Alle inzendingen over 'k smelt...

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Ik moet je wat vertellen want, 'k Bén er weer, 'k Ben weer thuis, heb jullie zó gemist... 'k Open de p.c., Zie ál die mail.... Hártverwarmend om zó te worden gemist. Maar.... Ik bén er weer, 'k Ben weer thuis, alhoewel geen 100%. 'k Bén er weer, de rest gaat vanzelf, want ach... álles went?!…

‘k Mis je wanneer ik grote, witte wolken streel, dromend in een lentegeur. ‘k Ruik je wanneer ik rode roosjes zie blozen, stralend in het zomerlicht. ‘k Hoor je wanneer de wind jouw engelennaam fluistert, stoeiend in het najaar. ‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap.…

Wanneer de witte maan mij haast strelend omarmt met een vleugje stilte in een verzonnen droom, dan zoek ik jouw naam. Wanneer de diepe geur van de nacht mijn heimwee omhelst met een warme dans in kleine druppels, dan roep ik jouw naam. Wanneer de slapende sterren mij fluisterend dragen met magisch licht in mijn zacht huilende ogen,…

Levenslust, een evolutionair program verandert in jouw geest door storm in ‘n mentale stoornis waarin drempels tussen leven en dood vergaan, ‘n zwarte leegte ontstaat waarin je jezelf verliest en dodelijke angsten uitstaat. Je wordt depressief en suïcidaal wat niet automatisch dood-wensen inhoudt, maar zoeken naar vluchtwegen, uit het…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Beken tintelen vullen poriën op de huid, dorst naar de wortels. Natuur opent zich, stroomgebied in de regen, naakt en verlegen. Deelbare dromen, strohalmen naar de morgen, echoput van geluk? Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, taal vervangt het evenwicht. Rivieren vol bloed uit hun beding getreden door het hart gevoed.…

gedateerd verderop, in de gang, staat een oude vrouw voor een witte, steriele deur haar haren hikken scheef tegen haar linkeroor ik ben teruggekeerd van de zee, zegt ze het water heeft op mij gewacht het lijkt alsof ze naar de horizon staart wie ben ik, vraagt ze haar schaduw valt, vlak en verslagen ik kijk haar aan en hoor de meeuwen…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

Bij oma en opa Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen kan me stiekem ontroeren. Onze Belgische kust is een uitgelezen plek om de familiebanden te observeren tussen kleuters en hun oma en opa. Die hebben de sleutel van een gerieflijk appartementje. De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet door ma en pa. Ha ja, zij kunnen geen weken…

De stralen van uw ogen, Bestuurd door Venus' kind, Die doen mij vast verdrogen Als stokvis in de wind. ’k Heb van de nacht gekreten ruim twee paar emmers vol: ’k Heb schier de damp vergeten, Zo is mij ’t hoofd op hol: ’k Heb mijn gekrulde lokken Zo kaal geplakt om jou, Dat men uit al de vlokken Zes ballen maken zou.…

Ik adem onder loverdaken een herfst die nu niet ver meer is de ziel laat rust heel zachtjes luiden en jaar na jaar verwijdert zich mijn strijd ’k Drijf weg - waar niets mij nog kan raken op ’t mos verdampt het laatste restje tijd de besjes smelten vaal als winterbruiden mijn herfst staat voor mij al bereid Hoe oud en moe lijken de bladeren…

Het delen van het delen het smelten van de chocolade je tong kent de zoetheid van ieder snoepgoed. Je smelt zoals je nog nooit deed al ken je de toekomst niet het gevoel is nu bijzonder goed vooral ook, omdat je het delen kan.…

Ik freewheel over licht; langwerp’ge droppen Trillen op ’t stuur; en ’k luister naar ’t geruis Achter me in ’t dorre blad, en naar ’t gedruis Bij sprong of droog geknap van beukendoppen. Tot streep smelt saam ’t versneld metaalgetikkel. Hard gonst de nobel-koele wind.…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

Onder een glazen stolp In een broeikas drijft het gas Het houdt de straling vast Hij smelt.…

Heel bijzonder hoe die Inuit hun igluigaq bouwen ze beginnen gewoon zoals wij onder wel typisch zonder kruip en sluiten boven met ronding af niet met plat dak De kunst is dus de laatste loodjes niet naar beneden te laten vallen maar ze vast te houden en toch te bewegen om aan elkaar vast te laten vriesplakken Igluigaq worden in…

In de kou gezet, naar het schijnt verloren Heeft IJsland na zoveel jaren welvaart Nu door een kredietcrisis niets meer waard Alle spaartegoeden ijskoud bevroren De barometer staat lager dan ooit En men vreest nu dat elke pegel dooit -------------------------------------------------- …IJsland is hard getroffen door de kredietcrisis……

Geest geeft zich over aan natuur, absorbeert uur na uur de schoonheid en de kracht, voelt de immens grotere macht terwijl de vlokken op mijn hand zacht smelten, smelt ik mee, tevree, door het ervaren.…

Het is een groot gevaar voor moeder aarde: een meltdown in een kernreactorvat. Maar nu Japan er eentje heeft gehad, meldt men emotieloos de stralingswaarde. De boel ontploft, het water lekt in zee. Je leest het allemaal… op bladzij twee.…

ik speel al weer met sneeuw stapel de kristallen laat zonlicht uitgekiend op de facetjes vallen zo open ik een winterdag met witte pracht maar smelt van nostalgie als ik het landschap zie door koestering van handen wordt alles prooi voor dooi mij resten slechts de warme tranen het was te vroeg zo mooi…

Net als de tijd smelten ze weg. Voor je het weet ben je verder als in een zucht. Een halve eeuw... smeltende sporen in de sneeuw.…

bevroren hart Zo op het oog Ontdooid heeft - En toch kom ik Nog ijsresten tegen Die onvermurwbaar Zijn, uit sneeuw Geboren ijskristallen Die van geen wijken Willen weten - Het verlies dat zich Als ijssneeuw In jullie hart Gevestigd heeft, Boom waaruit de kroon Is weggeslagen, Sneeuw die zelfs In de zomer nog Niet smelten…

wil je dat ik kijk naar je woorden je begrijp uit de vruchten die je deelt moet ik ze op kleur herkennen in het struikgewas waarmee jij je omgeeft hoop je dat ik verder zoek omhoog de bomen langs waar vogels vliegen die we samen hoorden fluiten je kunt je toch ook anders uiten sneeuw is nu jouw feest smelt tot wie je bent geweest…

'k heb je pijn gedaan met mijn onzekere woorden in je innerlijke land maar ik wilde je niet storen in je stilte 'k wou je alleen maar geven een hand jouw stem heeft nu een klank gekregen en in mijn vreugde wou ik je mijn liefde geven 'k heb je gekwetst maar al moet ik een eeuwigheid wachten wachten zal ik doen om terug te keren…

Hoe kan het dat je niet meer mag niet meer kunt en niet meer ziet dat je gegrepen bent door K het oneindige verdriet dat rolt in tranen over wangen als spat op de grond uiteen.…

'Wat *Godverdomme* *tyfus* hoor ik nu? We worden *kloten* gedemoniseerd Die Poetin ziet het *kut* echt *pik* verkeerd! Daar gaat mijn carriere *nondeju* *Lul* *kenker* Wat een nare *tering* wet', Sprak Naum, die leed aan Gilles de la Tourette…

wat Bob Dylan heeft geschreven zal ik nooit kunnen vergeten hetzelfde als Leonard Cohen je kent hem en de geest van Elvis ook die zingt door luister goed hoor! en over Jim heb ik zoveel tekst hij is nog steeds mijn held gek en niet van het geld maar ook techno en André Rieu alles is prachtig Hollandse meesters niet te vergeten Van…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

De letter L van leven en lachen voor de M van miezerig en muur, na de K van koorts, tussen warm en koel. Jouw naam klinkt: een uitroep van verwondering!…