Alle inzendingen over De pont

Je lyrisch betoog kan bewegen als een pont aan de steiger, je kapseist hooguit in het zich van een horizon, een verre vriend. Op de rede, op straat blijft het stil, al die tijd.…

schuifgordijn met de deur in huis zo is het ooit begonnen op een mooie plek je had net de deur achter je dicht gegooid en ik kende je niet we zaten boven je wilde overzicht en dat wist ik nog wel de zon scheen ons toe met uitzicht over water de deur op een kier we keken naar de deur die er niet was en we liepen naar de pont…

Amsterdam verdween met de noorderzon bij Cuyper’s Centraal Station lange tijd ging het heel alleen bij alle gezindten voor uitspanning door met een fraaie tuin er omheen aan het water een koepeltje ervoor binnen thee en uitzicht bij elk getij op dat landtongetje in het brede IJ Er moet voor worden overgestoken sinds mensen heugen met het pont…

Met jou in mijn hart Slenter ik langs de Rozengracht Door de wind mijn haar verward Elke minuut aan jou gedacht Met jou in mijn bloed Spel ik langzaam het Parool Steek een veer in mijn hoed Terwijl ik door het parkie dool Met jou aan mijn hand Sta ik op de pont Samen op ’t IJ geland Zoen ik je zachtjes op je mond Met jou op mijn schouder…

Gesymboliseerd gezag (Deel IV in een serie van 5) Jij straalt het centrum Van deez' stad Flonkert in de Arno Knipoogt naar Ponte Vecchio Symboliseert gezag ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Jij kruiste wegen Ooit. Toen. Nu Streed eeuwen door rampen Vocht jezelf naar 't gewelf omhoog Uitzicht.…

Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van een herder Handwerk origineel Ik draag ze veel Egels wilde honden Sprinkhanen vreten kaal De adder mijdt de herder Een drachtige hond zoekt aandacht voor haar nest meelij doet de rest De rust verstoord door kermis in het dorp toch vredig en beweeglijk Pont…

Fier boven alles reiken HOOGTEpunten Luisterrijk en prachtig door heuvels omringd De DUOMO en CAMPANILE SANTA CROCE met standbeeld van Dante SANTA MARIA NOVELLA met koor dat zingt PONTE VECCHIO het BAPTISTERIUM Van bronzen deuren van Ghiberti voorzien Handel, verkoop kunst, vanalles Prachtige luchten.…

deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij dan blij is met jouw drankje uit je termosfles met jouw boterham met kaas op de pont…

In sari gaat zij naar Den Haag of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson. Thalheim vaart wel bij deze avatar. Ook in Antwerpen werpt zij graag een roos of lotus. De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood. Tevredenheid verschijnt in borst en buik, genezend, alsof alle problemen verdwenen zijn.…

in de Petit Pont of een handvat... wat wil jij? kom op, springen! onder deze seringenhemel samen kunnen wij wat aansleutelen, gewoon om Chagall te pesten.. goed zo meisje! laat het maar wapperen boven de Seine! hier Parijs ! kijk de nieuwe gymnast !…

bindmiddel tussen risée en verstand Reeds voor ze die hoed droeg liep zij vergezeld door een heerschap in pak, eervol, welgesteld ach had hij haar nou maar wat eerder verteld dat liefde soms slechts tot een thema versmelt Dan had zij nooit gezocht naar de status, de eer van een weeld'rige rok en een sjieke meneer was ze enkel gestrand tussen pont…

pierres Als Ginger Rogers, Fred Astaire MA: Tu vois, je mont la tour Eiffel Le grand ballon semble une belle Un cul de sac dans pays du miel MA: O mon amour, ne viens, Maxx, non Je suis montant et descendant Mais je m'en fou d'un scandalon JA: Pardon, ma petite Madelon Je t'aime, mais toi non plus, ton son Est comme l'orage sur le pont…

Ach sommige lieve waternimfen tussen de varens in koude ponten spelen op vaste tijden mondharmonica als hun bovenste deel van hun lichaam uit het water steekt. Grote gekleurde papagaaien fladderen dan rondom de ponten in de hoge boomtoppen. De eilanden beschikken over afschuwelijke vulkanen waar helaas geen stenen hoeden op zitten.…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

het Turkse strand Dan vaart hij in een mum van tijd weer naar de overkant Zo wordt het het al met al behoorlijk druk met dat verkeer De hele dag gaat iedereen zo’n beetje heen en weer Heen en weer Heen en weer Heen en weer Heen en weer Of er iets van terecht gaat komen dat gelooft geen hond Maar iedereen heeft smakelijk gelachen om die pont…

Vandaag was weer zo'n dag Een hele mooie dag Het ontkennen van de regen en de warmte zonder zon zeggen dat ik weer bij je mag Gister was weer zo'n nacht Benauwde, stille nacht Het steeds maar tikken van de klok en de leegte in mijn bed zeggen dat ik weer op je wacht In mijn armen valt jouw lach Nu deze avond zingt Niets meer hoeft…

Bomen langs de berm groeien gewoon door alsof -- er niets gebeurd is.…

Met elke vis in elke pont. En de vogels takjes met bloemen weer naar mij brachten. Werd ik ook wat waanzinnig. En uiteindelijk word ik vrij Mijn hondje vind het fijn en ik ook.…

op het esnaaps veer ei taag heen en reew…

De dagen slijten de jaren Duizenden schoenen het toneel Alles echter gecorrigeerd Nooit was het teveel Tijd heelt veel wonden niet alle Medici de meest van alle Daar zij dus voorhanden hebben Liefde voor hun vak 't Verdriet in dagen van de week Onuitgesproken geheimen Bigg'lende geharde tranen Stuit'rend tot de kern Gepelde…

De beste stuurlui staan aan wal: het management managet de informatie en de tijden, de schipper koerst tussen de overzijden maar of de spitsdienst vaart of niet is onbekend. De massa fietsers op de kade wacht gedwee vloekend een Amsterdamse krachtterm: GVB!…

Traag en troebel stuwt de Seine nieuwe tijden voort Ook nu spellen dolverliefden verse dromen slaapt een brakke zwerver diep en luid lezen heren nors hun ochtendkrant laten hondjes mantelpakken uit Nu mijn blik opnieuw het water raakt waarin plataanloof diepbruin valt strijkt een hand plots door mijn haren zoekt zoete adem speels mijn hals…

Maar dit kruid groeit als een zwak kind met rare kleuren als van een framboos in het rijk van de fee, van de goede fee bij ponten en op natte modderachtige verre schemerhoeken. Uw grote huishond Bello mag er wel aan snuffelen, ja dat mag wel. Maar zorg ervoor dat hij er niet gaat graven. In maart en april bloeien de longkruiden.…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het vergaan verleden stuwt en stijgt het hijgend heden, boven het gefluisterd Amen, vlamt de pakkende reclame, boven 't somber R.I.P. waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’ 't Leven spreidt zijn vleugels wijd boven dood en eeuwigheid, spant in vergetrokken togen…

Van alle plaatsen waar Gij uitgestald zijt over de bezette stad schreit Uw triestigheid men heeft U aan alle hoeken opgehangen om in een offerblok senten te vangen Nog hebt Gij de kommunie met het volk gevonden het steekt zijn armen in uw warme wonden Wij steken ons handen in Uw wonden doof en blind zijn wij in ongeloof Priesters…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…