Alle inzendingen over Geestelijk Apocalyps

apocalyps een somber toekomst gevoel slagveld van dode bomen kale takken die zich droef naar de hemel strekken…

Last van apocalyps?…

In de rode schaduwen Van een stervende zon Zingt de machtige adelaar Het troostende lied voor De eenzame leeuwerik. Zijn doordringende blik Peilt achteloos De liefdevolle vrucht van Het verwoestende mensenkind, Gedachteloos achtergelaten, als een Opdringerig koekoeksjong, In de druilerige portieken Van een, zichzelf het leven Uitzuigende…

Het doffe glas verhulde nog de roestige wijn, satijngerijpt. Zou het van de stalen druiven zijn die aan betonnen ranken en langs granieten flanken wedijverden met blauw azijn ? De witte raaf, de grijze krater, de ijle damp trok exploderend over de resten van het kamp waarin geen hart meer klopte het laatste leven stopte zonder getuigen van…

een aardbewoner staat voortdurend bloot aan hemelse gevaren die hun banen verlaten en langs onbekende lanen op ramkoers liggen met de aardse schoot die dreiging slaat de mensheid uit het lood maakt keerkringen van de meridianen en van de thuisplaneet een dal der tranen een inslag wordt gewis ons aller dood de telescopen zijn opnieuw vergroot…

ik raakte dingen aan om me heen hun echtheid verdween in stof aan mijn handen glansden restanten waar chaos verscheen ongeordende vormen vulden de ruimte zonder enige wetmatigheid hersendood zieltoogde nog stervend leven in bandeloos bewegen weg was wetenschap beschaving en cultuur de apocalyps sloeg triomferend het laatste…

weg was de wereld ontdaan van natuur en het beetje cultuur dat wij in vele generaties beschaving hadden vergaard verdwenen de muur van het huis dat onderdak bood aan een knus en vooral liefdevol leven thuis het was geen vertwijfeling maar een zeker weten jij hebt het boek tot deze bladzijde gelezen de omslag was het moment in de apocalyps…

in het gehuichel was een deel en één in tranen in sommige uren heel veel schijn en meer in deze droeve jaren van het hart en in de gene waren stormen - welke stormen, wie? - maar nooit echt het geluk zelden begeleiding meestal versluierd omdat het heel diep zat en alle stromen vloeiden wassend verder het zichtbaar buiten was van binnen meestal…

De lanen zullen uiteenspatten, de mieren zullen mij verdrijven, als de macht niet inperkt, als de wereld niet omdraait, zodat het sterrenstelsel mijn woning wordt, zodat ik kan dansen met de doden, in een trance die eeuwig duurt, voorbij de bomen die mijn stem bewaren, de bloemen die mijn hart verdelen, er is niets wat mijn verlangens…

mijn handen omvatten het universum in een glazen bol, kijk als je schudt dan beweegt het, sterren schuiven achter de maan, bomen vallen uit de lucht bergen breken de zee in twee en de zon drijft uitgeblust met de ondergang mee…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

De Oermoeder sterft wordt aan verre hemelen met kind gekruisigd Alles wordt tot stof als oog en silhouet kruisen, degens begraven De dorstige mens drinkt het gif uit haar wonden van dode handen Uit een nieuwe kern onder een oud gesternte werd zij geboren Op helblauwe kraters van de zoekende mensheid rust een felle zon Zijn stralen…

Ik zag in m’n lucide dromen op m'n reizen van de geest reuzen groter als een ster richting zonnestelsel gaan-- ik zag apocalyptische ruiters erger dan megavulkanen en grote meteoriet inslagen-- ik zag dat de dood het wist hij poetste zijn beenderen in een hoek van de wereld-- ik dacht 't zijn maar dromen tot ik op de reisfoto…

Terwijl de wereld In vlot tempo Haar eigen apocalyps Tegemoet draait, Een eind maakt aan Nutteloze zorgen en zuchten, Zie ik in het verste Hemelrijk een gouden Zwaan die met haar Schitterende vlerken Een donker zwerk doorklieft En sneller dan de aarde Ooit aan zichzelf Ten onder kan gaan Slaat ze haar verblindend Mooie…

Het enige wat blijft zweven is het geestelijk leven.…

Al eeuwen jagen wolkenluchten Voorbij wijd open mensenogen Staan veelbelovend regenbogen Boven te vaak geslaakte zuchten Laat oorlog vele volkeren vluchten Kust schaduw zacht het onvermogen Verschijnt de zon te opgetogen Gaan er hardnekkige geruchten Dat ooit de aarde nieuw zal zijn En haar bewoners welbewust Niet meer gehinderd door hun…

Van buiten mooi weer spelend Van binnen- aardverschuivingen Sterk wisselende temperaturen Verhitte winters, bevroren zomers Verschroeid herfstblad, ijskoude Voorjaarsbloemen Hagel in augustus, tropenzon In januari Het staat allemaal in De Bijbel Mijn moeder zegt het Haar gezicht - een donderwolk…

de lucht brak in talloze scherven we ademden hemel in verpulverde staat straten trilden wegen schokten overbodig gewicht doelloos uit zicht aarde verstilde in het doolhof van tijd de nacht was de dag in de schemering kwijt handen vatten de dood als geluk stervenden schreeuwden hun werkelijkheid stuk met de zon in de hand, ogen…

Geestelijke pijn zonder lichamelijke pijn is mogelijk, maar lichamelijke pijn zonder geestelijke pijn bestaat niet.…

zes dagen om te scheppen na de Apocalyps de ervaring van lang geleden borrelt op in zijn brein wanneer hij na zes dagen en triljoenen vragen zijn werk bekijkt is alles zoals het moet zijn weer heeft hij het hemelruim vormgegeven en deze keer, weet de Heer mijn handen zijn schoon gebleven…

'geestelijk en fysiek' het zal nooit meer zo zijn zoals het vroeger was ik had nog hoop maar die veranderde tot as nu, heb ik pijn: 'geestelijk en fysiek'…

Zacht is doodgaan zelden, maar er is niemand die dat navertelt Spieren denken niet, maar doen zo hun best het vege lijf te redden, dat je juist vergaat van een helse folterpijn omdat de tijd ineens vertraagt tot een eeuwigheid terwijl op de slagen van het laatste uur de hemel sterrenloos zwart wordt van een nieuwe zon die aanzwelt…

Grove nalatigheid van doktoren Heeft er uiteindelijk toe geleid dat Mortuaria in een Turkse stad Voorzien zijn van bewegingssensoren Daar denken ze dat de komende nacht Een zombie Apocalyps wordt verwacht …De gemeenteraad van de stad Malatya in het oosten van Turkije heeft een mortuarium laten bouwen waar een alarm afgaat indien ‘overledenen…

ik kreeg een hand terwijl je ogen van de wereld waren een ander universum zagen door de blauwe nevels rook je opende en toch in koel afstandelijk kwam onverwacht de schok je verkilde in lichaamstaal verschroeide me met hete zonnewind heb de sterren in je blik zien doven jouw apocalyps kom ik nooit meer te boven…

ketting vol te maken zag hoe handen elkaar raakten de cirkelkracht zijn eerste schijnen gaf indrukwekkend klonk het sonore geluid waarmee duizenden mantra’s werden geuit hun gelijkvormig bewegen openden warme uitnodigingen om in de wereld te leven en er deel van te zijn om zo de patstelling teniet te doen zonder apocalyps…

het licht is gebroken de poorten van hel geopend goed en kwaad gewist nu sist en schuifelt gebroed met opgekropt gemoed voorbij de apocalyps gemist gist angst en pijn als venijn in het bestaan radeloze ogen breken in onvermogen om verder te gaan de klok is blijven staan toen de mensheid aarde de das heeft omgedaan…

de lange gang stond vol kerken gevuld met gezang zijn immense pilaren stonden naar de hemel te staren in glas in lood bevolkten gebrandschilderde wolken het blauw van de lucht deuren zwaaiden open klokken gingen luiden en de mensenzee golfde naar buiten kleurrijk en verscheiden rouwklagend om de heiden die in de apocalyps is…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

De geestelijke stapte met versleten schoenen naar de schoenmaker en zei niet poetsen of boenen maar repareer ze snel voor mij waarop de man zei dat zal nu niet gaan iemand anders is u al voorgegaan maar doe ze hier uit en trek vlug dit paar aan kom dan morgen terug de geestelijke zei wel salamander ik doe geen schoenen aan van…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…