8420 resultaten.
Het hoeft niet meer ...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Altzheimer sloopte mijn allerliefste lief
en liet een ruïne achter in mijn leven.
Na het moment dat zij hopeloos stierf,
was zonder haar het mij om het even,
of alles verder ging waar en wanneer,
het hoefde voor mij allemaal niet meer.
Toen, na jaren duidsterdonker verdriet,
deed jij plotsklaps het licht weer aan.…
luchtbel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.956 Traag verkruimelt het wolkendek
Tranen slijpen mijn wangen,
Een kale ruïne in de schedel geplant.
Vellen vallen van het lichaam.
De planeet mag oplossen in bonte bubbels.
Grijze dagen, zoet verdriet.…
vlindertje
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.208 Een vlindertje zit op het raam
Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen
Niet wetend van de faam
Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen
Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet
En pompt zijn vleugels vol met bloed
Hij vliegt verzekerd over de heg
Zoekend naar zijn levensweg
Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon
Die hij als rupsje…
Voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 767 Gebroken door pijn,
Gecrasht door verdriet,
Grote scherven, kortsluiting
en veel schade.
Het slachtoffer, onschuldig
en getekend door littekens.
Onherstelbaar!
Toch wordt het gelijmd
en gereboot.
Maar, zoals bij een vaas die
opnieuw in elkaar is gepuzzeld,
zie je krassen en littekens nog,
voor altijd.…
Zie je dan niet?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 416 Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer.
Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht?
Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…
Groene ogen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 734 Groene ogen waar ik zoveel in zag.
Groene ogen en jou lieve lach.
Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd.
Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach.
Ik…
Hoe kan je mij dit aandoen?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 437 Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij.
Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij.
Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem.
Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem?
Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek.
En als ik…
De acceptatie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 933 Het begin van acceptatie begint te ontstaan.
Het is tijd geworden om verder te gaan.
Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn.
Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn.
Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij.
Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij.
Ik begin de herinneringen al mooier te vinden.
In plaats van…
de sterfelijkheid houdt aan
gedicht
3.0 met 24 stemmen 11.971 zich weervindt in dit haast vervleesde
voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf
lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker
de nachten zijn war en onzeker, verdichten zich
waar men in zit, men erft zich alleen
het steeds weer voorbije, zo tast men zijn omtrek -
-----------------------------------------
uit: 'het bezit van een ruïne…
de ladder danst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 350 een late hond sterft blaffend weg
in de aanhef van de zomernacht
langsheen de bogaard lijnt de heg
de manden waarin ’t plukfruit wacht
wielen knarsend in het grind
wekken zongebruinde krachten
eens de knecht de paarden bindt
verlaadt men stil de zomervrachten
het duister valt als kar en ruinen
tot stilstand komen bij de poort
swijlst dansen…
God's creatie, en de mens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 115 Een gedachte vervlogen
door een illusie bedrogen
de wazige schets van een verwrongen wereld
en alles gelogen
De knop van de liefde
die pas bloeit wanneer harmonie groeit
en het onkruid, verstikt door ellende,
doodbloedt
in de ruïne van het leven
door het verleden getekend,
gezegend in de bron van al het leven
omringd door de bloei…
Flagrant
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 154 zonsondergang is van de
vileine hand van de Meester
'Zonsondergang bij Montmajour' is
in tijd van woede gecreëerd
Net als dagelijks de zon aan
het eind van de dag
Gelijk in alle oceanen
leven gaat, maar niet de zeester
wordt dus Van Goghs werk gewaardeerd
Kleine, verwrongen eiken op een
rotsachtige heidevlakte
Met op de achtergrond ruïne…
Tweewereldenbestaan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 42 ik zag haar
uit de ruïne
ontsnappen met
een middeleeuwse
steenlawine
dicht op haar hielen
hoorde
hysterische
paniek in haar stem
zag de intense chaos
in haar geest vliegensvlug
om zich heen grijpen
nog is zij heel
beneden gekomen
want het enige
dat ik vond was
haar warmte op een
grote ronde steen
die rustplaats
was uit zijn…
Té zuinig?
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.353 Kastélen bouwen, vergéét het maar,
ruíne's blijven over,
in deze welvárende, zich aan de
afspraak houdende staat!
Toé nou, men. Balkenende, wanneer
stópt u nou met deze niet ná te komen
afspraken, kortom met deze Ellende?…
De overkant
gedicht
3.0 met 321 stemmen 47.103 Door het raam zie ik
een vrouw haar kind slaan
de man komt thuis en slaat
zijn vrouw
ik sta en kijk
Ze zijn nu bij de buren
een veldslag huisraad
vliegt door ruiten
ik sta en kijk
Het huis vat vlam
en ook het huis ernaast
er liggen doden in de tuin
ik sta en kijk
Kinderkreten sterven weg
de overkant is een ruïne
uit een puinhoop…
dat huis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 kwaad
dat huis waar ik geschreeuwd heb
in de wanhoop van wat leegte zeggen wil
en waar geborgenheid tussen alle witte wanden
zacht vervloeide tot een massa warme
handen rond mijn lijf
dat huis verlaat ik, ik laat het
voor een ander
ik wens de stille zegens aan die
ander toe
het huis dat op mij wacht
verzacht in ieder opzicht de ruïne…
De monumenten 4
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.995 Gebouwen zijn aandoenlijk als ruïne,
Hun ziel ligt bloot. Paleizen, kerken, banken,
Geen sterveling die weet waartoe ze dienen.
Je hoort dus overal de luide klanken
Van tuba en trompet en mandoline
En ziet er mensen langs de straten trekken
Met feestgetoeter en plezier voor tienen.
Dit is een stad van louter lachebekken.…
De herinneraar
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 451 ik rust in m’n stoel
tegenover de staande klok
die m’n tijd wegtikt
verzadigd van het verleden
gebukt onder druk -
van talrijke herinneringen
stormt in een stil
moment 't ganse verleden
het bewuste binnen
bladerend door mijn leven -
sleurt het onbewuste
mij mee langs de ruïne van
ongeheelde wonden
verborgen en verworden tot…
Kringloop
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 366 Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look
vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei
in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook
een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij
er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren
doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…
De monumenten 2
gedicht
3.0 met 21 stemmen 12.142 Elk huis vervalt er doodkalm tot ruïne.
Elk mens kan er vrijuit op straat verrekken.
Elk monument zakt ongestoord ineen
En op een zomaar wandelende dame
Stort zich de pest. Dáár ligt haar grote teen.
Het is een echte stad, en geen reclame.
-----------------------------------
uit: 'Gesloten circuit', 1982.…
na de gouden uren (voor Paul)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 224 in een witgeschilderde bus
achter geblindeerde ramen
wordt hij binnengereden
hij kijkt me aan
ik kijk terug
en zie zijn geschokte kop
ik schraap mijn keel
zijn metalen kunstbenen
zuchten en slurpen
alles zucht en slurpt
in de ruïne
hij aait de hond
en tast naar emotie
hij verween in een
zoekgeraakt dossier
zonder benen treedt…
een leeg huis
gedicht
3.0 met 94 stemmen 63.036 mijn handen voelen
de bloemen tussen 't steen
je ademende muren
en ik zoek de deur
naar het einde
van voor het begin
mijn hand op de klink
weet niet wat te doen
mijn hart slaat alles over
met mijn ogen dicht
draai ik mij langzaam om
vloeren worden golvend gras
ik ben een vreemde in mijn eigen tuin
ruïne van wat eens was.
-------…
De nalatenschap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 ik was het lamplicht kwijt
vage contouren bewogen
waar zij dit niet zouden mogen
stilte werd onderbroken
door geritsel en geschraap uit stukken
die hier al eeuwenlang werden bewaard
jaren verstoften in lucht
die onaangekondigd uit zijn
tijdloze winterslaap was gevlucht
ik wist de poppen op schappen
hun kleding een ruïne van verkleurde…
Le village abandonné
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 605 De hitte kruipt over het enge pad
Het alpine dorp ligt in ruïne
Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad
Maar konden er de kost niet meer verdienen
De wilde tijm kan je van ver al ruiken
De hop hoept schril en onverstoord
Geen leven meer achter vervallen luiken
De krekels hebben hier het laatste woord
De bron, die leven gaf, is opgedroogd…
Wicklow
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 320 in groen stapelen
ruggen zich naar achter
waartussen nevel kleeft
als grijze klei aan dikke kammen
de kleine ruïne
is door steen en tijd
van enkel voorgevel met raam
tot standbeeld verworden
tegen de zachtgrijze hemel
grenst de kim
aan gele korenvelden
scherp geaderd in tinten
en zo een hoogte kleuren
de stroming kent
blauw ruisend…
De dagen gaan
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.051 Nu is de tijd voor oude heerschappijen;
Vermolmde staten wanklen - de Commune
Zal rustig rijzen uit de roeste ruïne
En zal een rijk zijn van de ganse aarde:
Herberg voor volkeren, verlost van wallen,
Bewoners van de veilge hemelhallen
En in de ogen Gods gelijk van waarde.…
Romania in sepia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 203 Zwartgekleurde zilverdeeltjes
omgezet in sepia
Een ruïne onder wolkendek
op ruige, vormeloze grond
Hoewel amorf, glooit soms gesteente
heel bescheiden als jonge buste
koersend op 't mooi gewelf
Sepia qua kleur maakt herfstig
zon verlicht opeens veel minder
waar contouren zich scherpen
De binnenplaats wordt streng bewaakt
door een gebeeldhouwde…
De Grens Bereikt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 ontvluchtend haar dochters meesleurend
uit kruitdamp gehulde ruine stad
bedreigd onbeschermd zag een bloedbad
haar grens was bereikt hartverscheurend
velen vluchten richting route grens
rennend door bossen over weiden
probeerden geweld te vermijden
zelden zichtbaar tsunami van mens
andere staat ver weg van haar grens
voelde zich machteloos…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.352 Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven de wallen,
beveiligd binnen die vertrouwde wacht,
en waaromheen de brede biezen, zacht
en zijig, op het gladde water vallen.…
Vrouwtjesdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 173 Een maand voor onze lieve vrouwendag
Geldt vlakbij Beek en Donk op Eyckenlust
Voor alle poezen absolute rust
Geen krolse kater die 't domein in mag
De lockdown heerst hermetisch overal
Geen bronstig ruin, noch reu of everzwijn
Alleen de merries mogen op 't terrein
In quarantaine na het Hengstenbal
Zo droomt de poes op wereldvrouwendag…