Alle inzendingen over OR verdriet OR spijt

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik heb al mijn souveniers, in de vlammen gegooid, mijn verdriet en plezier, beiden zijn voorgoed voorbij. Vergeten heb ik al mijn liefdes, met hun hevige intenties, vergeten voor altijd, ik begin weer opnieuw.…

Zoals tijd in het leven snijdt, Meedogenloos en zonder spijt. Zoals pijn en verdriet teveel kan zijn, In jouw leven het refrein. Zo ook weer kan er dat moment komen, Dat je weer in jouw dromen durft geloven.…

Wanneer komt toch dat punt Dat verdriet berusting wordt Waar pijn vervaagt in tijd? Waarom is het leven kort? Hoelang staat er voor spijt? Wat is nu de standaard Voor verwerking van verdriet? Er is spookt van alles door mijn hoofd Maar een richtlijn is er niet…

Een traan glijdt over je wang Een ander valt op de grond Je kijkt me verdrietig aan En je beweegt vaag je mond Ik zie het aan je ogen Het verdriet dat wil je kwijt Maar ik wil het ook horen Gewoon horen dat het je spijt Drie hele kleine woordjes Heel simpel en terecht Dan pas kan ik je weer in mijn armen sluiten Heel teder en oprecht…

al die grootspraak moed gevonden uitgegroeid tot reuzenmens blijkt zomaar in het niets verdwenen zichtbaar is geen ene grens er is slechts klein voldoende lafheid stil als een muis en veel verdriet er is geen kracht om jou te dragen het spijt me maar ik kan het niet…

Zo een verdriet Gevoel is weg En ik weet het niet Voel niets! Ik weet het niet Ik raak je kwijt En dat is wat me spijt…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

Verdriet om wat ik jou aandoe en wat ik jou heb aangedaan Ik weet niet wat ik kan doen of hoe ik verder kan gaan want ik heb weer een blokkade Een stem die zegt dat ik je uit de weg moet gaan Ik werd boos om iets waar ik niet boos om hoor te worden Ik voel spijt en verdriet maar nog steeds kan ik niet praten Mijn mond beweegt nog steeds…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

het zoeken naar toekomst verliest men vandaag de lokroep naar morgen momenten vergaan de weg naar ooit kronkelt in tijd ik wandel door dromen verlies mij in spijt en zacht is de pijn stil mijn verdriet in het zoeken naar morgen vind ik vandaag…

Ik ben verdrietig zoals voorheen. Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

Ik heb spijt, zoveel spijt. Ik voel me zo rot, ik ben kapot. Mijn hart is gebroken, mijn hele leven is weg, verdwenen, verdronken in het verdriet, maar er is niemand die mij ziet.…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

om toen en nu om wat zo gruwelijk mislukte met om de beurt een deja-vu Dus wil nog even buiten wachten zo’n afscheid kost nu eenmaal tijd Pas als ie weg is, mag je binnen en met me delen in de spijt spijt om wat was en niet zou worden spijt om wat leek en toch niet was spijt als de barsten in de borden spijt dat ik rijp ben voor de sloop…

Zwervend in gedachten Kon ik de waarheid wel ergens vinden na heel veel strijd maar die happen zijn zo snel genomen 't kwaad was dan alweer geschied voelde ik me alweer schuldig maar dat hielp me niet ik leefde in een vicieuze cirkel in de spiegel zag ik mezelf dan staan vol afkeer keek ik naar mezelf en at er vervolgens weer wat kilo…

Ze heeft spijt Spijt van de rode strepen Waarom kan ze het nou niet laten? Altijd maar die rode strepen... De pijn... Ze vindt het fijn Ze voelt zich er machtig door Tranen Glijden langzaam over haar gezicht Een siddering Een siddering van angst Ze kijkt naar haar lichaam En ziet de rode strepen Rode strepen van macht...…

altijd was er warmte, nu was er niets, binnenpretjes, lachen, verdwenen in het niets, die fonkelende ogen, niet meer, nee, nu ontbreekt er iets de woorden los van pijn, zeg dan toch de waarheid, ja, eerlijk moest ik zijn het mocht niet waar zijn, een blik die enkel zweeg, mijn beeld van hem, alleen een leugen, zijn woorden waren leeg…

Gevangen in mijn tranen in mijn eigen persoon Zit ik hier al dagen opgesloten in een droom Droom van wanhoop van twijfel en spijt Zeg me deze droom is geen werkelijkheid Laat me ontwaken ik wil het niet meer Gevangen in mijn tranen elke dag weer…

heb gezien heb genoten het gaat niet ik kan niet meer denk steeds hoe moet ik verder verder zonder te vertelen wat ik wou ik had je lief ik had je nodig nodig om te leven, om te zijn dacht na over het leven ik zal je zeggen; ik wil geen dubbelleven meer heb besloten om te leven zonder jou en zonder mij…

Zondagavond, met jou in mijn hoofd En in mijn hart een vuur dat niet dooft Liep ik door steegjes, liep ik door straten Gietende regen, alles verlaten Zondagavond, met jouw beeld voor mijn ogen Mijn spijt zo intens, dat je het niet zou geloven Liep ik eenzaam door jouw straat Wetend dat je me nu haat Zondagavond, met een trillende hand Wilde…