Alle inzendingen over Lopen OR staan

jij en ik lopen door een straat bij de splitsing staan we stil welke weg nemen we ik sla de weg in en kijk om jij blijft bij de splitsing staan de dichtgeschroefde keel weet wat mijn hart niet binnenlaten kan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

Prinses Corona woont in Lombardije Ooit was ze daar gelukkig en gezond Nu hoest en niest ze nijdig in het rond Prins Virus laat ze door Europa rijen Ze hitst hem op: ‘Blijf nimmer ergens staan Je mag geen enkel landje overslaan!’…

ik zie ze lopen in de straat ogen staan dof monden zijn verbeten ze lopen en regelen verdwaasd door kerstsleur die zwaar op schouders drukt lijstjes worden afgevinkt moeder wordt geparkeerd in het rouleersysteem appjes zijn goedkoper schelen tijd en zegels geef mij maar boerenkool…

Mijn hand is er voor jou Je leerde er aan lopen De deuren van mijn hart Staan altijd voor je open En als tranen komen Door zorgen groot of klein Dan zal mijn uitgestoken hand Er altijd voor je zijn…

Je zag me niet staan Ik zag je niet zitten Je hing me de keel uit Je lag me gewoon niet Ik liet je lopen Je vloog er vandoor Als een Concorde Met je rare neus…

hoe moeilijk is het om duidelijk te zijn probeer eens uit te leggen hoe het voelt hoe voelt het echt loop niet weg blijf even staan gevoel is zuiver het echte gevoel het maakt niet uit maar loop niet weg stel je open durf te voelen voel de pijn voel het verdriet voel je sterk maar vooral voel…

In de stad is het vreselijk druk daar moet je manoeuvreren Tussen de mensen op het trottoir blijf je aan het laveren Ga je er een hoek om dan is de kans heel groot dat je tegen iemand botst en je belandt samen in de goot Kom je in een groep terecht dan trapt men je blauwe schenen En kom je daar dan uitgerold knal je vloekend op de stenen…

indien de grob ontslimpt door badwedder doen wij er goed aan de zompbevoetsels ferm van onder te verblubberen. al gluwend en flebberend zuigen wij dan in waddentred ten einde toe de slemp en doorzien wij een diepzogende voetzomp bijtijds!…

Als ik mijn vleugels uit kon slaan, maar ach wat wens ik nou ik moet lopen telkens weer stap voor stap in regen en kou. Ik kán mijn vleugels niet uitslaan domweg omdat ik die niet heb maar áls ik ze uit kon slaan dan vloog ik heel ver weg.…

Loop niet voor me, ik volg je niet. Loop niet achter me, ik leid niet. Loop gewoon naast me en wees mijn vriend.…

gaat water lopen angstig door vele goten bang van riolen…

weg vallen steeds dieper wakker zeker nog niet de zon zakt langzaam weg achter het veld waar geen stem nog horen kan sluw is die wereld compleet is geen verhaal zoek niet niet zoek rond die ogen nat de lippen verder vergeten lachen heeft geen geweten tranen wel moeten valt me zwaar maar op de wolken lopen licht de zwerk voorbij…

Moeder leer mij nog eens lopen. Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach.…

Ik sta nog wel in zomertooi maar herfstig is mijn tijd. Mijn stam, eens rank en glad is knoestig krom. Het bos waarin ik groot geworden ben dunt zich steeds verder uit, mijn takken reiken nog omhoog maar raken nauwelijks andere meer. Wat schaduw geven doe ik nog maar vruchten zoveel minder dan voorheen. De stormen van de tijd hebben…

ziel der zotheid, draagt de lemen voeten waarop men zich behaaglijk moet voelen, bevloeit en pampert emoties voor alle doelen, tegelijk in kleuren die eerder zijn gestolen het koelt de onbezwaarde bloem, het voedt de eigenzucht van het eigenlijke kind dat onder werelds paraplu de regen kopen moet om onbedoeld tegen de stroming in te lopen…

niet meer te vergeten En opa is juist te oud Zodat hij het niet meer onthoudt Hoe zij liepen op het strand Maar dat geeft niet, toch is het fijn Want opa vergeet even zijn pijn Als zij daar staan, hand in hand En elke week zie ik ze lopen En blijf ik steeds maar hopen Dat de tijd stil zal staan En dan niet voor heel even Laat de…

Onvoorspelbaar wat het is Want wat ik denk te hopen Voelbaar echt, en prachtig moet nog komen om te gaan Het is samen lopen En tja hier zit ik schrijvend Alleen en heel onmachtig Om het enkel staan……

Ik was er al een tijdje voor bevreesd, De uiterst explosieve situatie, Dreigt uit te lopen op een confrontatie, En dat is schrikken als je zoiets leest. Ik ging op weg om voedsel in te slaan, En kwam toen in de vuurlinie te staan.…

het is wel goed met kindje maken Opel rijden, parkje lopen eendje voeren en ijsje kopen om dan te verdwijnen en ons laten staan bij het koude marmer in opperste verwarring…

Asielzoekers moeten licht-gevende hesjes aan zodat mensen in ‘t donker ze zien lopen en staan Jammer is wel, dat inbrekers niet zo snel, een maatregel als deze zullen hanteren.…

Bij veel lopen en ook staan zie je eelt tevoorschijn komen, op voeten en handen, van 't harde werk. Maar nog niet eerder was een mens door 't vele zitten, voorzien van eelt, op zijn achterwerk.…

Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

alfabet staan leeft verder als zielige Z…

loop mee met de storm je jas waait weg je staat in je hemd kou dringt in je huid de regen valt op je dak je wordt verkouden je ziet door de regen de bomen niet staan, wat ben je eenzaam. -…

Ook ik ben bij de paters schoolgegaan En dus loop ik nu bij de psychiater Omdat niet één zo’n pedofiele pater Mij indertijd als jonge knaap zag staan. Ik ging in alle onschuld door een hel: Waarom ik niet en al mijn vriendjes wel?…

het was al aardedonker toen ze belden ik opende de deur en zag ze staan de zombies, vampiers -lampionnen aan- herrezen uit behekste knekelvelden het was een wijs besluit dat mes te kopen hoe hard die kleine griezels kunnen lopen…

Zo staan we wel eens hand uit hand tegen de rand van de stoep beide op zoek naar een ander. Zo lopen we elkaar misschien wel dagelijks voorbij zonder te zien of te weten wie we zijn.…