Alle inzendingen over Liefde OR Verlangen OR dauw

zal ik zon wezen de schittering het verhelderend ontwaken dat dageraad smaakt een druppel regen welgevormd uit het mooiste van tranen in stil verdriet de herinnering het vervagen wat nevelslierten aan flarden scheurt het verlangen in beklemmende mist neergeslagen als sprankelende dauw…

als de wind die speels haar adem op de zomer legt bewegend, zoekend naar plezier als de zon die hoopvol door de wolken schiet en in alles toch weer warmte ziet daar en hier verlangen een woord zo voelbaar in mijn hart als dauw zo breekbaar zacht, en teer en als de dag haar licht verliest in zwart leg ik mij in haar mantel neer…

De hemel was zelden koeler dan het dauw, parelend tussen heuvels van verlangen. Ik heb geen aardevrees, toch ben ik bang mijn onsterfelijkheid te verliezen in de onpeilbare diepte van je ogen.…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

’s Morgens bij het krieken van de dag, word ik op slag wakker, wanneer mijn voeten de koude grasmat raken. De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven een prettig niet te evenaren gevoel. Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet voor de andere tot aan het einde van de tuin. Zalig, ontspannend, vrij. Wanneer ik mij omdraai, is er al iemand…

als je bloemen plant is het windstil in je oor de lucht trilt maar je ziet het niet of toch als ik door het venster je gadesla smaak ik de aarde in je hand je maakt me loslippig zonder woorden ik wil je zoenen maar waar kom ik naar buiten of jij naar binnen kus me gauw morgen ligt er op de bloemen dauw.…

het licht gevlochten tussen wiegende takken vroege vogels in opperste staat lichtstruikelend in fladderkriebels in dauw van zonbeschenen druppels fluitend met volle teugen in landschap van deze dag…

het dauwt over mijn gesprokkeld hout het bos is kaal de ziel rouwt het zijn vaal…

Als op een glanzende huid na een nacht vol liefde glinsteren de druppels dauw, doorzichtig als een tule sluier, vederlicht in de vroege morgen. het mistige vocht streelt de droge aarde dat dorstig wacht om gewekt te worden, de nevellucht daalt in alle rust, en zorgt voor nieuw leven.…

zonder spreken verkenden ze elkaars wereld zij smolt weg in zijn armen en ze verdronken in een wolkenzee dauw drupte in de glans van ogen die spraken de taal der liefde…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…

ik boom mijn weg door gapend bos waar slapend mos ontwaakt door fluisterend blad en droom mij weg langs paddenpoel een paddenstoel verraadt mijn zwijgzaam pad…

ach dat arme gras bij het krieken van de dag al zo in tranen…

Ik heb de dag gekust er hangt nog dauw aan mijn lippen. Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal.…

De ochtend gloort, ik stap uit bed Omdat ik het wil voelen, doe ik het geboren worden over in het openbaar Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar Ik streel mijn kippenvel, het is gênant dat ik moet plassen aan de waterkant We staan stil om niet te vallen Schouder voor schouder met zijn allen We staan stil voor de foto als atleten…

buiten het dorp waar stilte het kenmerk van stil nog Stiller verstilt in de afwezigheid van rumoer zwoegt het opkomend gras zich door de poriën van dauw om voor het eerst het zonlicht te beschaduwen door in de luwte van het nog niet-weten het herstel van na de winter te zijn vergeten, kleine stroompjes water voeden de nerven die…

Dat je oog had voor ‘t vele dauw in mijn ogen door de diepe smart Hoor mijn hart toch, hoe het huilt hoe ‘t weent vanwege zielennood Mijn geluk, het is met leed geruild hoor hoe het verlangen mij doodt…

Als tranen zijn gedroogd de kaartenstroom stagneert het leven verdergaat alleen zo anders doorleef je al die woorden en door de regels heen lees je de liefde voor haar die je zo dierbaar was ervaar je Vader als dauw over het gras.…

wachten wachten vol gedachten wachten en smachten naar jou verlangen verlangen verbergen verlangen naar stilte bij jou liefde liefde die ultiem is ultieme liefde voor jou…

De mei kent nachten vol verlangen zuchtend in kortdampende dauw. De droom is machtiger dan de nacht en schenkt dronkenschap in beelden haalt herinneringen op aan puberteit juichwekkend in vollopende zinnen. De zee tintelde aan onze voeten en liep een strandwandeling mee we zagen elkaar diep glunderen in naaktgeboren verbondenheid.…

voor de laatste dans trek ik mijn mooiste jurk aan zwierend in de ochtend-dauw in wulps scharlaken je weet immers nooit hoe lang het leven zal zijn want morgen is onzeker kom dans liefste kom samen verlangend in twinkeling van hartsocht innig ons geheim verbond delend in sporen de toekomst dragend blijft onze naam verscholen…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…