Alle inzendingen over Afscheid. OR Pijn. OR Verdriet

Het is verdrietig om te merken dat mensen zonder iets te zeggen uit je leven lijken weg te gaan.…

Verdriet en onbegrip vechten om voorrang Ik weet niet wat ik voelen moet Elk gevoel maakt me bang Het is nu al het missen dat pijn doet Hoelang gaat dit afscheid duren Te lang of veel te kort Zijn het dagen, zijn het uren Niemand weet wat het wordt Als het lot te dragen is Dan hoop ik nog op jaren Maar als ik me in het lijden vergis Dan…

De pijn, gevoeld tot in de nerven van het zijn heeft alle cellen uitgehold tot lege kamers zonder ruimte voor liefde noch voor haat het legt de klanken in een mond die niet meer spreken wil de onmacht machteloos verwond tot zinnen zonder taal En zo gedreven door hetgeen wat niet meer eigen is stoot het meer af dan het behouden laat…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

Zo vaak wil ik met je praten om alle vragen die je liet en dat gevoel van niets en niemand zijn maar voorgoed ijzelt de pijn nu jij er niet meer bent terwijl ik mij vertwijfeld afvraag of ik je heb gekend er is geen weg terug en zelfs niet eens een brug naar daar waarheen jij reisde en voorgoed ijzelt de pijn van niets en niemand zijn…

Je bent ver weg nu, niet alleen in afstand, maar ook mijn hart weet zich verloren soms; Het vindt je niet meer, wil de droom niet dromen maar drinkt van stil verdriet omdat er zoveel niet gezegd werd, nooit begrepen. Je bent ver weg nu, en ik kan de kloof niet dichten, ze is er steeds en wordt misschien wel groter.…

Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

je liet de deur niet open nee, zelfs niet op 'n kier ik kon alleen maar hopen dat jij nog kwam naar hier hoe ik ook lag te wachten de slaap wreef uit mijn ogen overvallen door gedachten werd ik door jou bedrogen de stilte was te snijden tot op het bot deed het me pijn was het jij die wilde scheiden woorden spuwde vol venijn jij die…

Wat heb ik toch mijn eigen draagkracht overschat! Ik had zo graag dit leed geplaatst zo zonder te verpinken maar ’t heeft me diep geraakt, ik kon haast niet meer ademhalen en de zon zien, heel de lieflijkheid van dit bestaan. ’t is goed zo, ’t maakt me klein en doet me voelen hoe heel dit tijdelijk er zijn getekend is door lijden, soms heel…

De kracht van de zomer, het groen en het graan, de rode papavers in ’t koren, ‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan, geen vogels in ‘t veld meer te horen, geen licht in de verte dat feestelijk schijnt, geen warmte die koestert de bomen, alleen nog de mist en de dag die verdwijnt nog eer hij, tot volheid gekomen, de mensen het teken…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

mijn oude ik kijkt naar mij aan de andere kant van de spiegel ik ben vrij... maar de pijn van het afscheid vormt zoute tranen op mijn huid de wind neemt ze mee en blaast dit oeroude verhaal de wereld uit ik steel nog een paar tranen als zeldzame schelpen herinnering aan hoe het was oud verdriet is vaak zo vertrouwd als een goede vriend…

Verdriet gaat verder dan pijn, Verdriet is voelbaar, verdriet doet pijn. Ik heb verdriet.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

Nu ik afscheid van je ga nemen verdrietig ben omdat het moét wij samen niet meer verder mogen ontbreekt mij hiertoe alle moed Wat zeg ik wél Wat zeg ik niet Wat doet je teveel zeer Ik wil het zo graag voor jou verzachten maar hoe ik het ook wend of keer elk afscheidswoord doet pijn en daarom zou ik nu uit pure onmacht in jouw plaats…

Een nieuwjaar is aangebroken maar ik zie geen verschil afscheid nemen van het oudjaar was voor mij maar een afscheid nemen van een dag vuurwerk en dergelijke zorgen maar voor ellende het veroorzaakt maar pijn en rotzooi Het enige waar ik dankbaar voor ben is dat mijn dierbaren nog leven en niet voor pijn en rotzooi in mijn hoofd zorgen.....…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Voel je verdriet en pijn Waar het ook van mag zijn Bedenk dat ik er voor je zal zijn…

Pijn, pijn, alsmaar pijn Nooit even zonder zijn Sterk blijven, gewoon blijven doen Maar het is nu niet als toen Feesten, lachen, plezier maken Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken Het gaat niet, al wil ik nog zo graag En wat ik doe gaat even traag Ik ben nu even niet als toen Ik kan eigenlijk niks doen Niet dansen want dan doet…

nemen van mijn verdriet Dat jij niet bij me bent doet me zoveel pijn Het liefste wat ik wil is dat ik bij jou kan zijn Mijn hart verlangt naar jou Maar ik leef in een droom…

Bonkende pijn, gepaard met stilte en alleen. Afscheid nemen van licht en geluid, starend in de nacht, roerloos voor me heen. Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd.…

De laatste eer doet erg zeer Afscheid voor de laatste keer De baar, de kist de pianist speelt: afscheid nemen hoeft niet Maar het verdriet verloochent niet Een boeketje en een roos... Leven is zo erg broos verdwijnt straks in een houten doos Als dit geen afscheid is?…

ik nam te vaak afscheid van dat wat er niet was ik bezorgde mezelf dubbele pijn…

Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Het spijt me heel erg je los te moeten laten Ik voel me verdrietig, afscheid nemen doet pijn Ik vraag me af, of er misschien later voor ons samen een toekomst zal zijn.…

in pijn…

Er zijn  vele soorten verdriet en vele soorten  pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal  blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat  en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…