Alle inzendingen over De denkende mens

De holocaust is afbetaald met de staat Israël en Palestijns leed dat moet de denkende mens inmiddels toch wel inzien…

't Zou niet in me opkomen om zoiets te denken, Een normaal denkend mens denkt zo toch niet? Haalt zoiets toch niet in zijn hoofd? Sterker nog, niemand haalt zoiets in zijn hoofd. Je dacht toch niet dat ik dat ooit zou denken? Dat ik dat zou denken, Ooit? ... Nooit!…

z’n oude aard -- op weg naar beschaving dwars door ‘t land der barbaren rebelleert de denkende mens succesvol tegen z’n oeroude genenkaart Eens krijgen de verstandigen de overhand niet langer geleid door oergenen nemen ze hun eigen geestelijke evolutie ter hand -- gevoelens vertellen ‘t overlevingsverhaal maar geleid door die verouderde…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens.…

Als ze konden praten zou de hele gemeenschap die hufter op staan wachten, niks geen beloning voor de gouden tip, die moet onbetaald gegeven worden, want geen enkel rationeel denkend mens kan, mag, moet dit tolereren, maar oh, Konden paarden maar praten.…

Ik moet er echt niet aan denken, om een denkend mens te zijn. Vroeger was ik een wijze wolf. Ik wist niet wat een riem was, voordat de mens bestond. Een broek of rugzak draag ik niet. Lopen doe ik in mijn blote kont. Mensen houd ik aan een lange lijn. De lijn leert hen gebonden zijn. Hoe onvrij honden zijn.…

Tussen jong en bejaard wordt de werkelijkheid geopenbaard, midlife crisis door 'n denkende mens die ziet dat evolutie misleidt, tijd veel sneller gaat dan in z'n illusoire jeugd. Voortplanting voltooid, laat de natuur ons vallen, m’n vrienden vervagen en weemoed m’n lot.…

een mens vervaagd door eeuwen heen nu in het heden leeft mens steeds meer virtueel daardoor meer individueel mens weet nu veel van aarde en de onschatbare waarde een mens vervaagd door eeuwen heen het werk gedaan door lijf en leden doen machines nu, in het heden denkende mens die zwoegt en ontdekt.....…

Zeldzaam scherp zijn de woorden Helder en zuiver is het beeld Eén denkend mens tussen gestoorden Eén dichter die mij niet verveelt Een echo van een oude luister Een lang vergeten koninkrijk Er is maar één naam die ik fluister En met de Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen…

ik juich u toe hoera hoera hoera driemaal hoera zo vaak doe ik dat niet hoort niet bij de denkende mens of ernstige dichters gelijk u allen die kennen het leed der aarde vreugde is een afwijking alleen in andermans lens nog een keer een drievoudig gejubel voor de lezer die gij zijt u leve lang zo lang te lang misschien maar zo lang…

Denkend aan jou, ogen die spreken als een stem uit je hart betraande ogen vol smart. Denkend aan jou, zie ik, ogen van medeleven en gevoeligheid maar ook de ogen waar ik van hou donkerbruine ogen, de ogen van jou.…

Hier loop ik dan helemaal alleen denkend aan mijn verleden, Vroeger was alles mooi, leuk en vooral geweldig. Maar dat was lang, lang geleden, En nu op dit moment voel ik me alleen en ellendig. Hier loop ik dan helemaal alleen denkend aan toen, Denkend aan de mensen uit mijn verleden.…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens, nietig, vergroot tot een denkende zot…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Denkend aan jou Stroomt mijn bloed Echt heel veel sneller Denkend aan jou Voelt mijn lijf warmer aan Een voortreffelijk Gevoel.... Denkend aan jou Voel ik een Enorm verlangen Denkend aan jou Bemin ik jouw mooie lijf Klaar voor een heel mooi Doel....…

Hecht grenen handwerk, waarbij een zaagmachine Niet meer dan enkel goed van pas gekomen moet zijn, Zo zullen de boekbrede planken als een neergaand bruggendek over de gehele lengte, Zacht knerpend om de staanders knijpend, Stelselmatig op de liggers gevallen zijn. Een meesterstuk op groei, geometrisch vervaardigd Om het meubilerende weten,…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt gedachten wachten op klare taal van duidend begrip zwijgzaamheid veredelt daar zonder te verworden tot klinkend goud in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens nietig, vergroot tot denkende zot…

Onze Melkweg staat zwaar in het rood en onze wereld is op sterven na dood verantwoordelijk voor deze mismanaging de vernieling van de dampkring ingegeven door jaloezie en hebzucht is de mens, en dat is geen klucht nog eventjes en het is gedaan met onze aarde omdat een denkend wezen hem niet kan schatten op waarde de mens kan geen andere…

Het gros der mannen, naar veel vrouwen menen, denkt slechts aan één ding, toe, u weet wel wat. Toch denk ik, denkend aan mijn eigen schat, niet enkel en alleen maar aan dat éne. Maar zie ik soms zo’n fotootje van Katja dan denk ik automatisch wel aan dát, ja.…

Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Denkend aan de vijand als een mens En de vijand ook zo aan mij Dat is mijn wens Sterren en medailles onder een schuine baret Hij heeft vrienden verloren vandaag blijft hij in bed Stoere mannen klein en broos Herdenken hun wonden verdrietig en boos Wie wil er nog horen van hoe jong ze waren Hun jeugd verloren, de grote gevaren Schaduwen…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Hier sta ik dan, hier sta ik aan je graf, Denkend aan vroeger, aan wat ooit was, Denkend aan om al wie ik vroeger gaf. Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind.…

Persiflage : op Marsman ( Denkend aan Holland )…

gedachtegang elk mens hervormt zichzelf een denkend leven lang…

haasachtig knaagdier een koning zijnde en keizer over een ander het is meer dan erg gemeenschappelijke grond van vleiers van meer dan drie dimensies draagt de ouderwetse reiswagen met gedempt groot licht het lijf van mens en dier hetzelfde als tevoren: diep denkend en in hokken of achter afrastering gehouden…

jij bent een diamantje daar moet men zuinig op zijn voordurend denkend aan de hulpbehoevende mens/kind fijn altijd piekerend wat er zoal met het mensdom kan gaan gebeuren zorgzaam/waarschuwend maak alles piekfijn in orde zonder klagen/zeuren jij bent een weelde voor onze maatschappij wees gelukkig voel je vrij…

maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende Holland!…

Stil loop ik tussen wit marmeren kruizen van jongens die hier zijn geland achter mij de zee het uitgestrekte Normandische strand onder elk van deze symbolen van geven ligt een mens die vocht voor ons leven met een ziel en een gezicht denkend terwijl ik daar loop aan mijn leven zijn dood weet ik nog beter waarom een kruis…

Denkend aan jou, denkend aan ons, aan toen ik vijfentwintig was en jij negentien. Ik wachtend op een vliegveld waar ik met je afgesproken had zomers, glimmend strak in T-shirt, strooien hoed en spijkerpak. Jij in een koude trui waarin ik toch kon zien hoe mooi jouw lichaam was. Denkend aan je Alweer denk ik aan je.…