Alle inzendingen over Afscheid

te zoeken op dit uitgestorven winters veld had hij mij nog iets te melden iets dat alleen voor mij geldt het was als of hij meewarig staarde in de verre einder wat dromerig ook zo scheen mij dat toe ik wist dat hij mij zag komen nog even was hij daar en vloog toen weg in de sneeuw had hij, voorgoed, van zijn dode wijfje afscheid…

De deur dicht, Een laatste blik, Een laatste aanraking, Vaarwel, Afscheid voor een tijdje, Dag Tot vlug De deur dicht, Een hart vol herinneringen, Een traan dwarrelt, Vloeit weg, Weg van de deur, de deur dicht.…

Gij klopt; ik kom! Doch, eer ’k de laatste gang Naar ’t stille graf, betrede, Doodengel! laat mij tijd voor één gezang, Tot dank- en afscheidsbede. Heb dank, o milde Vader, liefdrijk God! Voor al ’t genot van ’t leven; ’k Heb nooit vergeefs, bij ’t wisslen van mijn lot Het oog tot u geheven. Heb dank voor ’t leven, dank ook voor de dood…

Met tranen in haar ogen Neemt ze afscheid Want “wij” Is verleden tijd Ik ben weer ik Jij bent weer jij Ons leven samen Is voorbij…

Jouw oren zijn doof geworden en mijn mond spreekt de verkeerde taal. Dit is waarom onze liefde verdorde, het werd de liefde fataal... Ik luisterde maar kon niet spreken, jij kon wel spreken maar niet horen. Deze combinatie deed ons breken, het spel der liefde hebben we verloren... Er zit nu een zwart gat in mijn hart, door intens gemis…

Onze liefde was een volle noot. De worm van de tijd holde haar uit. De passie brandde, gloeide, schroeide, doofde, verpulverde tot koude as. Armen strekten zich als takken uit en raakten niets dan kille lucht. Een bijl kliefde onze verbondenheid. Pijn schreeuwde uit al mijn poriën. Ik staarde uit het raam van het heden naar de weg…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

mijn hart bloedde zachtjes terwijl de aarde de laatste tranen ving in haar warme schoot er was de zon, hoog aan de wolkenloze hemel en de kilte van het marmer aan mijn handen ogen vastgeklonken aan het einde begon ik te lopen in de richting van jouw eeuwigheid er was een schaduw, achter de gesloten ramen de bergen die meekeken over mijn schouders…

Vergeet mij maar. Doe mij maar weg uit Uw herinnering. Tot eens, bij toeval nog, gij leest: 'in alle stilte plaatsgevonden', en schudt het hoofd, en gaat Uws weegs.…

gute nacht niederlande punt und el es ist zeit fuer mich zu gehen ik neem nog een laatste sigaret om mij daarna um zu drehen voor het lezen: dank je wel…

Dan plots draait de wind heel vlug en alsof dit het echte afscheid was verdwijn ik even in een wolk van as.…

ze plukt de dekens af alsof ze nestwarmte vergaart haar brekende ogen reizen zachtjes naar het licht haar schaduw draagt de zeis…

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

haar zij heeft zij haar laatste adem uitgeblazen het licht ging uit, haar leven was voorbij Ik zag hoe haar kinderen braken hun lieve moeder was niet meer een eeuwig afscheid was gekomen een kus nog, voor de laatste keer.…

Onze fantasieen zo vrij, geen rem Je leuke grappen, fijne stem Alles samen delen, vreugde en verdriet Maar bestemd voor elkaar waren we niet Wachtend tot wie de ware het eerste vond We braken huilend het draadje wat ons bond O zo verslaafd waren wij, aan elkaar Maar we moesten kappen, voor haar…

zwijgen niet te overbruggen levens liggen aan scherven voor mij je zou trots op me zijn want mijn hart draagt jouw stempel zoveel wil ik nu wel bekennen vaker dan je zou denken spreek ik met jouw mond en zelfs nu nu het te laat is voor wat ik had moeten doen, misschien zou ik me kleiner moeten maken en het nemen zoals het is maar afscheid…

Mijn vriend houdt op met leven Ik moet er heen Afscheid nemen, niet voor even Maar voor eeuwig zo meteen Hij slaapt half zittend in zijn bed Een witte troon Voor het beregend raam gezet Als ware het gewoon Wij stervelingen moeten alsmaar huilen Terwijl hij glimlacht Alsof hij niet met ons wou ruilen Alwetend wat hem wacht Zijn ogen…

De zerken boden een trieste aanblik. Het miezerde. Het werd al kouder. De eenzame vrouw bij een graf schokschouderde. Ik zag haar zo alleen daar staan. Ik leefde in gedachten met haar mee en sloeg mijn armen om haar schouder. Het miezerde. Het werd al kouder. "Hier ligt mijn kind. Hij rust'in vree". Zachtjes weende ze aan het graf om…

Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft de droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht. -------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

Ik keek in je ogen en zag al je pijn, En al je angst om morgen niet meer hier te zijn, Ik keek in je ogen en zag je vermoeidheid, Van het volhouden van die o zo zware strijd, De blik in je ogen zei mij daarentegen, Dat je tot het einde zou vechten voor je leven, Ik keek in je ogen en zag bovendien, Gedwongen afscheid, omdat je wist dat je me…

Na 3 jaar mis ik je nog steeds, op de momenten dat ik denk , even bellen.. realiseer ik me dat je er niet meer bent.. en toch.. overal waar ik denk dat je bent, daar ben je ook. Soms raak je me even aan, ben je even heel tastbaar, zeg je nog even ik hou ven je, ik wil nog even zeggen, ik hou van jou!…

Hier staan we dan hand in hand huilend kijken we naar je foto zo ineens voorbij geen afscheid meer hier staan we dan hand in hand verbijsterd om je dood...…

Ik kan geen afscheid nemen van je er kan geen knopje zomaar uit worden gezet je blijft toch altijd bestaan in mij niets kan zomaar verdwijnen uit me een zucht is niet genoeg om het gevoel weg te laten waaien geen gedicht is goed genoeg om de grootste kracht van de liefde te beschrijven om het afscheid normaal te laten verlopen het is moeilijk…

ik zag tranen in jouw ogen van oprechte smart je hebt me nooit bedrogen en rust nu in mijn hart we waren beiden samen maar jij vertrok voorgoed het eind kwam als het amen een gebed dat deed me goed nu sta ik alleen op aarde ik blijf je eeuwig trouw mijn leven heeft zo geen waarde want ik denk nog altijd aan jou…

ik streek nog eenmaal door je haren nog eenmaal keek in je blik ik dacht terug aan al die jaren altijd samen straks... slechts nog ik…

Waarom sterven mensen jong, wat is de bedoeling ervan? Ik wilde dat ik toveren kon. Kijk, eeuwig leven dat hoeft nou ook weer niet, maar mensen die jong sterven, geeft nog steeds zoveel verdriet. Hoeveel kan een mens verdragen, ja, ik weet wel, kruis naar kracht, maar ik mag dit toch wel vragen, al is de dood nog zo zacht. Tenminste…

In jouw ogen lees ik Zonder woorden Van het afscheid Dat gaat komen Als jouw lippen Eindelijk De woorden spreken Onze band Voorgoed Verbreken Onze harten Van de warmte Beroven Het verdriet Tijdelijk Verdoven Rest ons niets Dan samen schuilen Samen huilen In stilte Om de kilte Van het afscheid…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…