Alle inzendingen over Een rode roos

Vaak heb ik in de slaap geplukt Een witte, een rode roos, Knikkende kinderlijk verrukt Naar 't schoon dat ik mij koos. Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos.…

Vaak heb ik in de slaap geplukt Een witte, een rode roos, Knikkende kinderlijk verrukt Naar 't schoon dat ik mij koos. Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos.…

Maar ook één rode roos verheerlijk zich in eigen roem en straalt een daadkracht uit en blijft diegene waar hij voor koos. Verdort die éne fiere roos in het bonte geheel om zich moeilijk staande te kunnen houden in een broos gekrakeel, wat een einde maakt aan z’n uitdagend bloeien, is het hele rozenperk gedoemd tot snoeien?…

mijn prachtige rode roos die mijn dag weer verblijdde…

Nog eenmaal kijkt zij achterom geeft de laatste uren enkele verschillende klanken die klinken als een klein restje wijsheid wanneer seconden bijna vertraagd naar morgen lopen gooit zij snel een medeklinker in de kist waar, om de zin van de allerlaatste zin te doorgronden, de schop over gaat een rode roos bloeit de doornen laat zij achter…

Een blank papier, een rode roos en heel veel niet-gezegde woorden, de stapels van gedrukte tekst, de vluchtigheid van de beloften, wie heeft ze niet gezien, gevoeld, wie heeft niet al die levenslessen al moeten leren, graag of niet? Heel langzaam heelt nu mijn verdriet en kan ik weer om zoveel zingen.…

Als jij een steel met dorens bent ben ik graag jouw rode roos mag jij een ring met diamanten zijn in mijn fluweel beklede juwelendoos. Ik ben graag het oortje aan jouw kopje en ook de suiker in je thee je lepeltje om mee te roeren en je reddingsboei op zee.…

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

Een rode roos is in mijn hand zie hoe puur elk blad brandt, nu is vol vuur elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt. O dof karmijn bevroren wijn uitslaand plots in rode vlammen en vuurrood bloed fonteinen gloed, gebroken uit de hartedammen.…

door de regenval staat er nog één laatste zomerse volbloeide rode roos in de tuin al haar andere metgezellen zijn verwelkt, verwaaid een schemering van droefenis zucht in mij geen enkele rozenknop kan ik meer zoenen heel eenzaam en alleen sta jij nu in volle glorie te bloeien nog eenmaal schijn jij met je rode gloed je kleurenlicht…

Nors zwijgend leg ik een rode roos op je graf.…

Denk aan een rode roos die ik heb ontmoet, neem afscheid van gisteren, ook al ga ik nu voorgoed.…

alles draaide om die ene vinger wenden en werking als lokkende vlinder verleiding in nieuwe lente manoeuvreren van komen en gaan spelend spel met dans en gezang in liefde verhuld met haar allerlaatste geil glimmende blik venijn en rode roos sleepte zij zichzelf naar het einde nog zingen de zigeuners na de messteek "Mi adorada…

De weerloze, eenzame, rode roos Een laatste teken van mijn liefde voor jou Verschrompelt plots als je langsloopt Want je was me al die jaren ontrouw…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan…

Zachtaardig natuurlijk, ze kent geen echte woede en is mooi als een rode roos, zon- der slechtheid, fijn geurend, betoverend-…

Een volmaakte dag die nog volmaakter zal eindigen, Een nacht waarbij de zon prachtig afscheid neemt, Een ochtend waar de zon mij omhelzend wakker schudt, Een droom in het leven; een levendig leven, Een zonnebloem gegoten in een rode roos, Een perenboom omgetoverd tot een naaldboom, Een persoon zonder personen, een persoon zonder lach; een levendig…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam…

EEN ROOS IN JE HAND Ik heb je een roos in je hand gezet de rode roos, die de liefde vertolkt Op jou ligt de rest van mijn boeket ’t is kil voor mij en zwaarbewolkt Ik heb jou de roos in ‘t haar gelegd de roos die aan eertijds denken laat Ik heb mij heel sterk aan je gehecht en dus met jou in de liefde gewaad Ik heb je mijn roos…

mee ik fluister je een rode roos en luister naar je dromen ik ben naar jou gekomen een vogel die voor vliegen koos je kleedt je in een regenboog en wordt de bloem van morgen verstilt vandaag nog in de knop maar je zal bloeien zonder zorgen…

het lieveheersbeestje klein zoals het is in rood, ros, oranje, de kleuren met onwillekeurige stippen die zeggen wat onvertaald blijft dat lieveheersbeestje per zomer een keer of twintig waarvan drie op de hand lijkt wensen te verkopen aan wie maar wil horen en nog durft te dromen zijn eerste lieveheersbeestje deze zomer dan toch mag…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid…

Als elke glimlach die jij me brengt staat voor een rode roos neem je dan de volgende keer ook een vaas mee? Ik kijk naar buiten zie dilemma's in het raam voel wat tranen stromen want verdriet staat zo dicht op wat mij lief is.…

Hij let niet meer op zijn omgeving en plotseling, heel onverwachts, prikt hij zich aan een mooie rode roos. Hij is ontgoocheld, dacht dat ik hem zou redden... Maar ik kan niet, kon niet, niet meer, niet nog eens, ik laat hem daar alleen achter...…

vloeibaar harnas Zij moet doorbreken Anders dooft het dreigende water haar Nog even Nog lang Ik wenste niet langer bezocht te worden door het denken Bootje, drijf niet naar de dood Vaar naar mij De blauwe lagune De rode roos…

En stel, dat een ieder mij verkoos ook dan is voor jou mijn rode roos…

roos te wachten op jou en mij…

Als bij wonder ontlook een prachtige rode roos.…

De leeftijd deed er niet toe, hij vond alles aan haar prachtig Op Valentijnsdag gaf hij haar een mooie, rode roos. Met daarbij een bloemenkaart, eentje van vroeger, uit de oude doos. Ze keek naar de roos en de kaart en ze bloosde een beetje. Ze zei lief: ‘Dankjewel, ik ben dol op rozen, weet je.’…

Onze liefde bloeide open Als een rode roos Wanneer de lente begint Ik kreeg het gevoel van Opnieuw geboren te zijn Verlost van alle verdriet en pijn In het verleden Was mijn hart van steen Zo koud als ijs Maar jij ontdooide mij Maakte van mijn leven Een paradijs En nu stort mijn wereld weer Als een kaartenhuisje in elkaar Je gaat me…