemt naast mijn hoofd, de stilte van vervreten en de geur van eenzaamheid is soms niet te harden Had ik je maar meteen begraven…

spreeuwen ratelbekken in hoge populieren die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen er groeien braamstruiken langs de vervallen muur, gestapeld op de schei van gezegende en ongewijde aarde hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden en 't stille graven in de nacht het dodenhuis waar men voor altijd heten zal of dat kleine…

waarin de klok onze tijd uitwist met het inzicht in al het broze, vergankelijke wetend dat ik jou mijn tranen schrijf zingt jouw hart melancholisch, onbedaarlijk hopend op troost voor een bittere nanacht Als onze wegen niet meer onafscheidelijk zijn ook dan zal ik naar je reiken jou hunkerend in mijn eiland van liefde begraven…

Begraven onder deze koorsteen: Hij was geboren t' Amsterdam, Zo zwart als een Westfaalse ham, Doorrookt gelijk zijn besjes schoorsteen. De rook was ook zijn element, Waardoor hij menig parkement Heeft om de damp aan stuk gekorven.…

Begraaf mij maar onder een oude boom het allerliefst een eeuwenoude eik Maak een precies passend diep gat wentel mijn dode lichaam in doeken gemaakt van vers geschoren schapenwol en vertrouw me zo toe aan de aarde Zo natuurlijk mogelijk wil ik mijn lijk in de natuur laten begraven Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en vol hemels vertrouwen…

Als je niet meer zo diep behoeft te graven in je eigen levensgeest of in die van anderen omdat alles opgegraven is aan het licht is gekomen dan komt de donkere tijd voor het grote graven het begraven van jouw stoffelijk overschot en wil je voor de eeuwigheid verder graven uitsluiten laat je lichaam dan cremeren!…