505 resultaten.
Lentefeest
netgedicht
1.0 met 75 stemmen 6.020 want
duizelingwekkend
hoog
zweef je over alle hekjes
drie snelle wielen en vier sterke armen
verder en verder en verder
langs dijken en rosgekopte grutto's
als marskramers
op pad
almaar rechtdoor
alle uitspanningen dicht
want maandag dinsdag
zondag is de dag des Heren
eten genadebrood
en moedermelk
en alle vogels zingen
en…
En de hemel was ongeschonden
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 423 De lente
berstte uit
en overal brak de grasmat open en
spuugde madeliefjes en krokusjes
verliefde paartjes
kropen uit het slijk
en nestelden zich
onder de bomen
buggy's en parasols
plooiden zich stralend
uit het groen
kleedjes in alle soorten en maten
vouwden zich uit de aarde
blote babybeentjes
ontweken het kriebelig gras
kevertjes…
overlevering
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 220 de herfstwind haast zich
door de brede boulevard
trekt een wervelend spoor
in het verlaten afval
schuurt meedogenloos langs huid
en opengewaaide jas
knarsend, razend, oogverblindend
slaat hij een bres
in gedroomde zandkastelen
over de barre vlakte
hinkelt een opgejaagde plastic stoel
het kind snakt naar adem
zijn schreeuw bedolven…
Plantaardig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 587 als struikspreker
geniet ik van
alle seizoenen
in de lente
groeit mijn publiek
de holle weg
in de zomer
als schaduwkritiek
op een herfst
gedicht
om te zoenen
in een winter
lang geleden
schreef ik
plantaardige wijsheden…
Tot in de teerste kern
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 238 een licht geklater
over zilverglanzend water
weer buigt het riet nederig diep
mussen neuriën voort
hoog aan de zwakke wind
breekt de zon door nevelslierten heen
alles licht op
in verschillende kleuren
tot in de teerste kern
treed het binnenin je hart
verwarmt daardoor al het aardse leven
op gewenste momenten
in het ritme van seizoenen…
4 seizoenen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 527 Vier korte gedichten
Winter
De kou bevalt me wel.
Ze neemt de plaats in
Waar je leegte is.
Voorjaaar.
De voorzichtige zon
Bevalt me wel.
Ze neemt de plaats in
Waar je leegte was.
Zomer
De warmte bevalt me wel
Ze neemt je plaats in
Nu kan ik wel zonder je.
Herfst
De wind bevalt me wel.
Ze fluit in mijn oren,
En roept steeds…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…
In klare taal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 239 het jaargetijde bloost
waar de vurige zon de einder kust
de zilte golven doorklieven
als een meditatie ontspanning
waar adem lucht geeft
in “klare taal”
spreekt de zee geschiedenis
óngepenseeld in een stijl
dit doet mij denken aan
dat jij jij bent
je doet wat je moet doen
in ieder seizoen……
na het laatste blad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 223 ze zijn me dierbaar
zowel de doden als de levenden
waar ik nu aan denk
de bomen hebben even stilgestaan
een rij gevormd als een erehaag
maar gaan nu weer hun eigen weg
’t is goed geweest ritselen ze zachtjes
voor een laatste keer
eren koning winter
in een naaktheid die geen mens bezitten kan…
Voortreffelijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 246 zo superieur
wisselen de seizoenen
in verbondenheid…
wit
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 279 het wegdek
wit
de daken
wit
de auto's
wit
sinds gisteren
heb ook ik
geen kleur
meer…
De eerste de laatste
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 349 Eén vlok die valt.
Niet meer dan één.
Kan dat?
Nee.
Twintig seconden later,
drie meter verder,
iets kleiner,
wattiger
valt de tweede.
Nog een paar vlokken,
de laatste,
één laatste
en het is weer roerloos
in de struiken en de lucht,
op de vogeltjes na
en
(de tijd verstrijkt)
één vlok die valt.…
Vergissing (maandag 22-2-2010)
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 202 Vergissing
Dat zou toch niet zo zijn?
Zon?
Stopverflucht, ja, en lood.
Lied?
Terneerslag, ja, naargeestig.
Feest?
Vale deken van grijs.
Gras?
Boerkalucht, maar kleurloos.
Zon kansloos.
Horizon
zonder
zon.…
Hittegolf.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 662 wat plakt mijn klamme hemd
aan rug en schouders vast
wie laat mijn zilte vocht
uit poriën verjagen
wat slaat mijn lichaam loom
tot rusteloos verkeren
wie wekt mijn ontembare dorst
met volle teugen niet te lessen
het is de zomerse golf
van zwoele verzengende hitte
die beweging bevriest in warmte
en het leven als koorts bedwelmt…
halluf zeven
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 178 halluf zeven
zondag
regen
halluf tien
de lucht
klaart op
hondje
stoepie
plassie
poepie
snel
er staat
een regenboog
halluf zeven
zondag
regen…
De regen flow
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 289 het regent naakte hymnen
in gekerfde tuinen en boomgaarden
vogels zingen op takken
en de wind knielt op andere nevels
loyaal in mijn buurt
de regen flow verblindt niet
het naakte zangerige als de uren verstrijken
op de eerste melodie
er is geen klaagzang te horen
onder de regenboog reist nogal wat
op winden en getijden
waar de vogels…
Een ontluikende mooiheid
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 218 hoor je het fluisteren, het suizen
rond de winddansende bomen
weet je hoe heerlijk je daar
kunt mijmeren, stiekempjes dromen
kan luisteren hoe de vogel
er klanken van liefde zingt
wanneer de ochtendnevel mysterieus
de nog grillige takken omringt
zie je hoe de zon een verlokkelijke knipoog
illustreert in een bonte lucht
het…
lentepracht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 325 lente
Het zijn de lage luchten die weinig geruisloos de koude kansloos maakt.
Met haar mee, de vogels die als herfstbladeren de koers ervan verraden, de paren paren Darwinsaans, daar louter uit nieuwschier het voltooide verleden daarom vraagt.
Toon lenterijp maar aan mijn land, dat met het verwaaien van de kilte je mag gaan pronken met je uitgestrekte…
lentegroei
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 147 lentegroei
De zo kenmerkende silhouetten van mijn wilg lossen langzaam op in een zweem van groen, het is begonnen, zonnestralen, zo krachtig nu dat de opgevouwen schoonheid haar pallet kan gaan tonen.
In die scherpte lijkt het kleurenveld haast eindeloos en komen spiegelmooi onaangeroerd de verdwenen beelden boven.
Flora en fauna zoeken evenwicht…
Oktober
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 392 In d'omarming van oktober
is de zomer reeds voorbij
Door schemer zijn straten verlaten
Het wordt een frisser jaargetij
Bomen raken bonte bladeren kwijt
De laatsten bereiken gracieus de wegen
Regen valt neer op het gekleurd tapijt
Zonnestralen zijn als een zegen
't Hemelse schouwspel in de lucht
zorgt dat de natuur wordt belicht
Vogels…
herfst
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 327 Warme dagen zijn voorbij
Allerlei rijke kleuren
vullen d'herfst als jaargetij
Regenlaarzen stappen
door plassen
Gewassen veranderen
van kleur en geur
Beukenoten en kastanjes
verrijken de wegen als franjes
Regen en wind zijn onbemind
Wolken bewegen naast elkaar
Ze omvatten 't dek
door een vogeltrek
op weg naar 'n warmer oord
Nooit…
Kon ik het gevoel vangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 247 het kleurige van de zomer
de boterzachte bloemen
een nesteling in het groen
het onverwachtse
gekwinkeleer in het riet
van een karekiet
ons schommelbootje
jouw armen, de delende rust
hoe je mij kust
de saprijpe belofte
van opgezwollen bramen
langs een weiderand
de tekening van de regenboog
na het verkwikkende buitje
haar aanraking…
Herfst
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 166 Het verkeer heeft hinder van je, de kinderen spelen,
de wind giert en het wordt fris,
ik weet het net als iedereen, het is herfst,
met prachtige kleuren, aparte geuren,
regenbuien en herfststormen,
het verkeer heeft hinder van je,
maar ik vind je geweldig, dus waai maar,
laat maar vallen dat water,
laat maar dwarrelen die blaadjes kom maar…
Herfst.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 Het is net of ik het gehuil
hoor van een ontwakende
wees, de poort naar
vrijheid is gesloten
achter elke boom ligt
een rugzak vol herinneringen
ik loop door het bos gevolgd
door de geur van dood
steeds vrolijk lachend op
het moment dat het moet
het smink zal steeds dikker
aangebracht moeten worden
ter verberging van de pijn…
O wintersschilderij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 388 laat mij genieten
van de ijskristallen
op de wuivende takken
van de bekoorlijke gestalte
de wandel van mijn lief
in het feeërieke landschap
het wijsje van de wind
melodietje in het vroege uur
wanneer de velden nog dromen
plots wakkergeschud
door het kraa-kraa-kraa
van zwarte vleugeljassen
in slingerende takkenbomen
warmhartig…
stromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 in onze vergaarde stilte
stroomt de loop
der dingen voorbij
teruggebracht tot
wat we verloren
toen we zonder het
te weten afdwaalden
zitten we
onder de bloeiende kersenboom
tijd en licht verschuiven
gewichtloos met ons mee
de lente biedt een schrijnend
mooie bloemlezing uit
verdwenen werelden
breekbare bloesemblaadjes
versmelten…
stromen (2)
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 139 in vergaarde stilte
stroomt de loop der dingen
meanderend voorbij
ze brengt ons terug
we wisten het niet
naar wat verloren ging
onder de bloeiende kersenboom
verschuiven tijd en licht
gewichtloos met ons mee
breekbare bloesem
versmelt aarzelend met
het zachte gras
een kleine roodborst
onttrekt zich teer
verborgen in het struikgewas…
Bloesems
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 239 Mijn kamer staat
vol bloesemtakken
van kers-en perenboom
van ‘t vers gesnoeide hout.
Het bloeit in alle vazen die ik heb.
Aan alle knopjes kwamen witte bloempjes
groene blaadjes, opgevouwd.
In mij is ’t een bloemenzee
door de bloesems in mijn huis.
Buiten bloesemt het nu mee
en het geurt er en het kleurt er,
in de straten, in de tuinen,…
Ik weet niet of ik van de zomer hou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 209 Ik weet niet of ik van de zomer hou.
Ik krijg het altijd zo benauwd
van al die zon en al die mensen.
Ik kan me betere dingen wensen
dan volle wegen, steden, strand.
En al het jongs dat hand in hand
of anderszins hun pril geluk wil tonen.
Het is of zomer, zon en zij mij honen:
‘Voorbij, voorgoed voorbij voor jou!’
Ik weet niet of ik…
al bijna winter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 216 (mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923)
Van wie die bossen zijn weet ik misschien
zijn huis is in het dorp bovendien
Hij ziet mij niet even stoppen en
zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren
Mijn paardje zal wel denken
waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken
tussen bossen en de bevroren…