Alle inzendingen over Achterlaten OR jaar

Ik maak voor jou een standbeeld van woorden zodat ik je letterlijk de hoogte in kan prijzen en de zon er op kan schijnen zodat het fonkelt en schittert en ik noem het "de liefde", bekijk het, koester het, maar raak het niet aan want ze snijdt en kerft in je ziel waar het littekens achterlaat die zelfs na jaren niet verdwijnen, maar…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

ook cultureels gedragen door zuilen van grieks origine die tijdloze schoonheid hebben gezien schouwde integer het fundament van mijn leven ontvouwde mijn ziel wist dat ik alles zou geven voor het monument van mijn dromen tot heden is er niets van gekomen maar ik ken de plaats waar ooit mijn feniks zal rijzen uit de as die ik dan achterlaat…

een leeg bed, een verlaten kast het raam staat op een kier de ruimte ademt vrijheid in die was er heel lang niet. althans, niet voor diegene die niet stil zit, niet graag blijft een plek is slechts een onderdeel, het doel zelf is de reis. en zo kwam deze kamer leeg al bleef de rest er wel het meeste is mee in de wind, door het gras…

mij en ging toen heen Haar achterlatend vol verdriet Want echt begrijpen ging toen niet Het geluk vond haar gelukkig weer Mijn schuldgevoel is er niet meer En nu na jaren besef ik dat Ik haar nooit iets echt te zeggen had…

Bij het achterlaten van niets heeft hij ervaren hoe alles blijft. Langs de jaren voordien ging zijn tocht. Wat tot bedaren werd gebracht, als met water besprenkeld stof, wordt herdacht. In over elkaar gelegde landschappen vindt hij één voor één iedereen terug.…

En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien en nieuwe dromen laat slapen waar de stilte elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin van woorden en ontmoetingen die niets meer verdringen en alles glimlachend laten ontwaken.…

De jaren is gekomen Wijsheid door schade En verdriet, maar wel Wijsheid die me voor Het leven bewaren wil…

Ik ben die Ik ben - Maar wat is Mijn schaduw Dan, is dat De indruk die Ik achterlaat Als ik er Niet meer ben?…

je bestemming Geen spoor achterlatend of toch wel?…

Vreemd is het moment dat mij verlaat en vragend achterlaat met zwijgende schaduwen die hun wachten niet laten wachten en sporen wissen met lege blikken die geen helpende woorden achterlaten zolang ik niet meer weet in wiens schaduw ik ben geworden…

Twee ogen zijn van mij en volgen mij want ze zien mij in de spiegels die we niet haten omdat ze nooit scherven achterlaten en met dezelfde mond altijd vragen waarom ik met dit gezicht blijf zoeken en alleen voor mijn minnaressen dit liefdeloze lichaam achterlaat…

Oud is wat ik niet meer zoeken wil als de tijd me aarzelend vraagt wat ik verloren heb in de wachtende momenten dat ik dacht wat ik niet verlies bestaat niet als ik alleen maar in nieuwe dingen en mensen geloof die mij niet meer met een tijdloze leegte achterlaten…

Het kwam omdat de vleugels zijn getroffen. Het kwam omdat de oogopslag achterwege bleef. Omdat het voorover viel en nooit werd opgeraapt. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men ------------------------------ uit: 'Vallende…

Leven is verlaten telkens weer steeds opnieuw vanaf het begin Verlaten is vernieuwen opstaan, doorgaan laat achter, vind nieuw telkens weer tot de allerlaatste laatste keer wanneer het leven mij verlaat…

Maar: veertien jaar midden in de nacht rijden op een scooter, negeer de slagbomen, kijk niet naar rode lichten, denk vooral niet aan al die mensen die je achterlaat! Vergeet ook de treinbestuurder, de inzittenden, denk al helemaal niet aan de familie! Triest: voor wie allemaal?…

twee kraaien in een nog kale boom het schemerlicht valt uiteen, rolt een nieuw gevoel uit voorjaarsverte, de wenk is zichtbaar ze kijkt en weet zich eenzaam wacht tot wind haar adem verdeelt en golven achterlaat in het zand dat er ligt blijf staan, zegt ze het verleden vindt houvast tussen de jaren, intiem wanneer een ster zich…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

Vroeger was zij mooi, maar de jaren brachten menig plooi. Plots voelde zij twee warme lippen, vluchtig in haar nek, lachend draaide zij zich om, laat dat toch, oude gek. Hij zei niets, maar deed gewoon wat hij moest doen, teder beroerde hij haar lippen met een zachte, warme zoen.…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Ach de jaren `50 Thuis bij pa en moe Op het meeste van het leven rustte nog een taboe De meisjes waren Klokzeepzacht de jongens hadden pit De teevee had maar twee kleuren enkel zwart en wit Dit bracht het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men…

‘t oudejaar waarin verloren wat zo lief was kwijt geraakt leeft in hoop en wordt herboren als het nieuwe jaar ontwaakt…

helen herfstdagen weer waar bruin langzaam verrot raakt hij het laatste groen al mijmerend nog even aan het was in die dagen dat lachen verboden leek en luiken gesloten werden licht heeft geen gordijnen wanneer een pen lange dagen van de kalender streept en ogen verlegen lachend door het venster naar binnen kijken…

Wij op weg naar altijd nog duizend jaar klaar staan voor elkaar als vrienden als zielschrijvers als lichjes die elkaar verstaan in ieder magisch bos…