Alle inzendingen over Barsten OR littekens

Barsten zijn haar littekens van herinneringen die in elke stilte bloeden. En haar wakende gedachten laten vervagen in eenzame mijmeringen over liefdes die geen liefde vroegen maar gevonden leugens en illusies die altijd barsten als ze weer viel in de leegte die geen schaduw wilde zijn.…

toon de littekens toon de sporen van de breuk laat de wonden zien verbind de barsten bedek de wonden met goud herstel de schoonheid littekens van lood heel ze met goud of zilver heling van de breuk sporen van wonden dragen bij aan de schoonheid verzoenen is mooi met wat kapot is de kunst van repareren van al wat stuk is…

Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Worden daardoor tot meesterwerk verheven Het is een kunstvorm, een al eeuwenoud Japans gebruik, bij barst of breuk of fout Is er altijd een kans op overleven Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Wij zijn ook lemen…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

herschreef in de scherven van een leven dat nooit compleet het jouwe is geweest bevend bang voor wat je vinden zal raap je in tranen bijeen wat van jou aan nieuwe delen tussen d'oude brokken over bleef en met doorleefde waarden van weleer als helende korsten verzachtend over steeds terugkerende nieuwe wonden leer je leven met de barsten…

kraken transparant vloeit kwabbenvocht door minuscule spleetjes links en rechts het watert in het hoofd morgen vloeien alle kleuren rood magenta, scharlaken of gewoon bloedrood ik ga niet dood, nog niet mijn hersenen kraken zwellen mega groot verdrukken groeven wetenschap ik weet niet meer ga ik nu wel of toch niet dood Ach, barst…

Onstuimig in bloei het land barst uit zijn voegen de zon op zijn helst de koeien van de hand Gods geschapen en maar grazen…

een barst in de liefde bijvoorbeeld is geen vloek ze schijnt slechts licht op wat we proberen te vergeten ze legt onze breekbaarheid bloot zonder ons te willen breken een barst is geen vloek tot we haar geweld aandoen…

precies daar op de scheidslijn van kunnen en willen gloeit de rode draad in volledig bewust aanwezig zijn het sust geen geweten vergeten daden vragen toch hun tol goedschiks of kwaad gedacht bij elkaar gebracht voelt alles als de diepte van een grove barst, traag en vol met voeten in aarde wars van wat je wilt gilt het gemoed…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Mijn hart is gebroken Het heeft littekens van het leven Mijn hart is gebroken Of ik het ooit nog zal geven dat weet ik niet zeker Mijn hart is gebroken Misschien zal het ooit weer in dromen gaan geloven…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Littekens op mijn hart een aantal keer op rij. Gevoeligheid neemt nu wel af maar wennen doet het nooit. Het voelt zo langzamerhand of al mijn gevoel is gerooid. Weet ondertussen echt niet meer wat ik nog aan je heb. Hoop stiekem dat je nog terugkomt, terwijl ik mijn bloedend hart dep.…

Stille stiltes worden doodse stiltes, de littekens staren mij aan. Soms lijk ik verder te gaan, soms blijf ik stilstaan. Draaiend rond mijn loodzware as verzet ik aarzelend een pas maar in het harde licht lijk ik niet te bestaan. Elke dag weer die beminnende hoop, elke dag wordt weer genadeloos gesloopt.…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

met mijn mond hang ik aan de ingewanden van haar wereld gedachten in bewusteloosheid vreemde chemieën hebben zich in mijn bloed vermengd geboren ben ik uit een vreemde moeder die ooit mij in haar geslacht vloeibaar opzoog blinkende leugens op mouwen spelde geschreven uit de leegte van littekens ik ben niets ik zal nooit leven…

vlijmscherpe leugens verminken het vertrouwen en nog zoveel meer…

onder je kleren de verborgen littekens geëtste sporen van verdrongen leed telde iemand de slagen die jouw rug raakten een bitter zwijgen de tastbare geseling onder je kleren…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

In een klein, verlaten kamertje: een gezicht met vele littekens. Littekens van een nog kort, maar reeds vervloekt leven. Het wordt weer eens tijd mijn masker af te nemen. Het wordt weer eens tijd nieuwe littekens te kerven.…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, maar ik zal nimmer vergeten waarom ik ze kreeg, de geboren onmacht in de één, werd de gewonde pijn in mij. ik beweeg mij voort met mijn littekens, maar nu zónder scherven!…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Je staat tegen over mij je kijkt, je staart je raakt in paniek ik wacht langzaam tot je bedaart Verschrikt vol van angst je ziet mij, mijn web waarin mijn leven mij vangt Genageld aan de grond kijk ik terug, in je ogen ik zie je ziel je bent bedrogen je hebt dezelfde littekens als ik...…

ze flitsen voor mijn ogen komend uit het niets verdwijnen zonder spoor van iets spikkelen als kleine deeltjes mist lichten op in kortstondige weerkaatsing als gevangen schicht het is info zonder beeld vorm en woorden zijn er ooit geweest in deze littekens van de geest…

Een litteken op een hagelwitte huid Schrammen nog zichtbaar Pijn, zo duidelijk aanwezig Over het sprankelend blauw Een grauwe grijze dauw Zwart, ook in jouw bezit Zo contrasterend met het vuur, Het felle rood van passie Weerkaatst Weerspiegelt niet in sprankelend blauw Slechts een paarse stip vaag zichtbaar in de mist De vuurzee raakt het…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

ik wist wel beter dan je mijn hart te laten breken ik hou niet van de slachtofferrol mijn ziel zal ik je nooit meer laten zien en wees hier zeker van er zullen geen littekens zijn…