Alle inzendingen over Grauwe dag

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus - Leven en dood naadloos In elkaar over gaand Zijn niet meer Dan broer en zus…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

Er ging geen dag voorbij en ook geen nacht Enkel die grauwe luchten aan het koude firmament Zonder soelaas voor mij geen fluisterde zacht Geen hoorde mij zuchten en geen enkel medicament…

Daar was zij heel even op de schouder van een nieuwe dag haar lach straalde langs grauwe sluiers van regendruppels zacht draaide zij zich om en terwijl haar ogen zijn gezicht een ander licht gaven sprak zij dag, heel even was zij daar ...…

Van Manic Monday had ik wel gehoord Maar van Blue Monday, dag van de depressie Met heel veel beeldbuishumor als repressie? Het had mij nooit bereikt, laat staan gestoord Er viel voor mij die dag niets te betreuren Het was noch grauw noch blauw om in te kleuren…

Ik trek met een nieuwe tekst mijn vergissing recht: grauw de dag grauw het duin en geel bloeit de gaspeldoorn…

Elf dagen zonder vrienden Elf dagen geen contact Elf dagen zwak en misselijk Elf dagen mentaal geknakt. Met 'n hoofd als een biet zit ik nu te tikken gelukkig dat je me niet ziet anders zou je schrikken. Grauw gezicht, kilo's lichter de storing maakte me gestrest maar nu doet mijn pc'tje het weer opperbest.…

Ik houd er niet van om bedrogen te worden Het is niet gezond om je vriendin in de maling te nemen Je krijgt het terug, op een dag En dan verschijn IK Weer met een lach. De vogels die fluiten De lucht is niet meer grauw En dan hoef ik nooit meer te zeggen dat ik van je hou.…

Uit de hemel vallen druppels Als woorden in een moeizaam gesprek Grijs-grauw is de stemming Als ik opsta uit mijn bed Waar is de liefde Die me vervulde in de dagen van de zon Waarheen is zij vervlogen Wie plaatste deze bitterheid er voor terug...…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

Ontwaakte dag, Met droeve ogen en voeten in de kou. De tijd gaat onmeedogend Van helder weer naar grauw. Onmetelijk ben ik alleen Met droefheid om me heen. Waarom is alles grijs Zelfs dit aardse paradijs?…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

Twijfel, deemoed en zorgen Scheuren voor zon als grauw gewolk, En mijn dag verstrekt een morgen Aan een trotser volk.…

het is weer zo'n grijze-grauwe zondag een dag waar niets hoeft, maar alles mag achter pc, mailen en telefoneren nieuwe spelletjes proberen tv is ook iets voor zo'n luie dag boer zoekt vrouw is wat ik zag morgen weer een nieuwe dag op het werk na onze doorstart staan we weer sterk…

Het meisje aan de waterkant zag wolken, grauw en hoog Het grassprietje in haar hand bevatte het nat van haar oog De hemel, stil in avondlicht rustte van een zware dag uit In haar hart klonk ’t gedicht haar stem was zonder geluid Door ‘t riet zuchtte de wind alsof hij gelijk ‘t meisje leed O, waarom was zij zo blind toen hij haar had uitgekleed…

Dit is het weer Waarvan je automatisch Langzamer gaat fietsen Grauw is de lucht Waar geen kleur in zit Flauw is mijn dag Waar geen smaak aan zit De ijskoude wijzers Van de winterklok Zijn net als mijn vingers Bevroren door de sleur…

ter kimme, had gestegen moeten zijn doch het druilde, miezerend grauw maar ook een grijze dag kent schoonheid in nuances, schimmen schijnen werkelijkheid en een elfje danst in takken beneveld laat ze de zon weer zakken…

Gedogen wij slechts Gedachtengoed Taal van eerbied Lang vervlogen Angst ontsproten uit Matrieel vermogen Staal doorboort met Blauwe gloed wie vertoont een Grauwe grimas de dag ontwaakt Gestold in bloed.…

De nacht wordt steeds groter in mijn hart mijn ogen worden steeds zwaarder nevel daalt over de resten van wenende dagen zwarte schaduwen overvallen mijn lege vragen ik loop doelloos rond in volstrekte kou en adem een pijn in zo blind en zo grauw ik zwijg een eeuwig zwerven de dag gaat langzaam sterven…

Grauwe luchten over het land, Straten bedekt met vallend blad, Natuur stervend in treurig tooi Van rotbruin, schimmelgrijs. Je dagen worden korter, Maar duren steeds te lang, Slepen zich droevig voort In mist van nevelige gedachten. Het lichtfeest, de ommekeer, Verborgen door jouw luchten Schim aan de horizon. Nog dagen te gaan .…

Grauw is de dag, en grauw is mijn gemoed; De wind hangt machtloos in gebruinde twijgen, En langzaam komen blaad'ren nederzijgen, Die blijven rusten aan der bomen voet.…

Het was een grijze dag maar de zon verlichtte de horizon als zijnde een strijd tegen het grauw. In deze sereniteit won het licht en hoewel de lucht verblindde bleef ik kijken, want in de verte gloorde een kracht die voor niets zwichten zou.…

De dagen grauw, en grimmig nors de nacht. Stil, kleurloos ligt het landschap in de mist. Een grijs waaruit het zonlicht is gewist houdt ons de hele maand al in zijn macht. Gelukkig passen aso’s voor mineur en geven met hun zwerfvuil nog wat kleur.…

dolen zonder wegen rust de rust van duizend vragen en zal de lach eens grauw vervagen in het licht dat weggedragen van de drang werd doodgezwegen…

De grauwe ochtend: ik val schokkend uit het duister met gebroken benen. Tussen mijn mond en uw oor dwarrelen mijn woorden krachteloos op de grond. Wat ik maakte heb ik verbrand, wie ik ben heb ik verbannen: Gij zijt mij zo ver gebleven als ik U. De dag dat in geen spiegel dit gezicht nog zichtbaar zal zijn, is het een droeve dag?…

met zijn modderpoten trapt hij op haar hart grof en onzorgvuldig neemt hij haar ruimte af langzaam raakt zij adem kwijt in haar benauwenis haar ziel schreeuwt om bevrijding in dit grauw gevang tot op een dag zij vlucht uit die gevlochten kooi beurs geslagen komt zij aan bij lotgenoten…

vooreerst dit jaar kruipt de zon door het raam van de veranda lichteiland van oranje pompoen de oogst heeft hier de rust gevonden met grauw geworden maïs en sierfruit herinnering aan die laatste warme dagen met mok warme thee staren naar avondrood en gouden regen…

grauwe avondlucht zwanger van regen donkere dennen kraaien krassen de dag nog tot weemoed vlokken roet die de grijze avond proberen te rekken met hun ontheemd geroep enkele vinden een plek de rest zal wel blijven vliegen in de zwarte nacht…

niet het blauwe boven wit of het grauwe onder groen niet de vis die boven zit of de steel onder een bloem niet de flinter van een spicht of de donder van de dag niet het donkere van licht of de glitter van uw lach niet het kromme van de krakel of het krikken van de krekel niet de tenten van tentakel of de hik verstappende hekel…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…