Alle inzendingen over De overgang

morgen verwarmt – de middag in een hunkerend beminnen het bespeelt de liefde in een gekmakende (s)extase samensmeltend vloeit de middag over in de avond in een voorspel van opwinding in liefdesvuur van genot de avond vergaat in de nacht van een zalig verlangen het laat de wereld stilstaan in de passie van ongeremde lust de nacht in overgang…

de schaduw is niet meer zwart wit maar kent al volle herfstkleuren het zomers scherp contrast lengt en mengt zich met de donkere aardetinten licht rafelt in een overgang van vele meters lang en zoekt naar de seizoenpatronen het oogsten is al aan de gang in kerk en concert speelt orgel eindelijk weer de boventoon bromt in…

het verhuizen steeds vaker komen kaarten van vertrek ik heb er nooit zo opgelet familie en de vriendenkring waren altijd goed bezet het zijn meer afscheidsbrieven grijs gesteld op naam alleen waarheen zij gaan staat in kleine letters onderaan alsof zij nog niet weten dat ze welkom zijn geheten door een grote groep voor wie de overgang…

ik voelde in warmte de energie die jij met mij wilde delen ooit heb ik in kleur de krachten van je aura even mogen aanschouwen op de rand van jouw overgang naar een andere levensfrequentie er was altijd al iets om je heen dat buiten het normale viel met een hang naar vreemd in je lach scheen het derde oog dat zag hoe binnenkant…

het knetterde vonkte siste en sliste verschoot door spanning ontbloot er lichtte magie rond je donkere handen in dit samenspel van warme lijnen kruisten krachten waar jij met voeten aardde vergruisden machten de resterende energie van het oude jaar in de spektakel overgang door vuur knal en vlam wordt magie blank…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dauw die we nu vertrappen, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke harteklop waarin we mochten hopen, in iedere seconde start en eindig ik, in de avond ligt de ommezwaai met nieuw plaveisel ingelegd, in nesten die we bouwden, resten morgens alweer geslecht…

Zij, oh die vrouwen en het glazen plafond wanneer schieten ze daar nou eens doorheen kwestie van tijd, moment, afwachten tot tot de overgang, de overgang van vrouwen nou daarna verbruizenen ze dat plafond zelfs als het niet van glas is, zelfs van staal hun primaire baar-taak is afgesloten daar zal geen kind mee zitten, meer inzitten…

Er is een nieuwe zondebok gevonden Haar naam is ‘overgang’, geloof het maar Van burnout, stress en overige zonden Is zij de oorzaak, het is raar maar waar Dus gaan er nieuwe arbodiensten open Voor alle vrouwen van veertig en plus Die moe zijn en daarom in werk vastlopen Men rijdt erheen met de hormonenbus De mannen zijn in beeld…

dat warmte gaf zag mensen passeren zonder ogen en lijf strak in de kleren voor mij was geen tijd voelde drukte om mij bewegen stemmen bevroren op mijn ijskoude tocht wist dat de tijd stilte ging slaan merkte totale verstarring de trein kwam er aan stond bij de bomen uit een wit rode kerst knipperende lichten hebben mij van de overgang…

jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang. jlb met zoveel plannen heb je nog jaren nodig om die waar te maken jlb…

ik vraag me vaak af waar de taal begon ergens in een diepe verte waar taal waarschijnlijk nog net geen taal was maar ergens ook wel, die overgang denk ik vaak over: van geen betekenis naar betekenis, die kleine stap zien we al bij andere dieren, maar die stap verder naar taal, alleen bij ons, evengoed verlang ik naar het gekwetter…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

Wij kunnen geen gedichten schrijven zijn gewoon een stel gefrustreerde wijven We kunnen geen onderwerp bedenken waarop jullie ons hoog zullen ranken Tuinkabouters en mannen in de overgang zijn al met een gedicht vereerd Maar dat viel bij ons verkeerd Seks met marsmannen was ons eerste idee maar dat spoelden we snel door de plee Een perforator…

vlammen en vuur het rookt en ruikt uit de hel naar ontploffend kruid maar jij lacht zwaait de deur van het oude jaar dicht zodat het verstikkend geknal verdwijnt en de nieuwe wereld verschijnt de oude gewaden zijn afgedaan in het eerste licht van nieuwjaar dat met schone lei en lucht de overgang draagbaar maakt wij zijn begonnen…

in het voorjaar actief mysterie is waarvoor zij zwichtte de pijnigende stilte die wekenlang zich oorverdovend manifesteerde luidt nu de klok zet uitroepteken maakt het aardse leven definitief tot begrensd gebied levensfase onaf met onherroepelijk gesloten uitgang waarachter alle dierbaren een schat bewaren die laatste adem uitblies overgang…

ik ben dood ..ik word levend want de natuur leeft in mij, speels de overgang als de lokroep van de havik, die niet durfde, in zijn habitat en stil bleef zwijgen, ziek en achtergebleven als kunstwerken gedetailleerd, aan de rand van het prachtige Friese merengebied na acceptatie krijsend hoog cirkelend in de lucht ..over waar…

Als in een film dringt het water binnen ijskoud glijdend, zakt het weg in 't diepste binnen van zijn wezen brandt echter verzengend vuur erupties zijn niet te vermijden kokend, borrelt alles op hete vloeistof schroeit zijn lippen de aders zwellen de huid schrompelt vernietigde structuren overgang tot as uitgestrooid over het stille…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…

Herman bracht geen rouw maar bezinning, bezieling, bemoediging en troost voor de oermomenten, kruispunten, overgangen van het leven en van de dood maar vooral de verzoening "midden in het leven staan we in de dood" daar is niets mis mee dat is goed dat is het allergrootste dat is ook liefde!…

De overgang van heet en buiten naar rust en stil en binnen de plek wordt weer van ons, we nemen weer de tijd terwijl de laatste vijgen rijpen.…

gaan ontmoeten zij bleek geen onbekende voor mij omdat de ziel- en harts- verbondenheid door liefde geringd was alleen op haar entiteit kon ik geen vat krijgen zij leek op een andere planeet te leven energetisch verbonden met elkaar haar buitenissigheden waren ongrijpbaar gebleven soms kwamen wij elkaar toevallig tegen op de overgang…

Klaar voor hoogtij en onbescheidenheid De nacht geslonken tot een slanke maansikkel transparant cellofaan waarin ik de uren wikkel Zo ijl en flinterdun de overgangen de laatste stralen kussen al het schemerlicht van de volgende morgen en het verse vergezicht het duister is te kort voor hartstocht en verlangen De zomernacht waarin de dag…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

de herfst de ovulatie is van een periodiek verschijnsel met geuren die afstotend doch ook zeer opwindend kunnen zijn dat de winter de nazorg beklijft van de overgang die gepaard gaat met opvliegers doch altijd toegankelijk is wanneer ze haar benen spreidt en zo de lustige liefde ontvangt van al diegene die samen met haar deze vreugde…

geluid voel het zacht gebrom dat eeuwig leven heet het is alom ik kijk pas om als het octaafje hoger wordt waar bestaan zich ook laat zien in groei en bloei misschien in het spel van harmonie dissoneren valse tonen schaduw in de melodie het zijn oneffenheden die men moet leren in het zingen van een eigen lied soms daalt in overgang…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

fier hun kleuren dragen zacht wiegen als zij in opening mijn aandacht vragen hun ranke stelen lichtjes draaien maar de zon schijnt feller op de kale rots waar stenen regenbogen kaatsen in kristallen werd de tijd gevangen die daar onder grote druk is blijven hangen zij vertellen van een vroeger leven laten emoties stralen die in overgangen…

verzadigde waarheden dolend, achter maanstralen aan bestudeer ik mijn gedachten in zwijgzame liefde lijken bomen op onvolmaakte mensen diepgeworteld in eigen grond als orakels van onbuigzaamheid grijpend naar de hemel telkens maar in beweging en vol van verandering nimmer stil te houden met tendens van eeuwig voorwaarts en in een glimp van overgang…

zaten buizerds langs de weg hun lichte buiken vingen zon, de snavels leken scherper nu ze zacht met bomen spraken het voorjaar had veel kou begraven, maar op de grond viel nog een grauwe waas en waar de autoweg voorbij kwam riepen raven dat vandaag al over was we reden sneller, toen een stormkraai wind verwachtte thuis in de zachte overgang…

Maar wel vier heel leuke zorgen' En de kop van de krant van zaterdag 20 en zondag 21 mei 2023 spreekt van: EEN NIEUWE LEVENSFASE 'Ik probeer mezelf naar het licht te draaien, dus niet achteruit' Ik lees het vluchtig en denk, weet: 'GUUS MEEUIWIS IS GEWOON IN DE OVERGANG!!'…