8521 resultaten.
Lentement
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 667 Heel langzaam trekt de Lente door de lucht
De kale tak, bedwelmd door Winters' ether
Wordt wakker, rekt zich uit en wordt bevrucht
Door nieuwe krachten: alles wordt completer
Besef o mens: als u de Toekomst op wilt vangen
Dat Zij respons geeft op 't signaal van uw verlangen…
Stil verlangen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 75 Er ligt een episode vol begeerte
tussen voor en na het virus
onaanraakbaar deze liefde
afstand bewaren tot het hart
alsof ik in jouw schaduw sta
helende kracht van duisternis
in volle teugen van genieten
totdat het besef weer daar is
samen in dit stil verlangen.…
Blij
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 315 Laat me opnieuw verlangen,
maakt me weer jong en blij.
Buiten geurt het overal,
met prachtig tere tinten.
Met bloemen zonder tal,
die uit de aarde spruiten.
Het lauwe windje speelt,
de lucht is vol met fluiten.
Ik kan alleen maar zwijgen
bij al dit jubelend lentespel.
Ik kijk en luister…
en voel verwondering opwellen.…
Kom laat ons gaan
poëzie
4.0 met 5 stemmen 431 Kom, laat ons saam de weg op gaan.
Ik weet een bergbeek en een brug,
Daar vindt het hart zich weer terug.
Men kan er uren blijven staan,
Want niemand zal ons vragen doen.
Daar op de donkere terrassen
Groeit jonge rijst in zilveren plassen,
De wereld is er jong, en groen.
De bergen zijn er donker blauw,
Zo hooggestapeld in hun bouw.…
Verlangen…
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 171 Jubelend vol verlangen.
Iets mooiers is er niet.
Nog even en de lucht is vol met geuren,
en kleurt zich met een tere bloesempracht.
Hoe heerlijk is die lentetijd,
Mooier en beter…
Dan je had gedacht.…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 178 Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen,
een zoeken zonder echt te vinden ooit?
Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…
Sehnsucht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 217 Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir,
gedachten worden smerig als een ranzig abatoir.
Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat
ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad.
Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans.
Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans.
Nochtans jouw ogen lonken…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Geen andere goden
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.876 verlangen, aards en heerlijk,
Dat plotsling aan de ziel ontsprong,
Een jong begeren, maakte jong,
En hield zijn glans, ook toen het deerlijk
Besef ons met ontzetting sloeg,
Dat wie de hemel wil verwerven
Zijn liefste afgod moet ontstèrven,
Zelfs als hij hem ten vure droeg.
3/4-12-1933…
Stel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 177 dat je
op een moment
vervuld van alles
uit dat verre land
maar ook in
tintelend verlangen
naar straks
naar thuis
naar jou
in die geruststellend
zoemende
soezerige
warme buik
en dat je
een adem later
elkaar
in gruwelijk besef
nog een keer
aanstaart
vastgrijpt
klauwt
die laatste
rauwe…
Verbijsterd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 431 Woorden slaan weer wonden
het vallen van de tong
kletst knap gespleten
verborgen verlangen
Helder groeit het besef
onvertaalde zinnen
kloppen hart en hersens
ineens in één ritme
Ogentaal geloken
zonder zicht op reden
is alle rede zoek
verbijsterd verloren…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 't Verlangen van mijn hart
doet gevoelens bovendrijven.
Hoe heerlijk is het,
als ik woorden vind.
Het vult mijn dag,
blij als een kind.
Het zijn zo vaak
die kleine vreugden in mijn leven,
die het leven aangenaam doen zijn.
Verdriet en pijn worden verdreven.…
Laat me lenten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 140 nog heel even dan spreidt het blad
het bloemhart laat zich zien
bovendien de eerste bonte vlinder
raakt mijn ziel
in een fase van extase
op zulke momenten wil ik alleen zijn
om het hart te laten lenten
te delen met de jubeltonen
van de merel en de eerste zwaluw
loopt de schaduw voor me uit
die zich niet laat vangen
zozeer is mijn verlangen…
Poëten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 218 Met het besef
hoe kwetsbaar
we kunnen zijn
hebben we
ook het hart
onze ziel
te laten zien
wanneer
het dagboek
van weten en
twijfels
open gaat
lezen we voor
uit eigen werk
om houvast
te vinden
klimmen we
weer in de pen
met het verlangen
dat het morgen
mooier zal voelen
dan het vandaag
op papier staat…
afscheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 439 Dus broeders, zusters treur toch niet
al gij hem dra mocht vinden
Besef, al brengt zijn dood verdriet,
niets kon hem hier nog binden.…
Altijd te laat
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 705 Onbekend, soms bevreesd en in schemer
weet dat er iets te gebeuren staat
toch, het besef is altijd achteraf.…
stil om jou
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.758 kan schoonheid ooit mooier zijn
dan toen die dag was in alles
ingehouden adem benemend
om te zien, stil verlangend ja
herinnering tastbaar als huid
teder stilte strelend voel ik haar
warmte onderstroom van levend
besef, ik: uitverkoren was ik, ja
verte, zacht zeurende pijn om wij;
kan ooit de diepte vervagen?…
Gevraagd: Vrijheid....
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 279 Het besef groeit met de dag
waar moet dit toch naar toe
Alle dagelijkse plichten
ik ben ze meer dan moe
Verlang steeds meer naar rust
en serene stilte om me heen
Als ik alles nu kon laten
geloof me, ik deed het meteen
Geen miljoenenbedrijf, geen plichten
geen gedoe, geen personeel
Niet steeds alles maar moeten
alle dagen en oh zoveel…
deken van violen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 546 met een deken van violen
kleine teer-blauwe
maagdelijke witte
zijdezachte
heb ik jouw broze botten
je doorschijnende huid
je wil om te leven
en je wens om te sterven
de pijn van je ziel
dat rauwe en ruwe
het machteloze verlangen
ons naadloos samenvallen
eerbiedig toegedekt
in het besef
van een eeuwig verbond
heb ik je toegedekt…
Kleine herinneringen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 274 In korte nachten
van lange twijfel
waar de uren
kleine cijfers tellen
bij het verlangen
naar de herinnering
van de kleine dingen
die het grote geheel
van leven voorzien
is daar weer een flard
een zin die je sprak
een blik van je ogen
en dan het besef
dit is er nog steeds
ook al is het voorbij
ik vang ze op papier
de nacht…
zoals toen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 163 wat zouden we graag
weer even mopperen over het weer
elkaar omver lopen in drukte
irritaties over flauwekul en meer
wat zullen we straks
vriendelijk in weer en wind
belangstellend groeten
begripvol en eensgezind
toch?…
mijn vosje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje
rood als de schuchtere ochtendschemering,
lees ik de oude Russen en trek ik me terug
knus in mijn compartiment van oud verdriet
en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…
Woorden in de nevel
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 832 Dat mijn woorden
naar U toe zijn gegaan
besef ik niet
want denken en doen
zijn verdwenen begrippen.
Nu, dagen later
weet ik dat
alle woorden
uitgesproken of niet,
altijd bij U terecht komen.
Het is voor mij te laat
toch komt het besef op tijd
want voor U
komt een woord
nooit te laat bij U aan.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Verloren in woorden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 601 In de kilte van nacht
besef ik
dat jouw woorden al lang geleden
verdwenen zijn
ik herinner mij
niet eens meer wat je zei
alleen jouw verlangen weet ik nog
naar meer en anders
de wind nam alles mee
naar een volgend seizoen
maakte dat jij verloren ging
in de golven van de noorderzee
en zie ik het trage licht
opkomen door mijn donkerraam…
Lege blik
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 811 mij
Toen heb ik zacht je hand genomen
en het leek of je weer rustig werd
je wilde opstaan uit je bed
maar was vergeten dat je niet kon lopen
En zachtjes neuriede ik jouw lied
zag de herkenning in jouw ogen
je straalde en deinde zachtjes mee
ik wiegde je als was je mijn kind
Hoelang we daar zo hebben gezeten
ik had zelf van tijd geen besef…
Een tergend witte maan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Soms wordt de maan tergend wit
zijn de kraters bloemen in het zand
verdord zoals de dood van deemoed spreekt
ebt het water weg en blijft
het land mijn heldendom
nu schuift er een schaduw
over de zwarte akkers en het besef
dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt
en onrust me verblijdt met gulzigheden
van deze nieuwe tijd
het sterven…
Besef je wel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 263 Dat je de kamers in mijn hart
onbewoond achterlaat
met levende afscheidsbloemen
dat ik niet zal zwijgen
voordat jouw stem weer klinkt
in lentezon en vrouwe behagen
dat ik zal schrijven
zolang mijn geest onvermoeid
jouw gemis nog kan verdragen.…