Alle inzendingen over verlies OR samen

Een verlies, als je dat mee moet maken, valt dat zeker niet mee. Je hebt verdriet en tranen, waar je geen raad mee weet. Als mens moet je het dragen en mee om zien te gaan. Tranen van verdriet om een geliefd persoon het is vreemd en zo bijzonder stil. Een plekje geven: eenvoudig is dat niet.…

Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

We laten elke dag iets los We laten elke week iets gaan We laten elke maand iets vrij Dat weggaat uit ons bestaan Soms is het goed dat dingen gaan Maar soms doet het ook zeer Want soms wil je iets vasthouden En dat kan opeens niet meer Je verliest een stukje van jezelf En je voelt jezelf leeg Maar als het om liefde gaat Brengt…

Zou zo graag zo veel van je dichten totdat de doodsban je loslaat in je bad Naar je vliegen Tot die sferen Zonder liegen Mijn leven is nog steeds te deren In m'n dromen Doe je het bed Kreuken, de douche stromen Maar blijf je verlaten, ongered Achter elke hoek zie ik je net niet Waar ben je lief?…

Als gekrulde tijd naast en bij die handenvlijt nu als wrak samen met hun gebeden als bedelaars met 'n stil gebaar. Het gebed zet geen zoden helaas aan de dijk, noem ze. Noem ze relikwieën , klokkenluiders van de Notre Dame.…

Wat je wel hebt laat het verleden daar waar het hoort Je hebt niks te winnen het gaat niet om wat je scoort Trouw aan mij en aan jezelf zonder mij dat is verlies Samen staan we sterk dat is waarvoor ik kies Samen is het leven fijner is wat je me steeds zegt Ook beter dan alleen is waar je voor vecht Dus wees rijk met wat je wel hebt…

Het verlies van iemand die dierbaar was is niet in woorden uit te drukken Voor het verlies van iemand die dit niet was maar wel had moeten zijn is er slechts een woord: bitterheid...…

Samen gesmolten met dat van jou Je zult hem altijd bij je dragen Voor de rest van je levensjaren Tot de dag dat jullie weer samen komen Dat duurt nog vele jaren Maar uiteindelijk komen jullie weer samen…

Elke seconde Tik je Onverbiddelijk verder weg Van mij Elke minuut Denk ik Zwijgend Aan jou Elk uur Is gevuld Met herinneringen Met beelden Elke dag Ben je Bij mij Maar niet meer Fysiek Hier en nu Is niet meer Het is verdwenen Tijd betekent Niks meer, Jij, des te meer…

van hen die afscheid moeten nemen de mooiste woorden van afscheid en verlies leggen balsem en troost op open wonden pijn en verlies die nog lang aan de harten gaat vreten maar gelukkig mogen wij ze in Gods eeuwige liefde geborgen weten…

ik schrijf alles van me weg, jou van me af zonder de geruststellende vormen van jouw arm om me heen verlies ik mezelf in een simpel woord want samen met jou is beter dan alleen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Eén van mijn rare gewoontes des nachts de sterrenhemel te consulteren Net die prachtige volle maan mogen aanschouwen, was me dat feest! Normaal gezien vraag ik dan om papa's wijze raad, onderonsje Enorme verbazing tevens zulk een feest, pa liep hand in hand. Met de knapste liefste dame ooit, mijn zo geliefde mama Koningin van hemel en aarde…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

Ik zoek jou in een tranenzang, samen kwetsbaar, samen zo bang. Zwijgend loop ik verdoken, de dagen worden oud. Ik vermijd de klank van het licht en wacht tot jouw stem zich weer ontvouwt.…

Wat een gemis....wat een pijn. Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn. Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

zijn in onze kleine tuin vol dieren en bloemen antwoordend op je groeiende vragen samen zullen we soms wat demonen bevechten want in 't leven zijn er goede en slechte is er wat verlies maar ook veel winst maar voor alles zal ik jouw oma jij mijn kleinkind zijn…

je moet door, je moet verder, ze achter je laten vertragingen, oponthoud en ongelukken je kijkt achterom naar de brokken en stukken nu na heel veel jaren samen op reis kijken we om, was vermoeiend, soms glad ijs veel hebben we gekregen, veel raakten we kwijt samen tevreden, samen gegroeid en géén spijt…

Ik laat je los Ontknoop dat touw Je bent niet meer gebonden Ik laat nu vrij Waar ik van hou Verlies wat wij ooit samen vonden Ik mag je niet zomaar bezitten En je houden Gewoon omdat Zonder liefde te aanschouwen Kleurt het leven vrij snel mat Maar kom je terug Mag ik erbij Levenslang vier ik dan feest Zoniet Ben jij niet meer van mij…

Collega, Bij een overlijden van een ander word je toch wat stil en zeker voor de nabestaanden als ze bekender zijn dan zo maar Jij bent voor ons zeer bekend en vanuit die betrokkenheid het samen werken, ons werkleven condoleren wij je met het verlies van je dierbare....…

Als ik de weg dan weer verlies en zachtjes meezing, neurie, met de deuntjes die we samen deelden: dan mis ik jou in mijn genoegen van het stiekem altijd samenzijn.…

In de wedstrijd van ieders leven is niet van de dood te winnen ook geen gelijke stand alleen maar verlies een groot verlies Sterkte familie sterkte fans dank Johan!…

Samen de dagen met elkander zo te leven de regen en stormen te willen doorstaan nee, niemand zal me ooit meer kunnen geven zoals jij zal er niemand op aarde bestaan.…

we varen op een zee van tijd het strenge vaderland ligt achter ons we zijn ervan bevrijd de kinderen met goede wind verzeild gekoesterd en geklonken en waar de diepte is gepeild de bittere herinneringen in zee gezonken ik heb je in de bloei gekend jij zag mijn wilde streken en gaandeweg werd onze horizon vanaf dezelfde plaats bekeken…

een vriendschap omgeven door liefde zonder vragen is in het kluwen van dit leven een parel in het hart steun in sombere tijden troosten bij verlies samen in lachen verglijden na tranen van verdriet vriendschap zal pas groeien de dag ze wordt gegeven gevoelens meer dan liefde omhullen dit hart met leven want vriendschap zonder vragen…

Geen reden kunnen bedenken voor dit verlies. Het vertrouwen verliezen in alles. Emotioneel uitgeput raken. Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

Samen lopen wij over het strand innig verliefd, wij lopen hand in hand Kijkend naar de zonsondergang wat ik voel voor jou is levenslang Levenslang wil ik jouw liefde ontvangen wat ik voor jou voel is een intens verlangen Zo lopen wij uren op het strand Met jou tijdens de zonsondergang verlies ik mijn verstand Jammergenoeg duurt dat moment…