Alle inzendingen over Dementie OR eenzaamheid OR dood

Jij was vol warmte, mededogen Jij had mij, als een ieder, lief Dit leven had toch nog gemogen De dementie is als een dief Al wat ik liefhad is verdwenen Jouw geest, zo hoop ik, bij de Heer Het lichaam tegenover mij Da's zeker Heeft weinig van mijn moeder meer…

Had toch nooit gemogen De dementie Is als een dief Al wat ik liefhad Is verdwenen Jouw geest Zo hoop ik Bij de Heer Het lichaam tegenover mij Da’s zeker… Heeft weinig Van mijn moeder meer…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

Snel nam de dementie toe. Hij wist niet, meer hoe hij heette.…

Zo trof ik meer vodjes aan, eenmaal open gedaan volgeschreven met haar bibberende handschrift las ik hoe door de dementie haar leven werd ontwricht.…

Hij vliegt onhandig heen en weer draagt 's nachts zijn jas al drie keer bij de buitendeur. Hij weet niet waar naar toe. Wil gewoon een luchtje scheppen. Ik vind het eng en sluit de deur en neem z'n jas maar aan. "Bedankt Mw. Maar ik wil graag naar buiten." "Straks komt de zuster van de dag", vermeld ik vastberaden. "Die laat…

Geschokt waren zijn kinderen en zijn vrouw Het hele gezin gedompeld in de rouw Liet hij hen achter in de kou van de eenzame dood...…

Vleugeloos, zweef ik, door de troebele mist. Gevoelloos, lig ik, in deze, donkere kist. Mijn laatste gil, verstomd. Het blijft, ...stil...…

Verschrikkelijk eenzaam dacht ik dat je zou zijn Slechts vergezeld door de ree en het poezelig konijn Alle bloemen die men je gaf Aten zij in de koude nacht van je graf Waarschijnlijk heb je ze vergezeld En ze de weg naar dit lekkers zelf verteld Of een gezellig gesprek met ze gevoerd Zoals je vol begrip met al je hartelijkheid velen hebt…

Ze werd eenzaam verstrooid zoals ze was. Maar ik ga die ik liefheb haten om wat ze mij heeft nagelaten : een zwakke geest die eindelijk ontaardde, doch sterk genoeg die onrust in mij baarde.…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

Beroerte, Parkinson en dementie, Drie hersenziektes die de mens bedreigen. De kans bestaat dat u die ook zult krijgen, Als ik de statistieken eens bezie. Als mantelzorger wil ik u nu vragen Uw steen aan de collecte bij te dragen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

Goed nieuws, men heeft een medicijn ontdekt om dementie wat beter aan te pakken. Amyloïd-eiwit blijft dan niet plakken, zodat uw levensduur wordt opgerekt. Aducanumab, gaat het middel heten. Een flinke klus om dat niet te vergeten!…

Letters zijn eenzaam. Woorden symbolen. Dode talen dood. Taal is een uitgestoken hand. De hand van een schrijver. Schrijvers geven zinnen zin. Verhalen komen door hen tot leven. Schrijvers sterven eenzaam. Verhalen blijven.…

Eenzaam ben ik wie ik zoek als het geluk mij wijst waar het eenzame vuur mijn schaduw verbrandt en de dood mij vraagt of ik mijzelf weer een kans wil geven.…

Ik zing Bij kleinschalig wonen Mensen Met dementie Ik ga Naast ze zitten En stem me af Wat is de stemming Welk lied Past daarbij Het voelt zo puur Zo verbonden Voor mensen Met dementie Zijn vaak de Gewone dagelijkse Dingen Vervreemd Verwarrend Verdwaald Weten veel niet meer Met het zingen van oude liedjes Gaan ze weer…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

ze weet het niet maar hij heeft geld achtergelaten voor boodschappen vandaag kwam een hulpverlener in een vliegende sneeuwstorm voorbij, noteerde een en ander dementie, tien hoog, maar wel een schitterend uitzicht…

alsof ze zoiets ergs niet meer zou weten nee, het ouder worden deed haar pijn de wereld om haar heen was kil verstard ze voelde zich zo eenzaam en verward vlijde zij haar hoofd in het gordijn…

dagen tellen niet meer de stukjes ontbreken waarmee zij tot weken worden geregen niemand puzzelt er nog foto’s verkleuren de echtheid van het gebeuren is slechts herinnering toch schrijnt het gemis huilt het alleen zijn nog bittere tranen om de hand die er niet meer is…