Alle inzendingen over Achterlaten OR jaar

En dan gaan we opnieuw in een heel vers jaar weer doen wat we altijd al wilden we denken, we praten, we voelen we doen maar eerst nog van negen naar tien, laten we dat maar eerst doen!…

Het vuur van het Leven zal in ons hart branden Het Licht zullen wij zijn, Jij en ik De stem van dove en het oog van de blinde Het woord van almachtige Liefde zullen wij tussen de ongelovigen onder ons verspreiden…

Over de helft Tja, weer een jaar voorbij, En wat moet je daar nou mee?…

De laatste dagen zijn aangebroken, van een zeer rumoerig jaar, de laatste etmalen zijn ingegaan, van een zeer enerverend jaar, de laatste loodjes zijn ingegaan, van een zeer bewogen jaar, de laatste trekjes van een zuur, lief, ontroerend, triest, emotioneel jaar, waarvan we strakjes zeggen: gooi dat oude jaar snel weg, en begin met…

Ik bind u binnen 't Woord, de Mate en het Getal, dat, binnen 't dansen der cadans éen en verscheiden, dat, binnen 't veren van de ritmen en hun val, mijn vers, o Jaar, wie 't leest en peinzend smaken zal, treurt 't eigen kort bestaan om 't vluchten der getijden, van 't eeuwig schoon, u, Jaar, geleend, zijn ziel verblijde.…

Eén jaar van je leven zo snel voorbij helemaal geleefd teleurgesteld, bedroefd of blij Soms is een jaar een ramp er gebeuren nare zaken je moet het aanvaarden ook al kan het je nog zo raken Het zit ook wel eens mee daar moet je wel van uit gaan de mooie dingen van het leven geven kracht aan ons bestaan Elk jaar nieuwe kansen maar…

Mensen een jaartje of wat ouder zijn mensen op hun " oude dag". Toch vreemd omdat elke keer opnieuw de dag weer jong beginnen mag!…

Kijkend naar een slak een nat spoor achterlatend een snoer van graagte…

die deze boedel achterlaat, of wordt er hieruit iets nieuws geboren?…

Want het nieuw jaar is een begin voor jou en iedereen die geluk en liefde niet alleen in oude herinneringen achterlaat.…

Zolang geleden, en toch elk jaar weer denk ik aan toen, aan die ene dag, dat je koos, voor de dood met achterlaten van alles wat je dierbaar was Zolang geleden en toch nog steeds vers, als de dag van gisteren!…

Nog altijd is, na honderd zestig jaar Bij ons beroemd die ene: Havelaar!…

We probeerden mee te leven aan te klampen maar zijn geest was verduisterd en de wolken reeds voorbij Hij ontsteeg zichzelf definitief en ontvluchtte alle anderen Ons vertwijfeld lamgeslagen achterlatend in schuldgevoel en boosheid Zoveel talent nog onbenut teveel verdriet achterlatend En alweer had de dood z’n onschuld…

Het is wachten op de zon die ik zou kunnen achterlaten als je tragisch zegt waarom ik je schaduw zou moeten haten.…

Toen zij me grijpen wou ben ik weggevlucht met achterlating van mijn staart.…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

Eenzaam is het begin dat ik zoek en altijd achterlaat met een hoopvol einde dat me vragend weer nieuwsgierig maakt.…

Vul de leegte welke ik achterlaat met de herinneringen, als een zaad dat in jullie harten open gaat.…

Knip mijn dode nagels scheer mijn dode baard ik mijmer wel als laatste over wat ik achterlaat…

gaan wanneer het huis zijn geluid behoudt en ik me enkel in de stilte veilig voel hoeveel afstand heeft het huis werkelijk afgelegd behoudens de jaren die veranderden met de tijd…

Waar jij me achterlaat ben ik de schaduw die wacht en niet meer weet waarom hij op elke vreemde schaduw wil lijken.…

Het hoofd is In het luchtledige Opgelost, Wat eens was is er niet meer - De bewoner van de bovenkamer Is verhuisd, zonder achterlating Van verdere gegevens, Zijn adres is onbekend…

Alles wat je loslaat, of fijn achterlaten kan, is heel mooi meegenomen. Liefde. Geluk. Moed. Durf. Zin.…

En de droefheid achterlatend, keer ik naar het licht…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

lopend, verlaten stranden achterlatend denk ik aan jou. Verloren jaren van leegde liggend aan de vloedlijn golvend op het tij. De dagen rekken tot hun einder met de schreeuw van verre vogels. Een uitgestrekte vlakte lengt scheiding tussen vloed en branding aan.…

nu ik bijna weer de jeugd nader en de jaren achterlaat ervaar ik beter de vreugd in de veelvoud van eenvoud en minder de veelvraat die op de verslavende zuchten van mijn wegen heeft ingewerkt en vind ik tussen kaf en koren het onaantastbare prille zaad dat niet meer door onnozelheid zal vluchten maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…

het huis dat staat zo men het achterlaat in een grijs gebied ongewassen gordijnen is er iemand die het ziet...…

Vertel me wat je dwarszit vertel me je zorgen ik zal je helpen helpen naar morgen Want de dagen zijn lang ik ben ook bang voor wat komen gaat als je alles achterlaat.…