Alle inzendingen over een handvol namen

in mijn straat woont een stad en wanneer ze ontwaakt lijkt het licht te veranderen in raamloze huizen zwijgende gezichten lekken door muren alsof de dag nooit spreekt zoals de vreemde minnaar die onder het dekendak een naam zoekt haar verhaal probeert te onderscheiden van het zijne ik kom hem wel eens tegen hij…

Hoe mooi bijvoorbeeld een handvol kan zijn vijf wilde kastanjes die blinken vanzelf…

als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout…

en pakte er wat schijfjes van En zij zo blij dat ik die zomaar nam! Want ja, zij boden die ook een ander aan, die bang Zo dankbaar was ze me, dat ze nu nog een handvol gaf, me bijna wou omhelzen maarja de trein reed voor…

Een handvol verwelkende bloemen, Geplukt met een bevende hand, En gesnoerd met een rozenband - Is dat wel een ruiker te noemen? Een handvol bedrieglijke vreugd, Met een ijdel hart genoten, In de kring der uren besloten - Is dat wel een zalige jeugd?…

er werd een baby in mijn hart gelegd zo breekbaar rond een stenen engel dwaalde een naam, ik ken hem niet maar hoor haar wel niet vrouwelijk of als man slechts als klank zweeft diens betekenis in vlinders tot mijn hart boven alle smart verlies ik daar mijn vreugde…

Mijn nu ledige hoofd overziet de beelden, uit oude omgevallen bomen de nieuwe loten deze gebeeldhouwde boomachtige struiken onder het witlila-hemelsblauwe op deze dag. Die boom, haar zijkant, de vormen van een lijf met uitgestrekte armen naar de hemel alsof zij 'n grote omarming zou willen ontvangen van tijd, kijk haar takken,ze zwaaien boven…

Een handvol uitjes, Haring bij de staart gevat En, hop, in het luik!…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

een handvol beelden namen wij mee de wegen lagen klaar in een zonnig perspectief maar wij konden niet eens lopen wel de hand vasthouden in samen het beste hopen de plaatsen zijn verdeeld in ruimte zonder grenzen de stemming van de dag bepaalt zijn eigen wensen nog koester ik mijn dromen in parallelle tijd geluk maken we samen…

In een ruw kistje een handvol dode kuikens de zon schijnt toch warm...…

Nog altijd trilt de stem bij 't lezen van de namen met daarna de leeftijden van de mensen waarvan de jaarringen nooit meer aangevuld zouden worden, zoals bij bomen in de natuur hij die zelf dit kamp heeft overleefd leest bewogen alle namen wetend dat hij geluk had deze hel te hebben overleefd…

[Haiku] duiven strijken neer zwarte grond kleurt zilvergrijs door een handvol brood…

* Blank Europa staat voor vier eeuwen brutale wereld heerschappij koloniën * Leeg zuidelijk land met handvol blanken op het Aziatisch achterwerk Australië! * Leeg noordelijk land met handvol blanken op de Aziatische schedel Siberië * Belangen worden met geweld geschud als de macht verhouding verandert Oorlog!…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…

Vlaams rusthuis was in quarantaine corona besmette Germaine* ze was nog heel vief had zelf een jong lief die uit angst vertrok met Elaine*…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

ik heb een zwak voor rond en rood met een handvol kersen lok je mij over je lippen komt geen woord je weet wat mij bekoort met kersenrood strik je mij je kent gewoon mijn nood…

Haar oude pen schrijft traag Een handvol woorden op een blad Je ziet: ze doet het graag. De wind wiegt zacht de takken En ze verschuift nu wat, Laat traag haar handen zakken In een flits lees ik haar naam Voor ze van de bank afwipt Om weer naar huis te gaan.…

Een mens oogt engel als een handvol confetti hier plots neerdalend. Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…

je liet me achter met een gebroken droom: een handvol flinterdunne schilfers toen ik heel veel later mijn verkrampte vuist opende ruiselde glazig gruis me als zand door de vingers…

ik zag het moment van hapering toen de wind zijn smalle gestalte aan flarden knipte de gekromde roestige rug boog iets verder door hij snakte naar adem een handvol windstilte…

klamme kleuren in een handvol leven voorgoed lagen zij geslagen op het bloeddoorlopen veld onmenselijk in de vele sporen van waanzin de stemmen van leven afgedaan voor altijd uit de tijd geheven…

Wij zijn versteend, onze namen gebeiteld. Denk dan dat het liefde was voor het vaderland, dat we een handvol aarde in de handen namen, met de lippen proefden. Dat we omhoog keken vooraleer we in het drasse land onze knieën bogen. Toén wilden we leven, in kiel, op klompen vol stro lopen, brood en pap lepelen. En ham in de schouwen.…

Nog erger dan de allerergste droom: Muskieten die je steken in je billen En onder je een handvol krokodillen, Gelukkig wel met vrienden in een boom. Het viertal zal het unaniem beamen, Survivallen is best gezellig samen.…

branding voor ons twee de oogst was kleurrijk maar in het volle fruit begon toch ongemerkt de rot en ons gevoel voor teksten ging al snel kapot we winteren en in een handvol sneeuw kneed ik weer je gedachten maar alles smelt meteen hoe lang moet ik nog wachten…

verstuurd kilte verdwijnt waar rust verschijnt Gevangen in het licht straal ik als nooit tevoren fluisterend zeg ik nogmaals mijn naam ...…