227 resultaten.
Maan boven Transsylvanië
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 726 De nacht ligt in de welving
van een lichtblauw rookgordijn,
Er klimt of hangt een maan
in stilte, er smeult.
O schoonheid van het land
rondom het dorp dat heet
Bikafalva.…
Wildgroei
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 761 het klimt
zonder rede
over goede wil
begroeit alle zijwegen
overwoekert feilloos
elke ontsnappingsroute
zaait onrust
is onmenselijk actief
legt latten hoger
dan springvermogen
vraagt niet
twijfelt niet
weet de weg
in het labyrint
licht ontziend
lijkt het aardedonker
alleen de uitgang
schijnt verlichtend te zijn…
krokant
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 1.215 helaas
het lukt me niet altijd
te zeggen
wat ik voor je voel
ofschoon ik graag
een pittig eitje
bij een fiks ontbijtje
met je pel
maar kijk
zoals de zon klimt
uit de zee
sta op mijn fee
was je ogen
met mijn dauw
eet je eitje gauw
ik vind je zo krokant
kom zet je
aan mijn kant
er beeft ontroering
in mijn keel.…
Eros sterft
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 396 Soms klimt haar geur
heel rustig in de kamer
dan denk ik - vreemd genoeg -
nu wil ik dat wezen zijn
of die herinnering
maar er gebeurt weer niets
alleen in mijn dromen
glijd ik langs je lichaam
als een slang in het duister
dronken - stoned en giftig
kan ik bijna breken
want ik wil zo graag
voor iemand engel zijn
niet langer smachten…
fiscal cliff
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 105 Hangt daar Rambo in deel 1
bijna geheel ten dode op geschreven,
klimt hij in deel 2 weer kwiek
over de rand van het neerstorten
En meteen alles volkomen
vergeten op weg naar de volgende.
Maar misschien bij 'fiscal cliff',
denkt men iets te veel aan film.
Het is echt veel gevaarlijker,
evengoed geen echt ravijn.…
Helder
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 271 een hemelsprei van licht
zal vurig branden
al lijkt het inktzwart
voelbare leegte in het hart
je bent een uitblinker
in het doen en laten
kies zelf de richting
houdt de zon in de gaten
zij is doorzichtig
oprecht in al haar stralen
wie struikelt zoekt steun
en klimt weer naar boven
pluk de lichten
en blijf in jezelf geloven…
Kortheid des Levens
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.865 . -
Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte;
De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte;
De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer;
De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…
Klasbak
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 166 Wanneer klinkende letters
zijn kaak spontaan verrekken
een spitse tong de poëzie beroert
klimt een grijsgetinte pen
naarstig naar boven
ontziet geen lijnen
maar vangt met 'n laatste lus
nooit eerder op deze wijze geknoopt
in één haal de laatste zin
eer de punt is gezet…
Zondaar
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 635 Gewapend met een ganzenveer
trek ik moedeloos ten strijde
tegen de grote grizzlybeer
die mij dreigt aan gene zijde
opgeschrikt door mokerslagen
op het verzengend offerblok
klimt mijn pen in strakke stagen
boven het kraaiennest in dok
woorden klauwen uit mijn handen
in gevecht met al mijn zonden
voor verlies van ingewanden
is mijn veer…
je schouder vlamt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 244 je klimt met mij
je schouder vlamt
als ik mijn vleugels spreid
en jij de stenen mijdt
die achter ons
het pad markeren
soms lost er een
en slaat herinneringen stuk
in een lawine van gedachten
geen afgrond vangt
jouw blikken meer
weidsheid doet je ogen zeer
de wereld vlakt
tot mogelijkheden in
een maagdelijk opnieuw betreden…
Innerlijke strijd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.166 angstige ogen blikken om
je rent en valt
het hart staat even stil
vraagt je af waarom
twee tellen zijn genoeg
krabbelt op, weerstaat
kruist blikken vurig terug
het hart dat gaat
een helder licht verschijnt
je kijkt, verrijkt
stapel hoop klimt op
het spiegelbeeld verdwijnt…
schok
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 780 diep onder de korst
is een schok verwekt
platen drukken elkaar op
tot splinters en scherven
de golf plant zich verder
in een ring die uitdijt in rimpels
er wellen pluimen op
die ploffen in een krater
alles wat leeg was moet terug vol
zoals de holtes in kalk
de mijnschacht die verzakt
een gedrilde speurhond
klimt over puin
hij…
Black Widow (Een lied voor Thomas Pasatieri)
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 570 Gevat in brokaat zwoegen de borsten
van de sopraan vervaarlijk
een stem klimt in de gordijnen.
De bühne deint
de pauken dreunen
de strijkers weven een kleverig web.
Het publiek verbleekt
wanneer de nacht zich als een
zwarte weduwe op hen stort.…
HOE IK MIJ WEET
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Je roept me bij mijn naam
ik hang mijn haren uit
en wacht
het daglicht klimt
ergens speelt een pad
voor prins
ik hoor het aan zijn kwaken
weer een spinnewiel
te gaan
voor een dag vol goud
vrouw Holle lacht
ze droogt de schone was
strijkt strakke plooien
in tijd
maar alleen
het daglicht weet dat
ik geen Repelsteeltje heet…
Moment suprème
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 2.237 Terwijl de zon pan voor pan
over de daken klimt
strek ik mijn armen
tot een oogstrelende hoogte:
ontwaken in de luiheid
der dagen. Ik staak
mijn bezigheden voor
een winterse kijk: 3- hoog
maakt echt verschil.
Ik vergeet mijn verkoudheid
en staar pure bewondering uit
over het uitzicht dat dit moment
te bieden heeft.…
Automne
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 385 Boven de toppen van de bomen
een blauwe lucht met wolkenveren
en de geluiden van verkeer en
daaromheen vogelgezang
het duurt niet lang of klokken luiden
om mensen naar de kerk te roepen
om stil te zijn en na te denken
te luisteren naar oude wijn
de zon klimt, en de koele morgen
wordt met de oostenwind verdreven
hier zit ik, noordzij van…
Gravure
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Zoals veel dagen in December
schraal en verbleekt
metalen geluid door de kruinen
opeen gedreven koperen staken
gekraste karakters
in de ogen van blinde passanten
door dit gestaalde woud
waagt geen wind zich
kilte klimt langzaam
in mijn winterkraag
ik slaap in huiveringen
wacht op de mist van het vergeten
ik scheur mijn mantel
in niet…
Uit het dal
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Terwijl de markt
Langzaam wat
Aantrekt,
Er geleidelijk
Aan weer keukens
En huizen verkocht
Worden, Nederland
Na vijf crisisjaren
Uit het dal
Klimt en net
Als ik de kop
Boven het maaiveld
Uitsteek, zie ik
Dat mijn jongste zoon
In die gewenste
Ontwikkeling voorop liep
En vanuit mijn
Langzaam opgaande lijn
Uit mijn…
langs bogen en pilaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 559 stenen beelden wiegen niet
in het bed van donkere tonen
het orgel speelt een wiegelied
laat kinderen tot mij komen
een ijle stem klimt zacht
omhoog langs bogen en
pilaren om in de melodie
iets van de hemel te ervaren
het koor zwelt aan
en juicht haar schoonheid toe
trompetten schetteren feest, het
paradijs is nooit zo mooi geweest…
stenen beelden wiegen niet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 466 stenen beelden wiegen niet
in een bed van donkere tonen
het orgel speelt het wiegelied
laat kinderen tot mij komen
een ijle stem klimt zacht
omhoog langs bogen en
pilaren om in de melodie
iets van de hemel te ervaren
het koor zwelt aan
en juicht haar schoonheid toe
trompetten schetteren feest, het
paradijs is nooit zo mooi geweest…
broos geluk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 749 onder dadelpalmen
aan een springfontein
begroet ik opgetogen
de klaarte van je ogen
het naakt geluid
van prille woorden
klatert in het water
ongestoord
je glimlach
klimt amandelogig
in de nieuwe dag
je adem huivert
argeloos schep ik
met ijle handen
witblauw
een broos geluk
met weinig woorden
water uit de bron
gewoonweg door…
Leven in een zeepbel
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 624 Welluidend klimt de ochtend
zich aan de mens op, hij staat
rekt zich omhoog en beweegt
zich vooruit.
We schaduwen de zon
draaien gedwee om haar as.
Soms wijzen we ergens naar
proberen wat met zinnen
maar meestal zijn het dingen,
gewoon dingen.…
Opwinding
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.007 de glazenwasser is er weer
hij klimt omhoog
op weg naar een hogere sfeer
houdt hij het droog
zo hoog
het is een man
net als ik
windt me op
zo'n hijger op een trap
zweet breekt mij uit
zal hij mijn bovenraam
ook gaan doen
alsof ik er in stik
de spanning maakt mijn denken krap
kom, wees koen
vraag hem voor een bakkie
en geef…
Vogels en tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 736 Het plein klimt gestaag.…
het boek
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.108 Elk jaar komt hij op bezoek
met in zijn hand het grote boek
hoe komt het toch dat hij alles ziet
dat komt door zijn knechtje zwarte piet
die speurt als een echte spion
en loopt over daken en klimt over het balkon
piet vertelt dan alles aan de sint
het goede en kwade van ieder kind
tijdens een bakje koffie
met een stukje koek
schrijft de sint…
Kruim
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 265 Onder de knoet van het systeem
zien wij de meeste dingen ruim
de trage voet klimt uit het leem
ons bindmiddel uit karig kruim
onbenoembaar samen voelen
waar splinters hechten tot geheel
vechten voor wat wij bedoelen
met ons herwonnen leeuwendeel
in alle zones van de tijd
zal de liefde overleven
die levensangst verruilt voor spijt
van…
Trouw
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 109 In voelen, denken, dromen
ben ik tot jouw hart gekomen
daarom ben ik de vijver
die in de winter bevriest
om met je ijver na te denken
in de lente ben ik een vlinder
die voor je danst in het zonlicht
de bloesem van een fruitboom
het maanlicht in de donkere nacht
en je wordt lichter dan mijn gedachten
klimt in de dromen van het droomlandschap…
Napoleon.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.048 en de onmens klimt ten troon.
Hij klimt; beveelt; de grond ziet bloed bij bloedstroom vloeien;
Zijn arm omgrijpt Euroop, zijn oog verslindt heel de aard;
De Vorsten biên de hals gedweezaam aan zijn boeien;
En 't mensdom heinde en ver valt neder voor zijn zwaard.
ô Almacht, ziet Gij 't aan?…
Het Kwaad
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 884 kwaad naar boven
Als de geest naar de bodem zakt
Ik loop met mijn hoofd gebogen
Door kwaadheid gepakt
Het drukt tegen mijn schedel
Het loopt tegen de schedelmuur
Het kwaad is soms de hemel
Slechts bitterheid smaakt zuur
Ik spuug wilde frustratie
Schiet de pijlen van mijn boog
Kwaad verdwijnt in concentratie
De geest klimt…
Rendez-vous
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 368 heen en weer
aan mijn raam voorbij
voorover gebogen
armen op de rug
misschien morgen, mompelt hij
met een oude hand
en versmalt langzaam de stilte
wanneer hij me te vroeg
verontschuldigend aankijkt
hij klimt weer verder
daalt op en af
breekt de wijzers
van een vermoeide dag
misschien morgen, mompelt hij
en steekt de tijd
terug…