Alle inzendingen over OR glimlach

Een glimlach is geen compliment enkel een uitdrukking…

Hen wil ik een glimlach schenken, zomaar even een gebaar dat toch mensen aan hen denken want dat maakt de liefde waar.…

Een glimlach bezie ik niet als een spiegel wanneer ik naar mijn kooi kruip ben ik onderdanig in de liefde van mijn zelf verzonnen werkelijkheid maar dat zegt alles over de onbereikbaarheid van mijn geneugten wanneer ik jouw glimlach zie ben ik als de struisvogel ik steek mijn kop in het zand van een verdwaalde woestijn nog alles…

voorbij het geluk verbinding zonder woorden een glimlach geven…

probeer als je kunt je lach te laten glimmen verdrijf daarmee rondom voor jezelf en die ander de donkere schimmen geef de zon in je leven de ruimte om zoveel mogelijk schijnen en overdonder hiermee de negativiteit zodat die z’n biezen pakt en weet ik kan beter maar verdwijnen ga glimmen en ook al is het einde minder mooi probeer toch…

Een glimlach van mijn zoon en ik zie jou verschijnen. Hij weet niet wat het doet bij mij. Hoe kan hij ook, de dood liet jou verdwijnen. Dit gaat al jaren zo en echt het gaat niet weg. ’t Is steeds het onverwachte. Een pijl scheurt door mijn hart, nu ik het zeg. Ik wil jouw naam niet langer dragen.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In de wachtkamer van de chirurg, waar de afspraak uitloopt, raak ik aan de praat met een man, ook wachtend, relatief jong want wat is oud? De man vertelt, zou worden geopereerd aan een hernia, en is in de weken erna, zo vaak onder het mes geweest, leverde een aantal meter darm in, teert langzaam weg. Is het vreemd als ik zeg…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Lachen is lichaam glimlachen is ziel Lachen is hebben glimlachen is zijn Lachen is ontlading glimlachen is sereniteit Lachen is vuurwerk glimlachen is blijvend licht Lachen.....de mooiste expressie van een gezicht!…

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

ene laatste sigaret gevoel blaast een klein wolkje rook uit en het juiste shot ziet alleen het mooie, fluisterend vraagt zij of er wel genoeg is om weg te geven raken strak getekende lijnen net dat ene wat niet meer te delen is, gesloten ogen verbergen warrig het verlangen naar metershoge golven, er klinken tonen langs de laatste glimlach…

geef me die glimlach laat me die trots zien zo diep vanbinnen. toon me de schoonheid van ooit tevoren. maak van je hart een bloem en bloei open nu de lente komt. warmte en licht, niet in de spiegel te zien, geven je de glans van kalverliefde, van nooit beschade emoties, je naakte zelve.…

gaan écht door merg en been vooral de kindergrafjes met beertjes her en der laten geloof wankelen vertrouwen is dan ver rustig loop ik naar het graf richting het houten kruis vogels vliegen met mij mee naar jouw laatste aardse thuis tussen bloemen en het groen kijk ik om mij heen en geniet denk nog even terug aan toen en straal glimlachend…

Wanneer heb ik je glimlach nog gezien hoelang is het al verloren tijd ? Wanneer zal ooit de dag eens komen dat je zegt dat het je spijt. Je leeft al lang je eigen leven het mijne doet er dan niet toe. Je ziet niet de tranen in m'n ogen, ik ben aan 't eind en o, zo moe.…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

en in de traagheid van dit uur het weten dat het licht zal winnen; de kleine glimlach naar de rozen, het diep besef dat alles gloeit en dat geen leed ons klein kan krijgen en laat ons verder dan maar zwijgen.…

verdriet klaagt wee in de valleien laagland strandt zee, in schuimkoppend schreien en ik, duidt het mij niet euvel ik glimlach mij een heuvel ja, het is erg ik schater mij een berg…

Hoe kan de zon zo mild mijn hart vervullen; hoe kan een lied een boom zijn die hier groeit; hoe kan een glimlach speels en ongewild een zaadje zijn dat kiemt, een bloem die bloeit? Hoe kan het licht een mens ontroeren, hoe kan een zang ooit niet gezongen zijn?…

wanneer ik in jouw ogen kijk vormen woorden zich in mijn hart ik wandel door gekleurde wolken knip zonnetjes uit jouw zomerlach ik loop langs woorden met lichte pas schrijf vellen vol met blauwe inkt letters zuchten in zachte zinnen als een vrij en vrolijk windekind in jouw adem wil ik zwijgen duizend klanken achterlaten in denken en in…

Een oorverdovende stilte Overstemt het geraas in mijn hoofd Woorden struikelen over elkaar Maar geen enkel woord Waar ik sterk genoeg in geloof Om te worden uitgesproken De woordenstroom komt En gaat, onafgebroken Lichte paniek overvalt me De stilte duurt tergend lang voort Tot ik mijn gedachten Met een glimlach verwoord…

gaat u maar voor gebaarde ik weids en ik fietste haar glimlach naar de andere kant van de stad ik gaf en kreeg…

Toen zij, net na de nacht als een zacht zwak breekbaar straaltje mijn dag simpel en stil licht lachend tot ontwaken bracht voelde ik dat de God die haar lach speciaal voor mij geschapen had Op die ochtend pas, echt zag dat het goed was wat Hij had bedacht…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

Jouw lippen vervoeren mij daar waar niemand is geweest wat jij alleen bereiken kan en daar mijn innerlijk leest Ik voel het als een fluistering en koester je warmte zacht je zorgzaamheid omhult me en je glimlach maakt dat ik lach Jouw handen lieve man zijn een goddelijk gegeven een enkele gebaar van jou doen mijn zinnen al…

werken dromerige ogen kijken achter brillenglazen al zijn beide voeten wel stevig geaard vrouw moeder oma oma moeder vrouw ooit waren er alleen de wereld en de maan, en de geur van hem die haar omhelsde haar lippen proeven nog zijn kus nu schrijft haar pen dansen haar vingers lenig over het toetsenbord nooit is er spijt een glimlach…

ik neem wat beweging in een stilstaande wind ik vertrek vanuit traagheid in dit witte wonderland ik volg met een blik het zijige blauw de engelen schudden opnieuw hun kussens uit ik herken de glimlach van goden die overwinteren…

In vleugels strekte ik mij naar jou uit en vloog vanuit de winternacht tot ver voorbij de horizon omdat ik zeker dacht te weten dat ik jou daar vandaag vinden kon in het veelbelovend licht smolt jij als sneeuw voor de zon niet langer bevroren voel ik mij als herboren uit blijdschap dat ik jou vond kleur ik deze lente-dag met jou als lach…