Alle inzendingen over roert

de meteoren ze slaan in op het vrachtschip de melkweg roert zich…

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

Een stille bloeier en niet één blad dat zich roert aprilse sleedoorn…

Als Origi roert het leer, is Barack, de peer...…

Dat raakt me dat roert in mij Dat wijst me Dat maakt me blij Dat raakt me aan en geeft me kracht Om Verder Te gaan…

zwaarder weer op komst als de dreiging het grootst is neemt tijd een aanloop de rust binnenshuis staat stil tot buien open breken…

oneindig roert haar schijnsel het licht in trillend water dirigent met zwoel gesluierd de krekels en hun eigen stilte…

Maar als hij zijn mondje roert, zijn er maar weinigen ontroerd.…

mijn aarde roert zich sidderend en bevend ondergrondse spoken blijken springlevend ooit niet behapbaar in duisternis verdwenen nu genoeg draagkracht bij daglicht verschenen…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

Maart roert hevig z'n staart dat moet dan wel de staart van een hond zijn in dit nieuwe jaar 2018 als je tenminste de Chinezen wilt geloven…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

Ook Jesse Klaver roert de oorlogstrom, In Oekraïne moeten méér soldaten, In modder en in bloed het leven laten, Als uitkomst van zijn koele rekensom. Maar toen hij fier zijn krijgsbanieren hief, Onthulde hij zijn eikeltjesmotief.…

Haar adem roert mijn mond omringd door vele stemmen haar lichaam zacht en rond glijdt lustig om me heen Haar armen om me heen op tonen van je t'aime haar liefde houdt de wacht uit eeuwigheid te leen…

een nieuwe dag begint het licht is nu zacht alles is nog verstild blauwgrijs, ginds in de verte een silhouet van geboomte langzaam aan roert zich leven een vogel zingt een lied zomerrozen geuren de zon wint aan kracht…

Het vriest doodstil geen blad dat zich roert je stem klinkt zo luid het is zondagochtend dat was het al vaak maar zo doodstil was het toch niet ik hoor geen kat die sluipt Ravel leg ik op het klinkt verrassend luid ik ga er een lustige dag van maken…

zacht Heel alleen moet ik ’t laatste eind wijl in de verte licht op mij wacht Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Ik voel: Mijn weg is vastomlijnd tot ‘t punt van ‘t hemelse onthaal…

Ik ben misschien dan wel een ouwe knar, maar zoent Madonna Britney op de buis, dan roert zich plots mijn ingedutte kruis. Nu hoor ik eensklaps: Lourdes in de war .... ‘k Dacht dat men daar met wonderen bekend was, en zo’n verrijzenis dus wel gewend was.…

Ja, ik geniet altijd van alles dat groeit en bloeit omdat het me raakt en roert aan mijn ogen.…

Hij roert z'n staart 'n zonnig begin met volle terrassen Halverwege een pijnlijk verrassen wind niet in toom en koud de stroom uit 'het Hoge Noorden' Vorst.... laat z'n baard ....weer staan.…

nog altijd ontlok jij kippenvel bij hen die jou nog altijd beluisteren veel te vroeg ontvallen door die kut ziekte; kanker waar je altijd openhartig over sprak dat liet een diepe indruk achter evenals jouw rauwe stem die mij nog altijd roert tot kus ik jou goedenacht…

hoor ze kakelen hun oude vetes weer oprakelen ze snavelen macht krabben aan normen pronken met pracht een glimpje bloot roert diep in de schoot kwijlt al bij voorbaat hormonen ze eisen hun deel van het genetisch geluk willen een vrouwelijk stuk ze kraaien plezier als haar lach hen iets geeft zijn bezig met eigen vertier zij…

De zee (b)ruist van vreugde de branding lacht haar tanden bloot golven tikken speels haar billen Ze huilt golfjes in de lucht een traan tikt het zand mama haar hand ze is af De wind roert haar in de soep alsof ze haar wil afkoelen de blaaskaak…

De winterjasmijn kroop beloftevol omhoog het wordt een bloeier de rododendron al vol knoppen lacht in zijn vuistje het wordt niet saai dit jaar er roert wat in mijn tuintje ik speur het er komt een taaie winter het is middagtijd nu spieden naar een stekje om te toeven en te proeven wat dacht je van een coq au vin…

Dit jaar is mei een Valse triste lente Een trage droeve wals van vocht en kou Als een passaggio die voorbij gaan zou Pastoraal in bloei finalemente Het Lenteoffer klonk al vroeg in maart Straks roert dan, hopelijk, ook Mei z'n staart…

Met gisteren als verleden tijd die ik door elke nieuwe dag verving roert mij geen wroeging meer, noch spijt om alles wat verloren ging in nevelen der vergetelheid. De hoogtepunten en 't verdriet bewaar ik zonder om te zien; en ligt er niets meer in 't verschiet, dan huil ik morgen misschien, maar vandaag nog even niet.…

levensgroot gevaar, een potige schaduw met schepnet is wat ik in mijn ooghoek ontwaar driftig roert mijn staartje waarmee ik watervlug verdwijn ik duik als de donder kopje onder, wacht maar tot ik in vol ornaat verschijn dan kom ik je wakker maken in koor met mijn groene gabbers zal ik oorverdovend kwaken…

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

Na de stilte in de kerk een meditatief moment waar ik Hem mijn verdriet voorlegde overdacht of ik het juiste pad volgde kwam ik niet veel later bemoediging tegen op straat een zangeres die daar stond 'Listen to your heart' is wat zij zong voor mij het antwoord op hetgeen zich in mij roert wegen zijn ondoorgrondelijk synchroniciteit iets…

Jij legt met dartel geluk een rollercoaster van liefde aan in mijn buik vreugde schroeft naar een salto en valt dan duizelingwekkend diep je hand trippelt om mijn middel roert in mijn hart zweept het op je ogen kietelen in mijn hoofd daar barst het lachen langs elke kier naar buiten en dieper naar binnen…