133 resultaten.
(2) Afscheid
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.646 Het is die hardheid van de beelden
die de tijd deed huiveren.
die ogen vulden vol ontzetting
maar waarvan geen prenten
in de lege lijsten staan.
Waarvan de stemmen schril
weerklonken en de schreeuwen
einderloos weergalmden
waar ze de stenen van de straten
met hun rode modder kleurden.
maar werd doodgezwegen tot
een niet bestaan.…
Vergane glorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 waar tegenpolen
elkaars hardheid meten
aan het licht
stralen sterren
nog vergane glorie
in ons dagelijks zicht
snelheid en afstand
geven hen bestaan
terwijl hun resten zijn vergaan
is fictie ons heelal
verte en diepte moeten nog komen
groeien of krimpen we al…
Manueel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 540 O handen,
o hardheid,
o liefde,
spreek toch
van verlossing
tot mij…
fragiel
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 625 fragiel
als een enkel ijskristalletje
kwetsbaar
een klaproos in wervelstorm
vlucht ik angstig
in ronde hoeken
steeds
op het nippertje
weg van gehaaste voeten
die alfabetisch
lexicografisch
bestuurd door een computerziel
mijn voelen
in punten vertalen
waardoor mijn kwetsbaarheid
onder de hardheid
van hun zolen
zo groot wordt
dat…
Er bleef iets dat ontbrak
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 393 nog was
mijn schilderij niet af
er bleef iets dat ontbrak
ik componeerde
kleur en vorm zo
dat het de juiste tonen gaf
de hardheid van
mijn messen kon ik
slijpen aan de rots
maar in de horizon
van lucht en zee kreeg
het pastel de wind niet mee
heb de ziel erin geblazen
zij bracht beweging terug
een magisch verfstreekje op de…
lust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 114 omdat ik als een oude bouwval
staan blijf uit gewoonte
zeg ik ja
als een toevallig liefje
midden in de nacht
verbaasd mijn hardheid voelt
en vraagt of ik nog lust heb
lust is er inderdaad
om vredig en bevredigd in te slapen
en nooit meer te ontwaken
want kan het mij wat schelen
als zij morgen ontwaakt
in de armen van een lijk
bevrijd…
rigor mortis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 114 omdat ik
als een oude bouwval
staan blijf
uit gewoonte
zeg ik ja
als een toevallig liefje
midden in de nacht
geflatteerd
mijn hardheid voelt
en vraagt
of ik nog lust heb
maar eigenlijk
bedoel ik
lust
om vredig en bevredigd
in te slapen
en niet meer te ontwaken
want kan het mij wat schelen
als zij morgen wakker wordt
in de armen…
Het is gewoon niet anders
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 367 het schrijven kan je vergaan
net als lachen
zomaar weg
je zoekt naar woorden
pakt pen en schrift
maar de wanhoop
geeft je niets
de hardheid van het bestaan
pikt jouw letters
en jouw schater
teveel leegte
vult geen papier
en alleen maar dichten
over al die ellende
geeft ook de schrijver
geen plezier…
verwarring
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 418 het duurde niet zo lang
en ik weet niet meer precies
wat er toen allemaal gebeurde
maar ik draag geen wrok
jij hebt geen schuld
het was een samenzang
je zonnige dagen heb ik gekust
het duistere gevoeld in al je lust
je zwijgen had een reden
we zien elkaar nog elke week
dat doet me pijn in elke streek
de hardheid van het heden…
Verschil moet er zijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 77 Veel van wat ik dood zie leeft,
het anorganische scheidt zich lastig
Alleen het hart is van basalt soms,
en zelfs dan
Ook schijnbare hardheid slijt
of breekt in stukken onverwacht,
als zachtheid tracht te binden
Je hebt die rechtheid nodig lijkt,
vierkant verlangen in asfalt en beton
In kool en kalk teken ik cirkels…
Wolkte licht
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 326 ze verschoot
wolkte licht
haar donkere ogen
golfde brekend
door een zee
vol emoties
strandde op
basalte hardheid
van mannelijke trots
onbespreekbaar
in traditie buigt
hij nooit de harde kop
maar in het zwijgen
speelt zij zijn muziek
neigt als hij verkiest
windt hem weerloos
om haar zachte vingers
tot hij doet wat zij gebiedt…
Zij kwam nog op tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 211 Zij kwam nog op tijd
om in liefde te geloven
in metalen die smelten
als hardheid ze dwingt.…
Vergaan
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.280 Donder nu maar op
ik voel teveel pijn
Hoe lief ik ook ben
jouw hart is te klein
Wees maar heel stil
je woorden stinken
Slim en doordacht
kwetsen verminken
Voel wat ik nu voel
of lieg je hart vrij
Ontken je hardheid
je speelde met mij
Laat me nu met rust
ver van mij vandaan
Liefde eens zo mooi
voorgoed vergaan....…
De twijfel nooit ver weg...
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 634 Hij vreet de rust en de stilte
alweer weg
zoals de warmte de sneeuw doet smelten
al vind je die nog zo mooi
en doet die de hardheid van de vormen wijken.
Helpt niets hier tegen?
Of moeten we met de ogen
van de kinderen kijken?…
Het apocalyptisch bestaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 ik geef je handenvol zon
jij koelt de wind
verdroogt vruchten
tot de hardheid van steen
speel met wolken
breng jou verfrissende schaduw
jij verzamelt nacht
groeit ziekelijk wit tot kracht
in ontmoeten schemeren wij
onze voortdurende strijd
in het apocalyptisch bestaan
van zon op en zon ondergaan…
Leysin 1988
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 343 De sneeuw dekt de hardheid
der lijnen toe
naar 't blauw van de luchten.
Onhoorbaar in lichtheid
zeskantig verzuchten.
Bij middagzon brekend,
tot water vervloeien,
de boomwortels lavend,
de kruinen doen groeien.…
Passionele luchtigheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.372 Feromonen, ziltig zweet,
de zachte hardheid van je lijf,
bevangen zonder dat je het weet,
mijn zinnen, buiten kijf.
Steeds vaker in mijn dromen,
bidt nachtelijk smachten,
het klare licht te komen
in zwoel zweverige nachten.…
Briljantte in de setting
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 381 mag ik even
glinsteren op je hand
in warmte mijn kleuren tonen
jou de facetten laten zien
van het leven aan de rand
ben ooit gekloofd
in de hardheid van
mijn tijdloos leven
briljantte in de setting
van alleen maar geven
maar jouw lach en ogen
polijstten mijn oneffenheid
haalden karaten boven
in jou vond ik loepzuiverheid
en kan…
Ik ben een beetje dom geweest.
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 3.788 Ik ben een beetje dom geweest
Liet niet wat ik had moeten laten
Ik wist dat ik het niet moest doen
Maar kon het me niet uit het hoofd praten
Ik weet dat ik er spijt van krijg
En eigenlijk heb ik dat nu al
Maar wat gedaan is neemt geen keer
Ik vrees de hardheid van mijn val
Het was niet eens zo slecht bedoeld
Maar goed was het ook niet echt…
In delen van wat er was
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 218 ben weer terug
maar hopeloos verdwaald
tussen twee werelden
daar ging alles
met het hart
van generaties lang geleden
ook links en
rechts apart vol
retoriek en kerkse gebeden
heb alles opgeschreven
ben met ze gaan leven
in delen van wat er was
ben nu terug
geschrokken van de hardheid en
het egoïsme hier wat viel dat tegen…
Soldatenleven
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.146 Vechten voor de vrede
In een oorlogstijd
De welvaart achter je latend
Op doorreis naar de bitterheid
Schieten met je ogen open
Maar met een hart dat huilt
Een angstaanjagende hardheid
Onwetend wat achter dat masker schuilt
Een film komt tot leven
Maar een droom valt in duigen
Lopend over mensenlijken
Die niet meer kunnen getuigen…
Gezegend sloperswerk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 96 Kijk het eelt in mijn handen
Ontstaan met keihard werken
Hanterend de slopershamer
Bij het afbreken van kerken
Moge ik het tot aan mijn dood toe doen
Gewraakt zijn hardheid en natte zoen
Handen tastend onder mijn witte buis
Snikkend toegelaten bij het heilige kruis
Bij de gratie van gezegend te zijn
Onder de mantel van het geloof
De vunzige…
bewinterde aarde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 bewinterde aarde
je versteent alle wereldse geluiden
slechts hier en daar
vallen scherven gekraai
her en der
en woorden vervriezen in de mond
je hardheid
mildert plots het bestaan
er rest nu geen lawaai
als is het leven van overtolligheid ontdaan
stil als steen
zacht het kristallen gras
en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren
de ochtenden…
ik heb de parel zien glanzen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 693 ik heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
het was eens mijn gift
de hoop voor ons samen
woorden zijn stil
de zinnen gebroken
de magie is vandaag
uit mijn teksten vervlogen
neem maar mijn handen
de hardheid verloren
ze vergaten jouw diepte
in een oppervlakkig bekoren
ik heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
ik geef je de…
Zoeken naar een waan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 186 uit het vlakke land
naar de eerste heuvels
in een mistige verte
later bergen
met de hardheid
van het dagelijks bestaan
ben het pad gegaan
van duizend voeten
in het zoeken naar een waan
heb mezelf zien veranderen
van luisteren naar fluisteren
tot de waterval van woorden kwam
onstuitbaar stroomt de schat
die ik mijn leven lang…
Ik ook
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 Rook van een opvlammende sigaret
is liefde een zucht, gesteun
vuur dat fonkelt in de blikken
een zee die sterren weerspiegelt
een zacht vel dat hardheid omsluit
licht dat op gloeit, opbloeit
schepen naar een veilige haven leidt
waar witte vrouwenborsten wachten
als duiven, koerend, lokkend paraderend
Ik heb jou liefgehad en werd bemind
het…
de zachte revolutie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 een rondje zachtheid
wandelen met het gevoel
van de zachte kracht
lopen in zachtheid
behoed je voor bitterheid
in barre tijden
weet dat je niets weet
neem het kind in jezelf mee
leer net als een kind
schouder aan schouder
een mars tegen de hardheid
of een ommetje
wandel met zachtheid
het zachte zal je troosten
vermijd bitterheid…
Berekend woord
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.004 spreekt ook al andere taal
passen en meten in een gesprek
is veel te traag zonder rendement
en asymptotisch verdwijnt de uitkomst
nu kneed ik waarheid in gedichten
in fluwelen woorden
zinnen die beelden met bloemen
hetzelfde moet laten klinken
in onafhankelijke tijden
formules voor objectieve resultaten
als afgeleiden van causaliteit
hardheid…
Een zachte mist
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 132 onbekend
maar in elk geval stabiel
Mist kent geen schaduw
alleen gedempt licht
met tot zachtheid
vervormde geluiden
en daglicht dat vervaagt
tot essentiële contouren
Gedachten worden half doorzichtig
je zou er in kunnen verdwalen
misschien zelfs in willen vluchten
als je niet naar elders moest
vanuit de luwte van de zachtheid
naar de hardheid…
als tijdlijnen in handen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 592 stenen liggen
aan je voet
ik zie de breuken
in je wanden
als tijdlijnen
in handen
geëtst door je
gedachtengoed
je ontlook
de aarde als
een kale rots
massa kartelde
met puntig trots
in ongenaakbaarheid
passeerde je
de eeuwenloze tijd
je bent nu broos
en zacht meegaand
in koude nachten
is je hardheid
langzaamaan gebarsten…