Alle inzendingen over Kraai

wit was de jurk wit de vlag wit was de woede wit het licht, wit de zon die het zicht ontnam wit de handen in de zakken wit de schilder wit ook het doek wachtend op pigmenten wit de mistflarden, wit het gezicht met haar verre blik wit ook, de geesten, het huilen van de storm die gebroken, zijns gelijke niet vond.…

`t Is `n buiging voor de kraai.…

Buiten: Een kraai met de snavel op scherp Schiet uit de kale struik Vleugels van roet weren zich door de winter. Jij fluistert...een verzoek Een berekende gok in het lustspel Waarin de kansen kantelen. Ik hijs me uit een sluimer Tot de wervels van je bekken. Mag ik je vezels lenen?…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

Ik schrok van jouw laag gekras gitzwart van snavel tot staart Je streek neer op mijn handpalm lichter dan een vers brood luchtiger dan mijn voorarm Was jij de bode van de dood? Er lag een groene glans over jouw verenkleed doorlopend naar de dijen De ijstijd heeft ons gescheiden Sindsdien ging mijn huid verweren Maar nu, herenigd…

Donkere dag, zwarte kraaien, het onvergetelijke gevoel. Je vocht, je worstelde... Hou vol! Konden we maar iets doen, om het weg te laten gaan. Helaas was dat onmogelijk. Donkere dag, zwarte kraaien, een pijnlijk, droevig gevoel.…

boven statige zwarte sparren tegen de donkerblauwe lucht schittert de avondster in fluweel krassen kraaien als vluchtige vlokken deze avond tot grootse weemoed sober afscheid van de kortste dag zij lossen op in deze winterse nacht ‘t metaalblauw hunkerend naar de zon aan het einde van de lange duisternis…

stemmig in 't zwart kraken ze een harde noot krassen van plezier…

Als een kraai in de nacht hoor ik je stem van ver weg. Meedrijvend met de wind ben je dichter bij dan je denkt.…

de kraai, mijn kraai buigt zijn hoofd hij verblijft immer op zijn ijzeren pilaar in de tuin, die tot mijn bescheidenheid hoort en zie hem terwijl ik woorden zoek of droom doch welke deugd schuilt er in dit gebaar.…

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

Donder en bliksem Krassende kraaien Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil! Donder en bliksem Krassende kraaien De arbeidsvreugde gaat naar de haaien!…

We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

Akker gerooid kraaien in de weer kribbig gekrijs ze trekken van leer gekras en krakeel…

afgeleefd mens -of dier- een stuk in zijn kraag en in gepeins verzonken begint plotseling te lachen op die vreselijkste dag vluchtend uit het labyrint -met bloemen van allerlei kleur- de ontploffing is nabij het schietwerktuig der vijand met lange achterpoten laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij wat een volgeling bedekt…

Gebroken ligt hij daar in 't zand Als een boodschap van Gods hand Geknakte vleugels; zwart als de nacht Is de dood zo die op ons wacht? Achteloos wordt er aan voorbij gegaan Als de wereld eens stopte in zijn baan Zien we misschien de essentie in zijn ware gedaante Het was mededogen waar hij om maande…

Toen eenieder mij benijdde om mijn aanzien en mijn welstand joeg ik kraaien van mijn dakrand bang dat men mij ging vermijden. Kraaien roepen in de morgen van de nok van pannendaken. Moeizaam open ik mijn ramen.…

de kraaien in de winter-takken! Nog trillert echo van hun schrille snaters: Wat zitten ze daar stil, die donkre saters, Die sombre spotters in hun zwarte pakken. Zie, hoe bedaard die straks nog schelle praters Lijk kleine klompjes tegen 't luchtgrijs plakken. Heisa! daar gaan ze weer: de twijgen krakken!…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

Kent al onze geheimen, Zelfs de diepste die wij vergeten Sterker zelfs hij heeft alles al geweten De Kraai is een poëet en dichter bij het rijmen Vanwaar kent hij al onze mysteries Onze Heere heeft hem aangespoord Mensen herhalen fouten in steeds dezelfde comedy series De dader in de moordklucht is bekend en voor de Kraai gevlucht Degene die…

Ik zag vandaag een kraai parmantig lopen als een deftige meneer die voor zijn gezondheid even te kuieren gaat hij snaaide overal wat vandaan en hij hield zijn kopje fier omhoog ik dacht als hij dat al kan dan kan ik dat ook na zoveel jaren met gebukt hoofd.…

Krijsende kraaien kraaien krijsend In de zwarte grauwe lucht Treur en angst weerklinkt verlaten Verneemt de oudere met een zucht Verscheurde veren, scherpe klauwen Priemende ogen, een raar gebit Een puntige bek, klaar om te krijsen Nee, niemand zal hen missen, dat verzeker ik Waarom zou een dier zo akelig zijn?…

een avondconcert zwarte kraaien in de boom boven witte vlekken kraaien in het veld de merel schiet met zijn buit weg in het bosje nu net na kraainem is er geen kraai meer te zien? maar wel twee eksters bij het kleine graf een kraai met een noot zonder concessie…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

- doem dadoem doemdoen dadoem de kraaien - dadoem!…

Donder en bliksem, Krassende kraaien, Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil. Haanwijk bij Halder, zachtwiegende Dommel, troostend groen land. Haanwijk bij Halder Mijn geliefde Brabant! Kukelekuuu! KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…

de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt hoe hoog haar rokken ook zwaaien de haan zal kraaien noch draaien lust doet harten feller laaien dan het opgepookte kachelhout de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt…

Je zag de bergketen, gestaald in de morgen. En je zag de zee Donker en grijs, die op stranden beukte. Je zag de sterren, in de zwarte lucht. En je beefde, overweldigd als je was. Toen het leek of je hallucineerde Zag je dat boek, zonder kaft, verregend, Dat in het bos lag. En er was daar die fiets, weggeroest, Een speelbal voor de wind.…

Een kraai vliegt langs en krast de kantjes van de dag in avond af. De nacht wiekt zwart van boom naar boom, zijn grens is schaduw, zijn nest is graf. Een kraai vliegt langs en krast de restjes slaap naar wakker weg.…