Alle inzendingen over Een stukje verder

Absolute waarheden ze bestaan gelukkig niet maar in elke wijsheid zit wel wat waarheid en ook andersom zo kom je toch steeds weer een stukje verder…

"Steeds een stukje verder.... blik op de weg... blikken, over en weer.. file!"…

Telkens een stukje verder, oké? Ik help je wel!…

daar klom ik over het ruwe oppervlak het kostte me veel moeite toen ik m’n hand een stukje verder stak steeds een stukje sneller zou het niet gaan beetje bij beetje soms verloor ik grip gleed ik een stukje terug maar ik ging door ik klom tegen de draad in…

de hemel sneeuwt het land weer wit straks als wij ontwaken en aan de kerststol gaan zal het land langzaam ontdooien en komen kleuren weer tevoorschijn ik plakkraak nog even lekker een stukje verder met de hond…

Vandaag de laatste dag dat je meeloopt Bij jou had ik de mogelijkheid om me te uiten en naar mezelf te kijken Dit heeft me weer een stukje verder op mijn pad geholpen Bedankt voor je geweldige ondersteuning Nu mag je gaan genieten van je pensioen Heel veel geluk!…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

verder van me wegdrijft……

Lood In mijn hoofd En In mijn hart Het slijt niet De tranen Van het gemis Stromen Elke dag Weer een stukje Verder weg Van jou Ongewild Ik wil niet dat je Vervaagt Jouw geur, Jouw stem Wil ik niet kwijt Ik koester Ze slechts In herinneringen Ik laat je niet los, Nu nog niet...…

Totdat jij de deur aanraakte, en steeds een stukje verder ging. Nu heb je zelfs de trap gevolgd, die leidt naar mijn gedachten. Lopend door de gangen laat jij me niet alleen. Al zou ik een hek bouwen om de muren van mijn huis Je blijft me achtervolgen, ook al is de deur op slot.…

Het is zo moeilijk om te zien hoe je langzaamaan verdwijnt terwijl je toch aanwezig blijft ik zie je angstige onzekerheid de hulpeloosheid van vergeten jouw lege ogen niet meer weten het verliezen in en van jezelf en telkens als ik jou weer zie ben je een stukje verder weg schrijnt de pijn opnieuw vaarwel in het langste afscheid dat…

Moet daar ergens liggen een niet te schatten afstand verdwenen achter de mist Turend in het grijs lijkt alles ver weg maar toch dichtbij Gedempt klinken geluiden een stem roept vervormd onbekend toch bekend Ik stap in de dichte nevel onduidelijk nog hoe lang deze vaagheid duren zal Maar elke kleine stap weer een stukje verder…

Blaas me om een zuchtje wind een diepe zucht Blaas me om En gun me mijn eigen vlucht Blaas me vooruit in de goede richting over te hoge drempels Blaas me vooruit Een stukje verder warempel Blaas wat harder en laat het tochten en laat het gieren Blaas wat harder Neem mijn teugels en laat ze vieren Blaas me op over…

Toen ik je voorbij zag lopen En toen je mij ook zag Gingen je ogen toen een stukje verder open?…

het duinde geel en roze rood de kleur van het seizoen we liepen steeds een stukje verder weg van de drukte in groen naar de stilte van zee onder een aflandige warme wind op strand met het harde zand op de kentering van eb en vloed waar je de grootste schelpen vindt nog waren we niet alleen de witjes fladderden mee ook…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop.…

verder Kwijtgeraakt - vader Die in ons brein altijd Zal blijven bestaan Zoals hij was, Toen hij nog gewoon Onze papa was…

Elke nacht breek ik de hemel, steeds een stukje verder open. Ik voel de bui namelijk al hangen; er zijn straks geen plekken meer te geef. Dus maak ik hem elke keer wat groter, want doodgaan doen we veel te veel. En al die zielen wegen zwaar. Om te voorkomen dat ze barst, sta ik het dodenrijk te rekken.…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…

Mijn eerste mooie rode step ik mocht tot het eind van de straat waar ik toch stiekem een stukje verder ging ach, je weet wel hoe dat gaat. Een putje om te knikkeren of hinkelen op de stoep doof zijn als je niets wilde horen je ogen dicht als je trapte in de poep.…

het midden van jouw lust tongde ik onder het beddek tot zacht de morgen lichtte stil als het rijzen van de maan als ’t wassen van de vloed besloop ik jouw ja en ‘k hief met elke ademtocht jouw nachthemd - ‘t tere blauwe een stukje verder op het midden van jouw lust voor ogen trok ‘k elke kleding weg en schouwde ’t warme roze paradijs…

Mijn eerste mooie rode step waar ik mee mocht tot het eind van de straat en stiekem een stukje verder ging ach je weet wel hoe dat gaat. Een putje om te knikkeren of hinkelen op de stoep doof zijn als je niks wilde horen je ogen dicht als je trapte in de poep.…

Al zolang vechtend tegen de harde waarheid, Elke keer mijn buitenkant een stukje verder harden, Smachten naar die betere tijden, Zoals voor al die problemen mijn hoofd verwarden.…

Wie stopt er niet bij de oppervlakte en Ziet een stukje verder dan je zou Hopen dat jezelf niet zakte Naar diezelfde onbegrijpendheid Als niemand ziet waar jij voor vecht Als niemand ziet dat het je spijt Dat alles niet echt Maar in je hoofd Want wat is oprecht En wat had je aan jezelf beloofd Dat jij En niet zoals hun Maar, Zie je jezelf…

Nog een klein stukje verder en daar moet hij staan. De boom waar ik nog vaak naar heb verlangd. Een oude eik, met weelderig bladerendek, immens dikke stam met mooi gevormde dikke takken. Oh, wat hebben we daar vroeger lol mee gehad. We zijn er in geklommen, we zijn eruit gevallen. Er hing een schommel, een touw met een plankje.…

Ik trek mijn broek een stukje op en stap erin. Het water is fris en koel, Ik beweeg mijn tenen, dat geeft een fijn gevoel. Ik loop een stukje verder en stap op een steen. Ik verlies mijn evenwicht… oh neen! Languit val ik in het water. Ik schaam me dood, wat een flater.…

Met elke seconde worden we ouder met elk kwartier gaat het omhoog, met elk half uur, moeten we onthouden, wat ons in ’s hemelsnaam bewoog, met elk uur is de dag een stukje verder met elke maaltijd, drie uur erbij, en als de nacht over de stad valt is de ouderdom weer een stapje dichterbij.…

Ieder uur een stukje verder per seconde uit elkaar drijvend zonder enkele richting mijn overtuiging, mijn gevaar. Maar de wens, de wil, het hopen maken plaats voor rationeel.…

Een stukje verder, bij het vogelhuis, legt hij voedselpakken. Merels, koolmeesje, roodborstjes en tortelduifjes beschermd door hun dikke vederpak komen schuchter dichterbij gevlogen pikken gulzig aan de granenbol en verdwijnen weer fladderend van tak naar tak.…

Opa was eigenlijk van boerenafkomst maar in de avonduren ging hij studeren, om verder te komen. Hij bracht het tot dessinateur: híj schiep de kleuren en patronen in wollen stoffen! Als kleinkind kreeg ik, al vroeg natuurlijk zijn creativiteit doorgegeven... via erfelijk materiaal!…