Alle inzendingen over Leven OR Ouderdom

het licht je ouderdom…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Wij hebben in de jeugd gemind wij minnen in de ouderdom, en al wie zegt: de liefde is blind, is waarlijk dwaas en dom.…

Mist en ochtenddauw hangen Zwaar over het landschap Van mijn tweede jeugd - De weg die ik zoek Is moeilijk te vinden, nog, En toch torent boven alle Nevel uit de ochtendzon Die zich zichtbaar aan Het grauwe ochtendlicht onttrekt En hem weldra verdringen zal - Voorgoed nieuw leven, Jong zijn waar de ouderdom Zich al zo lang…

van een nieuw leven De kans is groot dat het mij voor zijn ogen ziet verbranden Voor mijn leven durf ik geen geld te geven Ouderdom is niet iets waar ik in zal belanden Mijn erfenis is niet na te streven…

verstokte ouderdom sust ongemerkt in slaap in de armen van de dood geruisloze overgang naar een nieuwe energie in een nieuwe omgeving…

de storm Het mos dat ouder is dan de straat Zonder vergif geen leven…

Aan haar gegil te horen was dat wel gebleken Ach ja, helaas, de ouderdom komt met gebreken.…

leven als een duurzaam gegeven Groei door het aardse meegegeven Voelbaar is de schoonheid Ieder moment en elke tijd Van de rijpende gewassen genieten Hamsters slechts van ouderdom het leven lieten…

De dichter wandelt dromend door de stad Hij kijkt met ogen licht en transparant hoe het leven zich voltrekt Dag en nacht is alles in beweging en staat nimmer stil Getijen vloeien in elkaar stormen razen harten jong golven beuken ouderdom liefdes staren blind de nacht muziek vergeet de jammerklacht De dichter wandelt dromend…

Eens was de jeugd eens was je jong wat bleef was ouderdom.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Laat gerust ook een traan huil, bid en verwonder het verlicht en vergroot je kans op 'ouderdom' ik bedoel oud en wijs op z'n minst verstandig licht en luchtig leven ook na je dertigste! ---------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan mijn Argentijnse buurman Fernando voor zijn dertigste verjaardag.…

Het zijn 25+ adolescenten Ze zijn berucht en tevergeefs beroemd Tot hogetoonloos rondhangen gedoemd: Het leger der Mosquito-resistenten De ouderdom is wel niet je van het Maar dat hoogfrequente hangen is écht vet!…

Zij verdwijnt met de ouderdom Vrienden nemen haar mee In hun sterven Telkens wordt zij transparanter Mensen herkennen haar Alleen van nu Transparant kwetsbaar fragiel Even later Verdwenen.…

sequitur vitam - het recht volgt het leven…

'k Wierd wit van ouderdom, en 't leven zat en stram, In de oude woning, waar de wanhoop vaak kwam waren, En joeg me doodschrik aan, en doopte in 't zweet mijn haren. Hoe dikmaal keek ik uit, of Jezus nog niet kwam. Maar allerwijste Heer, 't mag kort of lange duren, Uw name zij geloofd, gij komt ter rechter ure.…

niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder op mijn hand Die overheersende stroming van een waar en oprecht realisme dat net als ik, zegen heeft ontvangen slechts tijd die 'k nodig heb voor leven…

wat blijft er van me over als er niemand is om te delen ik ben niet meer dan de onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen…

Tranen De zoute zee van dromen, onuitgekomen Gevonden en gemaakt Als luchtbellen spattend Tranen De top van de boom, dat ene blad De jeugd en de ouderdom Onuitwisbaar Als de tijd…

Hier ruik je de stilte hij ruikt naar oude kranten opgestapeld in de hoek van de kamer de stilte is oud je kan de ouderdom proeven het heeft de smaak van vochtig karton je volgt zijn weg vertrouwd.…

klopt het dat het water nooit meer weggaat en onze ouderdom zal verdrinken, dat elke vezel zonder franje van vlees en bloed is, dat elke wijsheid ooit smoort maar begon met een vraag?…

De langste kunnen zich het vaakst halveren, Wat dan de kans op ouderdom vergroot. Niet fair, dat wie toch al de langste heeft Daarmee ook nog eens heel veel langer leeft.…

Met brede armen luister ik Met handen vol groene oren Veelstemmig gefluister van pluizen Fijne sporen geluid op de bank Een vrouw en haar dochter kijken rond, het meisje tuurt en zegt met wiebelende benen Ik word mama net als jij met een papa en een kind dat dit het mooiste plekje vindt van alles, heel de wereld, het heelal * Het…

ooit zal ik met je mee gaan samen op reis een zomerse ochtend je hand die me met liefde leidt het perron tussen schaduw en zon rondom statige bomen eerst koffie voor de trein arriveert want haast is aan ons niet gespendeerd de bestemming is bekend maar gelukkig bepalen wij tijd en verblijf het is een genoegen om ongedwongen…

Om zijn eigen gezicht te wissen roert een ernstig kijkend jochie met een grote stok in een plas vol halfvreemde spiegelbeelden waarop een oude man verschijnt rimpelingen op zijn voorhoofd ogen tinkelend als watersterren Vreemd moet je te vriend houden vooral als het vaag bekend oogt groet beleefd trek geen grimas wie ben je anders dan…

De druk van het leven gestempeld op je lijf. Maar zoals altijd blijft het blauw van je ogen de jongheid van je geest veraden. Een lang vervlogen tijd huist in de gedroogde bloemen in je haar.…

Mijn middelbare hart is nog niet zwak genoeg, ik word elke morgen tot nu toe wakker. Soms slaap ik uit tot een uur of negen, maar ook dan gaan mijn ogen gewoon open. Mijn lief vertoeft dan nog in dromenland, terwijl ik al uren luister naar de stippen op het plafond, en de krant al drie keer heb gelezen, slaapt zij haar hoofd…

Mijn opa had een wandelstok waar hij op leunde als hij liep en ik moest lachen als hij riep verhip, ‘ik lijk net ‘n ouwe sok! De luie stoel waarin opa zat die kon je helemaal verstellen en hij wist altijd te vertellen dat hij hem niet echt nodig had Mijn opa had in zijn levensjas de kreukels van vergane jaren maar zei zelf in verwonderd…