Alle inzendingen over Drinken

Wij vertrokken ooit heel stiekem bepakt voor wereldreis naar Istanboel per Oriënt Express naar ons gevoel De eerste trein liep via Haarlem Hadden we tot lijnrecht zuidwaarts besloten via Abcoude - helaas zullen we het nooit weten of we dan ook de trein uit zouden zijn gesmeten om in de Koepel verzekerd te worden ingesloten Die bavoflikken…

Jij bent gestopt met drinken, zomaar gestopt, En er heeft zich een andere man ontpopt. Een krachtig, ijzersterk persoon, mijn vent, Dit is mijn mannetje, dit is wie je werkelijk bent. Zonder hulp, gewoon op eigen kracht, Dan heb je doorzettingsvermogen, dan heb je macht.…

in haar lach proefde zij de geuren die haar ogen in kleuren zag het kleine krullen van de lippen die samen met de tong de romige smaak aan papillen gaf zij was thuis in het alfabet van gerechten met een exquise bite en nasmaak de volle mond was een faux pas voor de streling van zinnen van de geëerde gast de franse keuken…

ZUIPEN met mijn rechteroog precies boven het borrelglas zie ik de bodem van het leven naderbij komen later met het linkeroog precies boven het bierglas vol jenever begrijp ik plots dat mijn kansen voor eeuwig naar Korsakov zijn vertrokken…

Uit prachtig batik knipt je moeder een sierlijk rank patroon een strikje en een beetje poeder maken jou mooi tot haar icoon uit een feestfles schiet een kurk tot ver over het water je draagt de kleuren van haar jurk als levensles voor later je drinkt tot in de kleine uren en verliest stilaan de greep dat je dit eens moest bezuren lezen…

het glas was zwart beroet door de walm van een kaars die te weinig zuurstof had het bacchanaal liep ten einde hoewel de gordijnen de dag nog buitensloten gebroken glas gevallen flessen geknoeide drank in de stank van asbakken en bier nee ik was niet hier maar zie het mensonterend tafereel van veel te veel doe niet mee aan dit vertier…

Je hing aan een lamp aan het plafond te slingeren als een aap. Als Jane ging je heen en weer, en ik, Tarzan met rugpijn. Dronken als twee apen naar de kroeg nog -van tevoren ingedronken- jij bent mijn zon en ik jouw maan, jij fel licht en ik een baken in de lucht, een vasthouden waar je vroeger voor vluchtte. Twee dromenden en zingenden…

Hou hem vast, en drink hem leeg, Ernstig, matig, en verstandig! Ach, wat is het, dat men kreeg? De eerste mondvol mag dan smaken, En de dorst ons gaande maken Door een soort van prikklend zoet; 't Week verhemelt' zachtjes strelen; Lieflijk door de gorgel spelen; En doen maag en hersens goed.…

(haiku) Vage wijnvlekken op wit vloeipapier: denk aan bosanemoontjes! (tanka) Daar, in de verte ligt een dorpje, overhuifd door hoge beuken; groen en rood houdt elkaar vast, krult zich om de daken heen.…

Het vat, waarin vuur en stoom samenzongen, gaf vorstenpaleis, huis of herdersstal het zoetgeurende, eenstemmige geschal van theedampen, die elkaar verdrongen, dan verijlden tot kalme nevelwrongen, vloeiend meedeinden met dansers op het bal, rondzweefden in een ruig kozakkendal, als lammetjes over het steppengras sprongen. De ketel voor de…

Hij wil gelaten van dit leven scheiden Voorgoed vertrekken uit dit somber oord, Waar niets hem noch kan boeien noch verleiden, Hij heeft te veel gezien, genoeg gehoord. Maar als hij dan, bij wijze van vaarwel, Ultieme plicht, een laatste glas wil heffen, Als de avondlucht, die teder word en hel, Hem wat hij gaat verliezen doet beseffen,…

Ik treed naar buiten op 't balkon en adem in de winternacht, nog staat de tafel achter mij gevuld met d' uitverkoren vracht van spijzen kostelijk bereid, der vruchten kleurge overvloed en restend in een enkel glas wat wijn, rood als ons bloed. Zij gingen heen - hun harde tred ver-echoot door de lege straat; de zwarte nacht gelijkt een…

"Dégustation de vins français" Dat is het enige wat ik ken In deze streek van mist en regen Waar ik gevestigd ben, Dat nog wat zon zet in de hemel En blijdschap in een dor gemoed, Want waar het leven onbeleefd is Zijn Franse wijnen dubbel zoet…

Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: - Hij eet van 't leven al wat lekkers smaakt, En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt. Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt, In 't leven, - tot hij, moede en koud, ontwaakt, Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt Des levens droesem bitter…

Ergens in 't eed'le Belgenland klinken nog blijmoedig de rappe hamerslagen van het oude smidsvak de opgewekte maat uit krachtig kloppen wordt warm vergezeld door laaiende vlammen het levendige arbeidsvuur straalt knusse werklust uit verspreidt zijn trillende gloed in de schemerruimte het wachtende glas bier Limburgse Kriek genaamd…

ze braken tegelijk de valse cirkels van bestaan weg was zekerheid spiraalde in een neerwaarts gaan geluk met nog een slokje toe erkenning bleek een groot taboe weg met die fatale dromen ik heb de moed genomen en de kracht gekregen om het bestaan in echte cirkels te gaan leven…

was mezelf kwijt in rekken vol verlangen op de bodem van de tijd ik bleek een vat vol tegenstrijdigheden en gistte narigheid ze wilden heldere wijn de droesem op de bodem bleek alleen voor mij te zijn ik bruiste op bevel laafde dorst serveerde vreugde ze lieten me verrekken in de hel zagen mij niet staan kozen voor de eigen feesten…

zag vaag jouw schaduw in glas wist dat ik alles al had gehad nog sprankel je licht twinkelend ondeugend terug gevangen in glas dat altijd bodemloos was…

had mijn vriend begraven ineens ja zonder vragen ik was hem zat omdat hij zoveel mooie jaren van mijn leven had gejat vier jaar geleden op een koude kille dag is hij toch opgestaan met in zijn hand verleidelijk de warmte van het glas hij liet mij begrijpen dat ik toch heel gewoon zo naar de zon kon reiken zelfs als het weer ook…

‘s Morgens sta ik op, het verlangen stijgt snel naar mijn kop. Ik loop naar de kast, en heb de fles al vast. Ontbijten is niet nodig, een boterham? écht overbodig! Een draai aan de dop… een slok… en de drank is op, snel naar m’n voorraad flessen, om de dagelijkse dorst te lessen. Geen vrienden om me heen, altijd maar alleen. En ook al…

Ik steek verwonderd mijn sigaartje op en laat mijn glas met whisky nog eens vullen. Laat ze daar in Den Haag maar lekker lullen. Mijn leven zetten ze niet op de kop. Een flinke biefstuk suddert in de pan, maar Blokhuis gaat voorlopig in de ban…

hij drinkt want hij wil vergeten – nu vergeet hij waarom hij toch drinkt…

Welkom in Bistro Mondiale Laten we klinken, schol, tast toe Smakelijk, schep maar op, eet je buik rond Lekkers van overal voor geen geld Bonte teljoren vol warme geuren kunnen de tafels hemels aards kleuren Aandacht en ambacht, tanden en tong Maken schotels spitant pikant We drinken en eten als koningen Onder het juk van staat en kapitaal…

Ik drink - vind ik - met mate en beschaafd, Waar sommigen het hunne ervan denken. Zij zien mij – in hun ogen - te vaak schenken: “Pas nou maar op, straks raak je nog verslaafd.” Met mij is er geheel niks aan de hand, Alleen, ik heb van dorst héél veel verstand.…

de aarde draait de regen druipt de drinker drinkt een moeder draagt de plicht die drukt de dromer draalt een dichter droomt een wolkje drijft de schrijver blijft…

Ik drink haar lippen als honingzoete wijn en voer mijzelf dronken…

Champagne schittert licht door de glazen toekomst we drinken er op…

Het leven is fijn maar drink je een fles azijn wordt je leven zuur.…

drinken uit de goot de hond zal wel dorst hebben van kroeg naar kroeg…

De uier wiebelt: stiertje en pinkkalf drinken gulzig tezamen.…