Alle inzendingen over Genoegen met weinig

Mijn scherm leeg niks meer bevatten tijd genoeg om na te denken. Wat bedoel ik geen wonder verbaasde ogen omringen me. Wensen dromen ideen een gouden horizon onbereikbaar ideaal de lat te hoog. Onuitgesproken vaak gezegd vragend om meer is dit alles? Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos.…

hoe weinig is nodig…

In de kern van jouw menszijn Was je voor iedereen jezelf En, belangrijker nog, Voor iedereen gelijk, Als geen ander doordrongen Van de gedachte dat de mens Alleen samen met de ander Het leven leefbaar kan maken Zo hebben we je meegemaakt, Buurman die voor alles Medemens was, altijd klaar Om de naaste in jouw omgeving Te helpen…

Huubs hitwerk heeft niet iedereen behaagd ’t Is voor de kerk niet goddelijk genoeg Te vage tekst die op te weinig sloeg Je reinste topsongs dus als je ’t mij vraagt Want kijk eens in de kranten van vandaag De wegen van de méns, die zijn pas vaag…

Hoeveel zeggen weinig woorden die je raken in je hart hoe weinig zeggen mensen met hun grote woordenschat. Op grote schaal vertellen zij verhalen die zonder inhoud spreken die in de verste verte niet op mooi gesproken zinnen leken.…

'k Heb nooit gespaard, weinig vergaard, het was mijn streven, om prettig te leven. Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Kent u nog het hoepelen, touwtje springen en meer van die genoeglijke buiten-dingen? Weet u nog van knikkeren en verstoppertje spelen Dan bent u met weinig want echt, er zijn er velen die niet meer weten wat buiten spelen is!…

Misschien heb ik het fout gedaan Was wat ik deed niet goed genoeg Had ik er vaker voor je moeten staan Meer inhoud moeten geven aan wat je vroeg Misschien ben ik niet diep gegaan Gaf ik mezelf te weinig bloot Ik reken dit mezelf aan Ons vuur is uit, de liefde dood…

Nu hoeft er niets meer, ik ben met mijn geliefden geheel verbonden. Het heeft geen zin meer naar nog meer te verlangen, ik heb alles al. Zelfs de genieting hoeft niet verlangd te worden, die is er altijd.…

Vrijheid zo gezegd maar het is heel wat Vrijheid zonder kunnen we niet Vrijheid het lijkt zo weinig maar het is het niet Vrijheid vroeger smeekte ze erom Vrijheid is jammer genoeg niet overal In vrijheid moeten we leven Vrijheid dat is wat we willen Vrijheid moeten we vieren…

Toen ze heen was zei hij weinig niet veel wel genoeg de kleinste gedachte riep, ik zweeg als rijzend deeg zag rozijnen en krenten ’t aanrechtblad het zilveren pincet karmozijnen tinten, ‘k zag moeders aller mooiste beste kleed…

Rammelende munten draag ik onmogelijk formaat ik ben niet blind genoeg te voelen welke waarde zie te weinig ongewapend met het oog ik raad vertrouw de andere kant waarvan ik klant ben obstinaat omdat men dofheid baarde met de komst van deze munt een klinkend onderscheid had voor het zelfde geld ook wel gekund…

Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg Maar gekte is erin geslopen Dwaasheid voert de boventoon Er zijn maar weinig mensen die echt hopen Op ‘normale’ omstandigheden. Want natuurlijk gaan we ’s avonds niet meer over straat Doe niet zo gek zeg. Vanzelf dat je niemand na de avondklok meer binnenlaat Je bent toch niet lekker zeker?…

Eigenlijk weten we niet veel maar genoeg om van dit bestaan een glans achter te laten, een klein vermoeden van licht en wat woorden uit een gedicht dat weinigen verstaan maar dat doet glimlachen naar de zonnebloem en de kleuter.…

Of hoe weinig.…

Het ergste is, je kunt er zelf zo weinig mee, alleen er voor ze zijn. Als kind probeer je je gevoelens niet te laten zien, want ze hebben het al moeilijk genoeg. In het beginstadium van dementie: eigenlijk weet ik er te weinig vanaf. Het enige wat ik kan doen voor mijn dierbare ouders, is er voor ze te zijn.…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

Opa, een man van weinig woorden, maar zonder woorden zei hij al genoeg, Opa, een man die bij u hoorde, zijn dood kwam veel te vroeg.. Opa, vertrokken zo kalm en zo stil, Zelf had hij nog graag willen blijven Maar dit was god zijn wil, daar viel niet over te kijven..…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Ik heb niet veel nodig om leeg te zijn, het noodzakelijke is gelukkig weinig, de zonnespiegeling is vol genoeg, ogenschijnlijk geen rimpels voor de boeg, des te meer te kijken vanuit een tolerant gevoel vanuit het niets waarin ik moeiteloos in onderga, alhoewel daarvoor staat het doel niet garant.…

Ik zou je willen haten, zo ontiech'lijk kwaad op je zijn, je voor altijd willen vergeten, want je brengt me niks dan pijn. De laatste tijd weer vaker dromen, heel vaak zelfs, met jou erbij, ik weet niet waarvandaan ze komen, maar ze horen niet bij mij. Ik ben het zo ontiech'lijk zat, ik wil je niet meer in m'n dromen, heb het helemaal…

Veel is het niet de bamboe bewegend onder fluisteringen het licht haast koud op wangen een stem die verdwaalde zinnen roept een hand nog steeds op zoek een bed verloren in het midden en een doek dat maar hangen blijft…

ik weet nog, de verwachting later in slaap vallen vroeger wakker worden want de volgende ochtend ben je jarig, kado gedaan vijf broers en drie zussen gaven je kleine dingetjes, tevreden en je wachtte op de post envelop uit Rotterdam oma had een briefje van twee-gulden-vijftig naar mij opgestuurd dat mocht niet van de PTT maar daar…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst...…

En is één zin van jou, Meer dan genoeg.. 'Ik hou van je..'…

leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind van nooit meer een doorgaan en geen verder uitzicht want al het gelazer is nu wel genoeg…

genoeg. genoeg heb ik van het leven. genoeg is genoeg. genoeg is het nu voor mij. genoeg voor ons allebei. genoeg vertelde jij mij. genoeg voor jou en mij. het is nu beter zo. genoeg. genoeg heb ik van die ruzies. genoeg is genoeg. genoeg jij bent weg genoeg, ja... jammer genoeg…