Alle inzendingen over OR verslaving OR dood

Als dichten een verslaving is Zijn de letters m'n drugs Woorden de roes Het gedicht de rush…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De macht van het ruisend bloed waar geen ziel omheen kan, het hopeloos rondzwerven op zoek naar verlossing waar geen ziel omheen kan, De pijn die in je hoofd hamert en in je lichaam en in je hele zijn Die pijn die wil ik niet meer beleven, die pijn die wil ik niet meer zijn. Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels…

Zodra ik mijn ogen open en het ochtendlicht mij begroet begint die ontembare drang waarvoor ik zwicht de verslaving zit in mijn bloed Gedwongen om op te staan magnetiche krachten spelen met mijn lust ik laat het begaan en zoek naar het redmiddel voor mijn rust De geluiden die ik hoor klinken als muziek tijdens een concert bij de…

Dus hij wil de verslaving niet bestrijden, Welnee, de zaak ligt voor hem veel subtieler: Hij zoekt alleen maar naar een nieuwe dealer.…

zij hebben mij iets afgepakt waarvan ik echt niet wist dat ik het in mij had met een zorgvuldig opgezette val waarin ik al als kind werd gelokt en door hen opgefokt zij hebben toen mijn eigen wil gepikt er een verslaving van gemaakt die nu nog steeds bestaat natuurlijk ben ik ooit gestopt maar de triggers werden sterker in…

ik maak je hard, harder dan je glimlach en verlangen zachter alsof je hier nooit bent geweest in de nacht met sterren de koelte van de nacht ons samentrekken bij elkaar, het laken tot de nek elkaar kussen geven voor het fluiten van de vogels het licht dat uitrust van de dag je weggaat en terugkomt het kraken van het bed jij warmte…

Ik verander niet echt Ik verander mijn gedachten Ik leef niet echt Ik wacht Dagen worden weken Leegte wordt lucht Schoonheid blijft achter Zucht Adem Rook kanker Peuken als anker Om in de tijd stil te blijven staan…

Een spuitje en nog een, nee het is niet goed je krijgt er echt problemen van, hoe je het ook doet. Een trekje en nog een, van papa's sigaret, zachtjes, heel stiekem...paps ligt nog in bed. Een slokje en nog een, uit het glas van ome Jan, "hou er toch mee op, je krijgt er echt problemen van!" "De jeugd van tegenwoordig" dat hoor je nu heel…

Aan je denken doe ik steeds. Naar je kijken kost me moeite, want mijn buik houdt het niet meer en mijn wangen warmen reeds. Mijn hand houden voelt apart. Jouw stem streelt me met haar klanken, die ik net nog kan verstaan, schoon jouw blik mij mooi verwart. Zou je mij nog wel vertrouwen, die afhankelijk is van jou en jouw liefde voelt als…

het leven ijlt door hoge koorts onzin over dagen hectiek lijkt de goede diagnose genezing een tijdelijke pose het blijkt een verslaving aan het bestaan op het scherpst van de snede te zijn een ander volgen maar als de messen snijden voel jij alleen de pijnen geen medicatie en uitbehandeld zijn tot de adapter faalt en jij je…

De deur had ik open want wilde hem nog iets vergetens mee geven Toen kwam hij met een halve koek van de winkel en stopte ‘t me toe Ik brak er de helft van, want verslavend en zoet Dan nog een zoen die we twee nachten lang hadden gegeven Gevaarlijk, ons experiment had ik gezegd want nooit weet je hoeveel je je daarna aan elkaar hecht…

zó dikwijls ging hartstocht jouw deur voorbij dat je besloot zelf op reis te gaan... je bent op reis gegaan hebt woord gehouden het werd een passionele trip naar hete streken zó heet dat je nu nog altijd op de blaren moet zitten…

Neen, ik wil niet zo zijn Neen, ik wil zo niet leven Neen, ik wil zo niet denken Neen, ik wil zo niet doorgaan maar mijn verslaving wil ik niet missen maar mijn snuif, pillen en shots moet ik hebben maar mijn roes zal ik nooit opgeven maar eigenlijk kan niets me meer schelen de jaren gaan door, de tijd staat nooit stil ik lijd een vreselijk…

Ik huil vrolijke tranen ik heb gewonnen in het verslavende gevecht ik volg nu de juiste banen heb mij herwonnen voel me weer mij en ben het echt.…

In de wereld van drugs willen alle partijen scoren, handelaren en gebruikers. Hun dromen zijn bedrog, hun valkuilen talrijk. In een gejaagdheid naar meer zullen zij in minder ontroeren. In duistere steegjes, in vervallen gebouwen, overvalt hun hebzucht in de eindeloosheid, overvalt hun de afmattende paranoia van dit verwrongen zielloze…

Niet verslaafd raken aan drugs, sex, porno, billen, eten, pillen, werk, warmte, (want als de cv uitvalt) Niet aan geld, mooie plaatjes, opsmuk, mooie praatjes, massages, zachte handen, niet aan lieve stemmen, of aan meditaties, noch aan alles wat het leven mooi en fijn maakt, zelfs dat niet (want een volgende dag is datzelfde niet meer…

haar diepe liefde ontaardt in een verslaving voor die foute man één ding kan haar nog redden breken, maar dan rigoureus…

Het kost geen moeite Lang en keihard te werken Als het bevredigt Van verslaving zeg je niet Wat knap dat je ‘t volhoudt…

Mistige wegen vertroebeld in zicht Met volle snelheid door het rode licht Een pintje teveel op of wel twee misschien Daarnet in galop drie roze olifanten gezien Mistige wegen waar leiden ze heen Een grote dikke eik kon er niet om heen Mistige wegen eindigen altijd Mistige wegen doden de tijd…

Een hemelse glimlach siert een bleek, grauw gelaat vochtige ogen staren in een denkbeeldige wereld vol dromen, beelden en kleuren steeds langer zoeken wanhopige vingers krampachtig houvast in de bevrediging die het vergeten voedt het verlangen om oneindigheid maakt de geest krankzinnig verhitte gevoelens branden in gepijnigde…

Moeizaam klim ik treden hoger lager ligt veel dieper dan verwacht kracht stuwt maar steelt het vloeien van de adem de laatst gezette stap schuurt langs verzonken stenen terwijl ik wankel jaagt de nacht mijn schaduw stil turend door zijn venster voorbij de grauwe velden zie ik papavers deinen langs de zomen van de wind mijn glimlach…

Hij had het zwaar als kind hij bad ieder avond tot de lieve god vergeef me dat ik steel uit de suikerpot in plaats van suiker gebruikte hij nu dan heroïne afgewisseld met cocaïne langzaam raakte hij zo in hoger sfeer dat hij geen vergiffenis meer vroeg aan de lieve Heer met dat allerlaatste shot verloor hij zich in de donkere krochten…

licht verdwaald kijkt ze de wereld aan een donkere vlek ogen uit een schaduw bij de muur ademt onafhankelijk zijn de geur van bier en rookt het gif dat basis lijkt voor dubieus vertier ze raakt ons als ze wankelt de muur haar loslaat en een schaduw wegvlucht met haar grijns rotte tanden klagen vingers wijzen met hun zwarte nagelranden…

ik vouw schaduwen tot zwarte vogels die ik oplaat zonder hoop ze zweven mijn cel hun snavels pikken gaten in mijn aderen transformeren me tot hel de horse gaat steigeren en de sneeuw verbrandt ik huiver van genot zo maakt de hemel me kapot ik schilder muren met het koppig bloed dat schimmen plet tegen de stenen ze ogen…

Zijn verslaving brengt hem naar de afgrond, maakt ons leven tot een hel. Nu heb ik voor mijn gezin gekozen, is dit nu voorgoed een vaarwel?…

een grammetje "G" voor wat uurtjes van bevrijding veel te duur betaald…

In de trein zie ik haar zitten de ogen dof een leren jas Op haar schoot een oude tas haar in een staart met kleine klitten Ze kijkt me aan haar ogen groen pupillen klein, een vage lach herkenning een verlegen " dag " heel eventjes die blik als toen Ze rilt en zegt "wat geld voor mij"? een pakje drinken in haar handen Altijd haar…